W sanktuarium bł. Karoliny powstała kaplica pw. Świętej Rodziny

W sanktuarium bł. Karoliny w Zabawie powstała kaplica Świętej Rodziny. Poświęcił ją biskup tarnowski Andrzej Jeż.

Jak mówi proboszcz i kustosz sanktuarium ks. Zbigniew Szostak, po konserwacji znalazł się tam obraz Świętej Rodziny.

„W Roku Rodziny chcemy zmobilizować się do większej modlitwy w intencji rodzin, bo wiemy jak wiele jest dziś zagrożeń. To miejsce powstało z myślą o rodzicach z małymi dziećmi, bo są sytuacje kiedy dziecko trzeba przewinąć, nakarmić, zabawić. Ponadto będą się tam mogły spotykać na modlitwie małe grupy wiernych. To również miejsce spowiedzi” – dodaje.

Bp Andrzej Jeż mówił w homilii, że święte rodziny rodzą świętych. Jak podkreślił konkretne potwierdzenie tego znajdujemy w rodzinie bł. Karoliny.

– Wiemy, jak bardzo budującym wzorem dla swoich dzieci byli rodzice bł. Karoliny. Świętość jej życia to również zasługa środowiska rodzinnego. Pomimo bardzo skromnych warunków życia, ciężkiej codziennej pracy w gospodarstwie, liczna rodzina Jana i Marii Kózków tworzyła dom, który nie bez przyczyny nazywano „kościółkiem”. Ten dom tworzył przestrzeń niemal sakralną. Rodzice bł. Karoliny wybrali dla siebie jako wzór właśnie Świętą Rodzinę, a program swojego życia zamknęli w krótkiej zachęcie: „módl się i pracuj” – przypomniał bp Jeż.

Pasterz Kościoła tarnowskiego podkreślił, że nie ma lepszego wzorca dla dzieci niż postawa matki i ojca, świadectwo ich życia. „One na trwałe zapisują się w pamięci dziecka. Są punktem odniesienia dla wielu sytuacji z ich późniejszego dorosłego życia, a niejednokrotnie przyczyniają się do podjęcia takiej a nie innej decyzji życiowej. Proces wychowania – także wychowania religijnego – nie odbywa się samoistnie. Potrzebna jest obecność, bliskość i przykład dojrzałych w wierze rodziców, którzy poprowadzą swoje dzieci drogą wiary i włączą je w życie wspólnoty Kościoła” – dodał.

Nawiązując do zbliżających się świąt Bożego Narodzenia, bp Andrzej Jeż zachęcił wiernych do budzenia nowego zapału płynącego z piękna wspólnego przeżywania wiary.

„Starajmy się budować swoistą przestrzeń sakralną w naszych domach. Przy niektórych domach albo na zwieńczeniach dachów znajdują się oświetlone kapliczki wmurowane w ściany i mieszczące najczęściej figurkę Matki Bożej. Warto częściej w tym czasie zwracać na nie uwagę i zatrzymywać się przy nich na chwilę modlitwy. Bądźmy też bardziej wrażliwi na obecność symboli i obrazów religijnych w naszych domach i mieszkaniach. Niech one podnoszą nasze myśli ku Bogu” – podkreślił.

Biskup mówił również, że cenną inicjatywą byłoby przygotowanie przez wszystkich członków rodziny szopki bożonarodzeniowej na zewnątrz lub wewnątrz domu.

„Ważne jest, by atmosferę Bożego Narodzenia tworzyć również poprzez eksponowanie symboli chrześcijańskich. Pamiętajmy, że bez Jezusa Chrystusa nie ma Bożego Narodzenia – to byłyby inne święta, ale z pewnością nie Boże Narodzenie! Bez żywej wiary pielęgnowanej i przekazywanej w naszych rodzinach, to nie będą chrześcijańskie rodziny, a w konsekwencji – to nie będą również święte rodziny” – powiedział biskup tarnowski.

Karolina Kózkówna urodziła się 2 sierpnia 1898 r. w wielodzietnej rodzinie w podtarnowskiej wsi Wał-Ruda. Mimo młodego wieku i braku specjalistycznego wykształcenia prowadziła bardzo aktywne działania na rzecz społeczności lokalnej. Była animatorką i liderką życia religijnego.

Należała do stowarzyszeń religijnych, angażowała się w tworzenie i formowanie nowej wspólnoty parafialnej powstałej z połączenia dwóch miejscowości, gdy została utworzona nowa parafia w Zabawie. Uczyła katechizmu dzieci z wioski, organizowała dla nich zajęcia, przygotowywała do przyjęcia Komunii św. chorych współmieszkańców. Pomagała w prowadzeniu prywatnej biblioteki wujowi Franciszkowi Borzęckiemu, umożliwiała dorosłym dostęp do literatury religijnej.

Wrażliwa na potrzeby chorych i biednych odwiedzała ich w domach i wspierała w potrzebach. Była przykładem pracowitości i uczciwości oraz poczucia odpowiedzialności za rodzinę. Swoją postawą zdobyła powszechne uznanie i szacunek wśród współmieszkańców, którzy mówili, że jest „pierwszą duszą do nieba” a także społeczne i religijne zaangażowanie w rozwój drugiego człowieka. Zginęła heroicznie broniąc swej godności i honoru 18 listopada 1914 r. gdy została zaatakowana przez carskiego żołnierza, który w bestialski sposób ją zamordował.

Jan Paweł II beatyfikował Karolinę Kózkównę 10 czerwca 1987 r. w Tarnowie.