Płock – miasto uczci 78. rocznicę wybuchu Powstania Warszawskiego

Płock należy do tych miast w Polsce, które każdego przypominają mieszkańcom o rocznicy wybuchu Powstania Warszawskiego. Takiego spotkania nie zabraknie także w tym roku: na cmentarzu w Alejach Kobylińskiego, przy grobie żołnierzy Armii Krajowej, spotkają się płocczanie i przedstawiciele władz miasta. 1 sierpnia o godz. 17.00 zawyją także syreny alarmowe, upamiętniające 78. rocznicę wybuchu powstania.

W 78. rocznicę wybuchu Powstania Warszawskiego na terenie Płocka na 1 minutę o godz. 17:00 – Godzinie „W” – włączone zostaną syreny alarmowe. W ten sposób upamiętniony zostanie wybuch powstania, uczczeni powstańcy oraz mieszkańcy Warszawy.

– Wysłuchaniem syren rozpoczną się uroczystości na cmentarzu przy Alejach Kobylińskiego. Prezydent Płocka Andrzej Nowakowski oraz inni przedstawiciele płockiego samorządu wraz z harcerzami z Hufca ZHP Płock im. Obrońców Płocka 1920 roku złożą kwiaty przy pomniku Żołnierzy Armii Krajowej. W programie uroczystości jest też przemówienie prezydenta Płocka oraz odczytanie przez harcerzy wierszy poświęconych Powstaniu Warszawskiemu – przekazali pracownicy Urzędu Miasta Płocka.

Organizatorami miejskich obchodów są: Urząd Miasta Płocka oraz Hufiec ZHP Płock im. Obrońców Płocka 1920 roku.

W kościołach miasta i diecezji 1 sierpnia wierni będą modlić się za Ojczyznę i w intencji powstańców. W czasie, gdy trwa wojna w Ukrainie, płocczanie będą modlić się także o pokój w tym kraju i na całym świecie.

W Powstaniu Warszawskim walczyło 59 płocczan oraz osób pochodzących z okolic Płocka Wśród nich są m.in. Katarzyna Nowakowska ps. Kasia, Hanna Bąkowska ps. Hanka, Hanna Zielińska ps. Cyranka, Waldemar Danielik ps. Wyrwa, Sabina Gąsiorowska ps. Busia, Zofia Hejke-Sawicz ps. Zosia, Marek Gajewski ps. Aramis. Ponadto na warszawskim Śródmieściu odwagą zasłynął 15. Pułk piechoty AK pod dowództwem ppłk. Franciszka Rataja ps. Paweł. W jego szeregach walczyło dwóch niepełnoletnich płocczan: Tadeusz Paczkowski i Czesław Jóźwiak.

Warto przypomnieć sylwetkę Katarzyny Nowakowskiej (z domu Rabińskiej), która wciąż daje świadectwo o tamtym czasie. Urodziła się 30 kwietnia 1924 roku w Warszawie, była żołnierzem Armii Krajowej, w czasie Powstania Warszawskiego walczyła na terenie Politechniki Warszawskiej. Należała do 3. Batalionu Pancernego AK „Golski”. Wciągnięta do konspiracji, najpierw została łączniczką, a potem sanitariuszką w Podobwodzie Śródmieście Południowe.

3 sierpnia 1944 r., podczas opatrywania rannego na polu walki, została trafiona kulą dum-dum, w wyniku czego straciła nogę. Pomimo tej tragedii, dalej starała się pomagać w powstaniu, m.in. robiąc opatrunki czy zajmując się sprawami administracyjnymi. Podczas powstania została odznaczona Krzyżem Walecznych.

Umiłowanie do ojczyzny oraz patriotyzm wyniosła z domu. Jak sama wspomina: „Bóg, Honor, Ojczyzna zawsze były w naszej rodzinie na pierwszym miejscu”. Jej ojciec, Stanisław, był podpułkownikiem, legionistą, kawalerzystą oraz uczestnikiem wojny polsko-bolszewickiej. W domu pani Katarzyny często bywał przyjaciel ojca, gen. Władysław Sikorski.

Katarzyna Nowakowska w Warszawie mieszkała przy ulicy Natolińskiej 9, jej dom często odwiedzali koledzy starszej siostry w tym m.in. Tadeusz Zawadzki, Aluś Dawidowski czy Jan Bytnar – bohaterowie „Kamieni na szaniec” Aleksandra Kamińskiego. Po kapitulacji, wraz z innymi rannymi żołnierzami, została wywieziona pociągiem towarowym do obozu jenieckiego w miejscowości Zeithain, gdzie spędziła 9 miesięcy.

W 2020 r. Katarzyna Nowakowska przyjęła z rąk prezydenta Andrzeja Dudy Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski.