Wkrótce Ogólnopolski Kongres Jezusa Chrystusa Króla

Praktycznej realizacji postanowień Jubileuszowego Aktu Intronizacji Jezusa Chrystusa w życiu osobistym, rodzinnym, parafialnym i narodowym poświęcony będzie Ogólnopolski Kongres Jezusa Chrystusa Króla, który odbędzie się w dniach 4-7 listopada w Warszawie (Dom Technika NOT, ul. Czackiego 3/5).

Ogólnopolski Kongres Jezusa Chrystusa Króla odbędzie się pod hasłem „W diecezjach i parafiach: „Króluj nam, Chryste!” realizacja Jubileuszowego Aktu Intronizacyjnego” i ma być pierwszym tego rodzaju wydarzeniem w Polsce po II wojnie światowej. Nawiązuje on do Międzynarodowego Kongresu Chrystusa Króla, który odbył się w 1937 r. w Poznaniu. Z uwagi na doniosłość wydarzenia, jakim jest Kongres i jego implikacje duszpasterskie w życiu Kościoła katolickiego w Polsce – a szczególnie parafii, zakonów i zrzeszeń katolickich związanych z kultem Jezusa Chrystusa Króla – organizatorzy bardzo liczą na to, że w spotkaniu wezmą udział przynajmniej 1-2 osobowe reprezentacje tych parafii, zakonów i zrzeszeń.

Komitet Organizacyjny wydarzenia tworzą: bp Stanisław Jamrozek, delegat KEP ds. Ruchów Intronizacyjnych ‒ przewodniczący, prof. dr hab. inż. Andrzej Flaga, przewodniczący Zarządu Ogólnopolskiego Dzieła Intronizacji Jezusa Chrystusa Króla ‒ wiceprzewodniczący oraz Zarząd i Rada Ogólnopolskiego Dzieła.

Na cztery dni spotkania złoży się pięć sesji kongresowych, podczas których zaplanowano wiele wystąpień dotyczących teologicznej, historycznej i społeczno-politycznej perspektywy idei intronizacji Chrystusa Króla.

Gości wydarzenia w czwartek 4 listopada powita bp Stanisław Jamrozek, a wykład wprowadzający wygłosi prof. Andrzej Flaga. Będzie on poświęcony historii i dotychczasowej działalności Ogólnopolskiego Dzieła Intronizacji Jezusa Chrystusa Króla.

Wśród prelegentów w kolejnych dniach znajdą się m.in. ks. prof. Paweł Bortkiewicz („Królestwo Boże – przestrzeń wiary i życia”), bp Andrzej Czaja, przewodniczący Komisji Duszpasterstwa KEP („Biskup i prezbiterzy budowniczowie królestwa Bożego”), dr hab. Dominika Żukowska-Gardzińska („Święty Jan Paweł II o Chrystusie Królu”), Jan Łopuszański („Poddanie się władzy Chrystusa Króla – program społeczno-polityczny czy religijna utopia wynikająca z „Quas primas”?”), abp Andrzej Dzięga („Implikacje pastoralne Jubileuszowego Aktu w odniesieniu do diecezji”) i ks. Dariusz Kowalczyk, przewodniczący Zarządu Fundacji Dzieło Nowego Tysiąclecia, który zaprezentuje wykład „Młodzi uobecniają królowanie Chrystusa”.

Prelegentami będą także ks. dr Andrzej Lubowicki, asystent generalny KSM z wykładem „Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży w służbie królestwa Chrystusowego w Polsce”, bp Jacek Kiciński CMF, przewodniczący Komisji KEP ds. Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego czy ks. dr Wojciech Bartoszek, Krajowy Duszpasterz Apostolstwa Chorych. O praktycznej realizacji postanowień Jubileuszowego Aktu Intronizacji w życiu osobistym, rodzinnym, parafialnym i narodowym będzie mówił prof. Andrzej Flaga.

Odbędzie się także m.in. projekcja filmu „Wyszyński. Zemsta czy przebaczenie” i spotkanie z jego twórcami, koncert pieśni religijno-patriotycznych w wykonaniu Chóru i Orkiestry Kameralnej „Jubilaeum” z Lublina.

Przez trzy pierwsze dni Kongresu w Bazylice Świętego Krzyża w Warszawie sprawowana będzie uroczysta Eucharystia pod przewodnictwem kolejno: bp. Stanisława Jamrozka (czwartek), abp. Stanisława Gądeckiego (piątek) i bp. Andrzeja Czai (sobota), natomiast czwartego dnia Eucharystia sprawowana będzie w archikatedrze św. Jana Chrzciciela a będzie jej przewodniczył abp Andrzej Dzięga, metropolita szczecińsko-kamieński.

Na zakończenie Kongresu, w niedzielę 7 listopada, odbędzie się Orszak Jezusa Chrystusa Króla. Organizatorzy wyrażają nadzieję, że będzie to wielotysięczne zgromadzenie czcicieli Jezusa Chrystusa Króla, a zarazem – kolejny już raz – publiczne wyznanie i przyjęcie panowania Jezusa Chrystusa Króla w Kościele, Narodzie i Państwie Polskim. Zapraszają zatem do jak najliczniejszego udziału w Orszaku.

Z powodu ograniczeń sanitarnych uczestnicy Orszaku będą podzieleni na grupy liczące ok. 150 osób. Wysłuchanie informacji podczas Orszaku i homilii na Mszy św. w Archikatedrze przez ich uczestników, umożliwi choć w części wzięcie udziału w Kongresie przez osoby, które nie miały możliwości uczestniczyć w jego obradach. Według informacji proboszcza ks. Bogdana Bartołda, we Mszy św. w archikatedrze św. Jana Chrzciciela może uczestniczyć jednocześnie 550 osób. Jeśli byłoby więcej osób chcących uczestniczyć w tej Mszy św., organizatorzy postarają się o zainstalowanie telebimów przed świątynią.

Szczegółowe informacje na temat obrad Kongresu dostępne są na stronie intronizacja.pl

Idea intronizacji, przyjęcia Chrystusa za Króla i Pana jest rozwinięciem aktu poświęcenia się Najświętszemu Sercu Jezusowemu, wynikającego z objawień francuskiej wizytki z Paray-le-Monial św. Małgorzaty Marii Alacoque (1647-1690). Święta ta była mistyczką, której Pan Jezus w wielu objawieniach przedstawiał swe Serce, kochające ludzi i spragnione ich miłości.

Szybko rozwijający się kult Najświętszego Serca Pana Jezusa został uznany oficjalnie w 1765 r. przez Klemensa XIII. Beatyfikował ją Pius IX (1864), kanonizował Benedykt XV (1920). Jest nazywana świętą od Serca Jezusowego.

11 czerwca 1899 r., w przededniu Roku Jubileuszowego 1900, Leon XIII dokonał poświęcenia całego rodzaju ludzkiego Najświętszemu Sercu Pana Jezusa. Oznaczał on poddanie się władzy królewskiej Jezusa Chrystusa i uznanie Go za swojego Pana.

Idea poświęcenia Najświętszemu Sercu Jezusowemu szybko dotarła do Polski i nawiązano do niej na początku odbudowy niepodległego państwa. Po raz pierwszy aktu oddania Polski Najświętszemu Sercu dokonał prymas kard. Edmund Dalbor na Jasnej Górze 27 lipca 1920 r., w przeddzień Cudu nad Wisłą. Rok później akt ten został odnowiony przez cały Episkopat – z udziałem tysięcy wiernych – w krakowskiej bazylice Najświętszego Serca Pana Jezusa.

Rozwinięciem idei zawierzenia świata Sercu Jezusowemu było ustanowione przez Piusa XI w 1925 r. święto Jezusa Chrystusa Króla. Sensem nowego święta – wyjaśniał papież w encyklice „Quas primas” – było uznanie panowania i władzy Chrystusa zarówno w życiu osobistym chrześcijan, jak i całych społeczności. Miało ono służyć odnowie wiary, także w przestrzeni publicznej, która szczególnie – zdaniem papieża – narażona jest na wypieranie zeń wartości i zasad chrześcijańskich.

W 1969 r. papież Paweł VI podniósł święto Chrystusa Króla do rangi uroczystości, a więc najwyższej wagi obchodu liturgicznego w Kościele, postulując czcić Chrystusa jako Króla Wszechświata.

Idea poświęcenia Najświętszemu Sercu Jezusowemu szybko dotarła do Polski i nawiązano do niej na początku odbudowy niepodległej Polski. Po raz pierwszy aktu oddania Polski Najświętszemu Sercu dokonał prymas kard. Edmund Dalbor na Jasnej Górze 27 lipca 1920 r., w przeddzień Cudu nad Wisłą. Rok później 3 czerwca 1921 r. akt ten został odnowiony przez cały Episkopat – z udziałem tysięcy wiernych – w krakowskiej bazylice Najświętszego Serca Pana Jezusa.

O potrzebie proklamacji Jezusa Chrystusa Królem i Panem przypominały także objawienia Rozalii Celakówny, krakowskiej mistyczki żyjącej w latach 1901-1944. Przypadły one na ostatnie lata przed wybuchem II wojny światowej. Ich treścią było propagowanie kult Serca Jezusa oraz idei aktu intronizacji ze strony Polski i innych narodów.

Zainteresowanie objawieniami Celakówny zdecydowanie wzrosło w latach 90., po otwarciu jej procesu kanonizacyjnego na terenie Archidiecezji Krakowskiej w 1996 r. przez kard. Franciszka Macharskiego. Proces Rozalii Celakówny na szczeblu diecezjalnym został zakończony w 2007 r. i dokumenty przekazano do Rzymu.

Sprawą intronizacji w ostatnich latach zajęła się Konferencja Episkopatu Polski. Powołała w tym celu w 2013 r. specjalny Zespół ds. Ruchów Intronizacyjnych pod przewodnictwem biskupa opolskiego Andrzeja Czai. Podczas spotkania Zespołu 10 czerwca 2014 roku zrodziła się myśl o przygotowaniu aktu uznania Chrystusa Królem w uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata w 2016 r., w ramach obchodów jubileuszu 1050. rocznicy Chrztu Polski.

Po długich i niełatwych dyskusjach z przedstawicielami ruchów intronizacyjnych – które domagały się ogłoszenia Chrystusa królem Polski – ustalono, że uroczysta proklamacja Aktu Przyjęcia Jezusa Chrystusa za Króla i Pana odbędzie się w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach 19 listopada 2016 r., w przeddzień uroczystości Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata. Następnego dnia akt ten został proklamowany we wszystkich świątyniach katolickich w Polsce.

W liście pasterskim z 11 października 2016 r. poprzedzającym Jubileuszowy Akt, pasterze Kościoła w Polsce przypomnieli, że „nie trzeba Chrystusa intronizować w znaczeniu wynoszenia Go na tron i nadawania Mu władzy ani też ogłaszać Go Królem. On przecież jest Królem królów i Panem panów na wieki. Natomiast naszym wielkim zadaniem jest podjęcie dzieła intronizacji Jezusa w znaczeniu uznawania Jego królewskiej godności i władzy całym życiem i postępowaniem”.

Natomiast „zasadniczym celem dokonania aktu jest uznanie z wiarą panowania Jezusa, poddanie i zawierzenie Mu życia osobistego, rodzinnego i narodowego we wszelkich jego wymiarach i kształtowanie go według Bożego prawa”.

W lutym 2020 r. abp Stanisław Gądecki, przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski, spotkał się z przedstawicielami Ogólnopolskiego Dzieła Intronizacji Jezusa Chrystusa Króla. Dzieło powstało po dokonaniu Jubileuszowego Aktu Przyjęcia Jezusa za Króla i Pana jako jedno wspólne zrzeszenie zbierające różne ruchy intronizacyjne. Działa ono pod patronatem Delegata KEP ds. Ruchów, Grup, Wspólnot i Stowarzyszeń Intronizacji Jezusa Chrystusa. Dzieło opracowuje i rozsyła do parafii materiały na temat Królowania Chrystusa, chce też docierać do duszpasterzy w diecezjach i parafiach. W Krakowie zaś stara się o powstanie pomnika, który symbolizowałby Jubileuszowy Akt intronizacyjny z 19 listopada 2016 r.