Liturgia Męki Pańskiej w Bydgoszczy

„Kim jest dla mnie Bóg? Sponsorem, dzięki któremu ułożę sobie życie?” – pytał w Katedrze św. Marcina i Mikołaja w Bydgoszczy ks. kanonik Janusz Konysz. Proboszcz parafii św. Antoniego z Padwy na Czyżkówku wygłosił kazanie podczas Liturgii Męki Pańskiej, której przewodniczył biskup ordynariusz Krzysztof Włodarczyk. – Tajemnica Wielkiego Piątku jest tajemnicą naszego odkupienia. By ją pojąć, trzeba zrozumieć istotę grzechu pierworodnego. Bez tego tajemnica odkupienia może nam wydawać się okrutną, nieludzką, a Bóg nie będzie miłosiernym Ojcem, o którym uczył Jezus, lecz pogańskim, mściwym i małostkowym bóstwem – powiedział.

Kapłan nawiązał do słów: „Jezus, istniejąc w postaci Bożej, nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem, lecz ogołocił samego siebie, a w tym co zewnętrzne uznany za człowieka, stał się posłuszny, aż do śmierci, a była to śmierć krzyżowa”. – Posłuszeństwo Chrystusa jest odwróceniem nieposłuszeństwa Adama. Moglibyśmy zapytać: dlaczego Adam okazał się nieposłuszny? Na katechizacji uczyliśmy się, że grzech pierworodny polegał na nieposłuszeństwie Bogu. Tylko dlaczego człowiek, który od Boga otrzymał wszystko: życie, ziemię, rodzinę, miałby być Jemu nieposłuszny?! Nie ma żadnych podstaw, by miał okazać nieposłuszeństwo. Coś musiało się wydarzyć! – dodał.

I tutaj – jak zauważył kaznodzieja – dotykamy istoty grzechu pierworodnego. – Ów fakt nieposłuszeństwa wynikał z utraty zaufania do Boga. Z faktu, że człowiek uwierzył szatanowi, iż Bóg się go lęka: „na pewno nie umrzecie, ale wie Bóg, że gdy spożyjecie owoc z drzewa ze środku ogrodu, otworzą się wam oczy i tak ja, Bóg będziecie znali dobro i zło”. Czy można być posłusznym komuś, komu się nie ufa?! Czy jeżeli ktoś mi dobrze radzi, a ja mu nie ufam, czyż nie nabieram podejrzeń, co on knuje i robię dokładnie odwrotnie do tego, co mi podpowiada? – pytał ks. kan. Konysz.

Według kapłana, męka i krzyż Jezusa, nie są zemstą Boga, ale jedyną możliwością odwrócenia nieposłuszeństwa Adama. – Bóg nie obciąża tym człowieka, ale bierze to na Siebie w swoim Synu. Zatem, jak my mamy postępować, uczestniczyć w tym krzyżu? Jak w praktyce życia odwrócić w Chrystusie nieposłuszeństwo w posłuszeństwo? Co to znaczy, by umarł stary człowiek, który żył dla grzechu, a narodził się nowy dla Boga? Jak powrócić w Chrystusie do Ojca? – pytał dalej.

W tegorocznym Wielkim Poście – jak przyznał ks. kan. Janusz Konysz – pod wpływem wydarzeń, które dzieją się za wschodnią granicą, na nowo przemówiła do niego przypowieść o miłosiernym ojcu i marnotrawnym synu. – Nawiasem mówiąc, sytuacja ta obnażyła naszą obłudę i niesprawiedliwość. Nagle oburzyliśmy się okrucieństwem wojny, ze względu na to, że dzieje się ona blisko i bezpośrednio nam zagraża. Tak, jakby w odległych zakątkach świata nie była ona równie okrutna – dodał, wracając do przypowieści. – Z reguły koncentrujemy się na postaci marnotrawnego syna, który zabrał połowę majątku, roztrwonił go, a potem się nawrócił, żałował i wrócił do ojca – przypomniał.

Oprócz tych dwóch synów – zdaniem ks. kan. Janusza Konysza – jest jeszcze trzeci. – Ten Syn, który mając zaledwie dwanaście lat, tłumaczy Józefowi i Maryi: „Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mojego Ojca?” Ten, który opowiada tę przypowieść, by nas skonfrontować, co to znaczy być synem! Obaj synowie, o którym mówi przypowieść; i ten, który był na tyle bezczelny, że zażądał majątku, by go roztrwonić i ten, który nie miał odwagi, by odejść, choć też myślał tylko o sobie, nie traktowali ojca jak ojca, ale jak sponsora. – A my, jak traktujemy Boga? Jak Ojca, czy jak sponsora? O co się modlimy? O zdrowie, pomyślność, załatwienie trudnych spraw, o awans, zdanie egzaminu, dobrą żonę, dobrego męża? – pytał.

A przecież ten trzeci Syn, jak podkreślił moderator diecezjalny Domowego Kościoła, uczył nas, gdy się modlimy: „Ojcze nasz, święć się imię Twoje, przyjdź Królestwo Twoje!” – Staraliśmy się o Królestwo Boże? To był przedmiot naszych modlitw i działań? Czy traktowaliśmy Boga jak sponsora, dzięki, któremu będziemy mogli urządzić sobie życie? Trzeba być w sprawach Ojca, tak jak był aż do oddania życia „na okup za wielu” Jezus Chrystus, Syn Boży, Zbawiciel – zakończył.

Częścią centralną była adoracja krzyża, do której jako pierwszy podszedł sam bp Krzysztof Włodarczyk. Do tej czynności zdjął ornat oraz buty.