Aresztowania wyznawców bahaizmu w Iranie

Irańskie ministerstwo ds. wywiadu oznajmiło 1 sierpnia o aresztowaniu grona wyznawców bahaizmu za ich kontakty z centrum tej religii, znajdującym się w Izraelu. Zarzuca się im też nawracanie na swoją wiarę dzieci i uczniów w szkołach i przedszkolach oraz namawianie kobiet, aby przestały nakrywać głowy welonami. Rząd w Teheranie nie podał, ile osób aresztowano, jednakże władze Międzynarodowej Wspólnoty Baha’i z siedzibą w Hajfie mówią o „dużej liczbie zatrzymanych, w tym trzech byłych przywódców religijnych”.

Islamska Republika Iranu postrzega bahaizm jako „heretycki odłam islamu”. Sami bahaiści uważaja natomiast, że ich religia jest „niezależna (od islamu) i wyznaje ją ok. 5 mln osób w 190 krajach”.

Zdaniem władz irańskich „bahaiści prowadzili rozległą działalność propagującą swoje wierzenia, przenikając do różnych szczebli sektora edukacji, zwłaszcza do przedszkoli”. Oskarża się ich też o szpiegostwo i kontakty z głównym ośrodkiem ich religii w Hajfie, gdzie mają też swe sanktuarium, którego budowę ukończono w 1949 r.
Przywódcy bahaizmu, łączącego w sobie „wartości różnych religii światowych”, twierdzą, że republika islamska od 1979 aresztowała i zabiła na swym terenie setki ich współwyznawców. Wiele tych ofiar to potomkowie uchodźców, którzy niegdyś uciekli z Iranu z powodu prześladowań.

Z kolei według agencji Reutera w czerwcu br. w mieście Sziraz w południowo-zachodniej części kraju aresztowano 26 bahaistów pod zarzutem „udziału w spisku, mającym na celu zakłócenie porządku wewnętrznego i zewnętrznego”. Otrzymali oni kary od 2 do 5 lat więzienia.

Bahaizm (bahá’í) jest religią monoteistyczna, założoną w Szirazie w połowie XIX wieku przez Bahá’u’lláha, 23 maja 1844 roku mieszkaniec tego miasta Sijid 'Alí-Muhammad ogłosił, że ma na imię i nosi tytuł „Báb” („Brama”) na podstawie pojęcia religijnego występującego w szyickiej tradycji islamu. Jego wyznawcy znani są jako babici. W miarę rozpowszechniania się jego nauk, które duchowi przywódcy muzułmańscy postrzegali jako zagrożenie, babici stali się przedmiotem ostrych prześladowań i tortur. W wielu miejscach Iranu dochodziło nawet do oblegania ich przez wojsko szacha. Sam Báb został uwięziony, a w końcu stracony w 1850 roku.

Bahaiści uważają go za prekursora wiary baha’i, ponieważ jego pisma wprowadziły koncepcję „Tego, którego objawi Bóg” – mesjanistycznej postaci, której przybycie na ziemię, w ich ujęciu, zapowiadały pisma wszystkich wielkich światowych religii. Bahá’u’lláh, założyciel bahaizmu, stwierdził w 1863, że to on jest owym mesjaszem. Grobowiec Bába w Hajfie stanowi ważne miejsce pielgrzymek dla bahaistów. Jego doczesne szczątki sprowadzono potajemnie z Iranu do Ziemi Świętej i w końcu złożone w grobowcu wzniesionym w miejscu wyraźnie wskazanym przez Bahá’u’lláha.

Bahaizm, który wyłonił się z babizmu, łączy w sobie elementy m.in. islamu, judaizmu, chrześcijaństwa, podkreśla duchową jedność całej ludzkości. Według bahaistów dzieje religii stopniowo rozwijały się dzięki ciągowi wysłanników boskich, z których każdy założył religię dostosowaną do danych czasów oraz do zdolności rozumienia ludzi w tym okresie. Byli to Kryszna, Abraham, Budda, Jezus, Mahomet i inni, a jako ostatni Bahá’u’lláh.

Każdy taki wysłannik miał nauczać o nadejściu kolejnego swego następcy a życie Bahá’u’lláha i jego nauki są spełnieniem obietnic poprzednich świętych pism o wydarzeniach, mających nastąpić przy końcu czasów. Bahaiści uważają, że ludzkość uczestniczy w procesie wspólnego rozwoju, a potrzebą obecnego czasu jest stopniowe ustanawianie pokoju, sprawiedliwości i jedności na skalę globalną.

Szacuje się, że obecnie bahaizm liczy 5-6 milionów wyznawców w ponad 200 krajach i terytoriach. W ciągu dziesięcioleci wyodrębniło się z niego kilkanaście nurtów i wyznań, twierdzących, że wywodzą się z pierwotnej nauki Bahá’u’lláha. Największy liczebne odłam ma swój ośrodek administracyjny i duchowy w Hajfie.

Słowo „bahá’í” pochodzi z arabskiego bahá’, oznaczającego „chwałę”, „blask” lub „splendor”.