Ks. dr Marek Jarosz: przyjęcie święceń prezbiteratu jest wejściem w świat daru trudnej wolności

„Przyjęcie święceń prezbiteratu jest wejściem w świat daru trudnej wolności, pokorną szkołę uczenia się właściwej autonomii i odpowiedzialności za siebie” – uważa ks. prałat dr Marek Jarosz. Podczas spotkania dla kapłanów w ramach „formacji stałej”, które odbywało się w Górce Klasztornej, rektor Wyższego Seminarium Duchownego w Płocku, odpowiadał na pytanie: „czy stała formacja jeszcze porusza kapłańskie serce?”

– Po co stała formacja prezbiterów? Odpowiedź można uzyskać, analizując kontekst i kondycję, w których żyje kapłan diecezjalny. Przyjęcie święceń jest wejściem w świat daru trudnej wolności, pokorną szkołę uczenia się właściwej autonomii i odpowiedzialności za siebie. Odpowiedzialność za realizację tych darów ponosi się nie tylko przed Bogiem, również przed wspólnotą Kościoła i pojedynczym wiernym, z którym stajemy w relacji duszpasterskiej – dodał ks. prałat dr Marek Jarosz.

Według niego prezbiter musi zrozumieć, że życie poza wspólnotą, jakiej doświadczył w seminarium na drodze formacji, domaga się wypracowania nowych form rozwijania się i podtrzymywania zasobów duchowych oraz psychicznych. – Dlatego stała formacja nie ma sensu, jeśli będzie rozumiana, jako forma dokształcania, forum, na którym przekazuje się informacje pastoralne. Chodzi o coś więcej – o to, by ta formuła uczyła prezbitera właściwego stylu życia i była płaszczyzną do jego przeżywania. W ramach stałej formacji można doświadczyć wspólnoty modlitwy. Wspólnoty, która daje wsparcie. W końcu wspólnoty, która może korygować i dawać informacje zwrotne o jakości posługi danego kapłana – podkreślił.

Jak zauważył rektor płockiego seminarium, w zindywidualizowanym świecie, a także nowej sytuacji kapłana, posługującego w coraz mniejszych społecznościach parafialnych, więzi kapłańskie i wspólnota prezbiterów, stają się podstawowymi narzędziami w utrzymaniu postawy wiary i kreowaniu poczucia sensu, że nadal warto być księdzem i angażować się w dzieło Jezusa, które prowadzi do zbawienia. – My wciąż potrzebujemy tej formacji, umocnienia duchowego relacji z Bogiem, ale i między sobą – zauważył bp Krzysztof Włodarczyk, który zaprezentował projekt formacji stałej w diecezji bydgoskiej. – Te zasady mają ułatwić wzrost duchowy prezbiterium bydgoskiego – powiedział.

Na spotkanie do najstarszego sanktuarium maryjnego w Polsce zostali zaproszeni księża, którzy przyjęli święcenia w latach 2010-2020. Swój wykład „Słownik bioetyczny” zaprezentował również ks. dr Krzysztof Smykowski, adiunkt w Katedrze Bioetyki Teologicznej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.