Węgierska Górka, Cięcina: pogrzeb śp. Jana Ficka, żołnierza VII Śląskiego Okręgu NSZ

W kościele pw. Przemienienia Pańskiego w Węgierskiej Górce na Żywiecczyźnie odbyła się 19 lipca br. uroczystość pogrzebowa śp. Jana Ficka ps. „Jamnik”. Zamordowany przez funkcjonariuszy UB we wrześniu 1946 r. zołnierz VII Śląskiego Okręgu NSZ, którego szczątki odnalazł 6 lat temu IPN, spoczął na cmentarzu w pobliskiej Cięcinie. Asystę wojskową wystawił w czasie modlitwy 18. Bielski Batalion Powietrznodesantowy.

Podczas liturgii pogrzebowej ks. por. Krzysztof Włosowicz przypomniał o młodych ludziach, którzy po wojnie zostali zgładzeni, choć „chcieli kochać, bawić się, zdobywać wykształcenie, zakładać rodziny”. „Walczyli o Polskę, bo nie godzili się na niewolę. Za to oddali życie” – podkreślił kapelan Wojskowej Akademii Technicznej i wskazał, że „zachowywanie pamięci o tych, którzy oddali życie w obronie Ojczyzny, jest nie tylko naszym obowiązkiem, ale i zaszczytem”.

Słowa podżegania wypowiedział bratanek śp. Jana Ficka Antoni Ficek. Przywołał ostatnie słowa stryja skierowane do rodziny: „Jak się wszystko ułoży, będę wam pomagał. Wrócę. Czekajcie na mnie”. „Spocznie w rodzinnym grobie m.in. ze swoim ukochanym bratem, moim ojcem, który przez całe życie go szukał. Nie odnalazł go, ale do śmierci wierzył, że kiedyś to nastąpi” – dodał.

Głos zabrał m.in. dyrektor Biura Upamiętniania Walk i Męczeństwa IPN Adam Siwek, który zauważył, że dziś na Wschodzie wciąż powstają masowe groby, a na Białorusi niszczone są mogiły żołnierzy AK. Zapewnił, że nie słabnie determinacja, by „odnaleźć tych, którzy mieli zostać nieodnalezieni”.

Jan Ficek urodził się 9 maja 1923 r. w Ciścu koło Żywca. Był synem Franciszka i Franciszki z d. Kubica. Uczestniczył wraz z rodziną w budowie fortu „Wędrowiec” w Węgierskiej Górce. Według przekazów rodzinnych, pełnił służbę wojskową przed wstąpieniem do Narodowych Sił Zbrojnych. Był żołnierzem Zgrupowania Oddziałów Leśnych VII Śląskiego Okręgu NSZ kpt. Henryka Flamego „Bartka”. Pełnił służbę w Samodzielnym Oddziale Leśnym im. „Szarego” dowodzonym przez por. Antoniego Bieguna „Sztubaka”. Został zamordowany we wrześniu 1946 r. w Grodkowie przez funkcjonariuszy aparatu bezpieczeństwa w wyniku operacji o kryptonimie „Lawina”.

Doczesne szczątki Jana Ficka zostały odnalezione w wyniku prac poszukiwawczych prowadzonych przez IPN wiosną 2016 r. w Grodkowie.

Zgrupowanie żołnierzy VII Okręgu Narodowych Sił Zbrojnych, dowodzone przez kpt. Henryka Flamego „Bartka”, było największym ugrupowaniem zbrojnym antykomunistycznego podziemia w Beskidach. W lecie 1946 r. skupiało około 400 dobrze uzbrojonych żołnierzy, którzy działali na terenie dzisiejszych powiatów bielskiego, cieszyńskiego, pszczyńskiego i żywieckiego. Żołnierze przeprowadzili ok. 340 akcji zbrojnych. 3 maja 1946 zajęli miejscowość Wisła, w której przeprowadzili dwugodzinną defiladę w pełnym umundurowaniu.

W połowie 1946 r. Urząd Bezpieczeństwa wprowadził do oddziału swoich agentów, którzy upozorowali przerzut żołnierzy na Zachód. W trzech kolejnych transportach we wrześniu 1946 r. ciężarówkami ze Szczyrku i Wisły zostało wywiezionych w rejon Opolszczyzny 167 uzbrojonych żołnierzy NSZ. Żaden z nich nie wrócił, żaden nie dotarł na Zachód. Sam dowódca, który nie wyjechał z innymi, zginął 1 grudnia 1947 r. po wcześniejszym ujawnieniu się. Został zamordowany przez milicjanta strzałem w plecy w Zabrzegu koło Czechowic-Dziedzic.