W Kijowie uczczono 5. rocznicę śmierci kard. Huzara

We wtorek 31 maja, w piątą rocznicę śmierci kard. Lubomyra Huzara, w patriarszym soborze katedralnym Zmartwychwstania Chrystusa w Kijowie abp Światosław Szewczuk, zwierzchnik Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego (UKGK), przewodniczył liturgii i nabożeństwu żałobnemu ku czci swego poprzednika. Odbył się też z inicjatywy wspólnoty „Pokolenie Lubomyra” wieczór pamięci pod hasłem „LuboMir: miłość do pokoju”.

W kazaniu arcybiskup większy kijowsko-halicki podkreślił, że „wszyscy pamiętamy Jego Eminencję Lubomyra jako kogoś, kto chciał być człowiekiem, aby pokazać nam Boga, któremu służył. Ale to nie była kwestia poszukiwania samego siebie. On chciał być człowiekiem, aby ukazać Boga, którego głosił, któremu służył, któremu poświęcił swoje życie jako mnich studyta, jako biskup i jako głowa Kościoła” – powiedział kaznodzieja.

Zaznaczył, że kard. Huzar odszedł do wieczności w opinii świętości. „Pamiętam, jak kijowianie godzinami stali w kolejce na dziedzińcu naszej katedry, aby przyjść i dotknąć jego trumny. Wtedy narodziła się następująca inicjatywa: na dziedzińcu umieściliśmy księgę wspomnień i poprosiliśmy ludzi o zapisanie swoich doświadczeń i wrażeń związanych z osobą Jego Eminencji Lubomyra. W krypcie naszej katedry, gdzie spoczywa on, ta księga wciąż leży na stole. Mamy już tomy takich ksiąg, w których ludzie zostawiają swoje prośby, piszą podziękowania dla Lubomyra za wysłuchane modlitwy” – powiedział zwierzchnik UKGK i dodał: „On nadal żyje, aby służyć w łonie Kościoła ukraińskiego swojemu narodowi”.

Mówca pozdrowił wspólnotę „Pokolenie Lubomyra” w piątą rocznicę jej powstania i podziękował za realizację przesłania kardynała w życiu.

Wspomniał także o zamiarze utworzenia Fundacji Pamięci Lubomyra Huzara, aby „właściwie gromadzić, przechowywać, poznawać i rozwijać bogactwo dziedzictwa Jego Eminencji Lubomyra” w UKGK.

„Lubomyrze, módl się za Ukrainę! Módl się za ludzi, dla których żyłeś i którym służyłeś. Módl się za ludzi, dla których chciałeś być człowiekiem, aby zobaczyli Boga, w którego wierzyłeś, którego głosiłeś! Módl się za ukraińską armię, za państwo ukraińskie! Módl się o przyszłość twoich dzieci!” – zakończył kazanie zwierzchnik UKGK.

Lubomyr Huzar urodził się 26 lutego 1933 we Lwowie. Po zajęciu miasta przez wojska sowieckie w 1939 jego rodzinie udało się opuścić ojczyste strony i wyemigrować. Święcenia kapłańskie przyjął 30 marca 1958 r. w amerykańskiej diecezji Stamford (stan Connecticut) dla Ukraińców. W latach 1958-69 wykładał w seminarium duchownym w Stamfordzie. Od 1966 r. był jednocześnie proboszczem w Kerhonkson na terenie tej diecezji.

W latach 1969-72 kształcił się na wydziale teologii na Papieskim Uniwersytecie Urbanianum w Rzymie. W 1973 wstąpił do klasztoru studytów, a rok później został przełożonym klasztoru „Studion” we włoskiej Grottaferrata. 5 kwietnia 1977 r. przyjął sakrę biskupią, a już w następnym roku został archimandrytą (przełożonym) studytów Europy i Ameryki. W 1985 przebywający wówczas w Rzymie arcybiskup większy Lwowa kard. Myrosław Iwan Lubacziwśkyj mianował bp. Huzara swoim wikariuszem generalnym, mimo iż ten przebywał jeszcze w USA.

Gdy w 1994 biskup mógł wrócić na Ukrainę, zorganizował na nowo klasztor studytów w diecezji tarnopolskiej. Synod Biskupów UKGK wybrał go w 1995 r. na egzarchę kijowsko-wyszogrodzkiego, a 14 października 1996 r. powołał na biskupa pomocniczego arcybiskupa większego Lwowa. 23 grudnia 2000 r., po śmierci kard. Lubacziwśkiego św. Jan Paweł II mianował go administratorem apostolskim „sede vacante et ad nutum Sanctae Sedis” arcybiskupstwa większego Lwowa Ukraińców.

25 stycznia 2001 Nadzwyczajny Synod UKGK wybrał abp. Huzara na jego zwierzchnika, a nazajutrz decyzję tę zatwierdził Ojciec Święty, który już 21 lutego tegoż roku powołał go w skład Kolegium Kardynalskiego. Po przeniesieniu w 2005 siedziby głowy UKGK ze Lwowa do Kijowa kard. Huzar zmienił również swój tytuł na obowiązującą obecnie godność arcybiskupa większego kijowsko-halickiego.

Kard. Huzar zmarł 31 maja 2017 w wieku 84 lat.