Kielce: jubileusz 50-lecia posługi sióstr albertynek w Domu Księży Emerytów

Ponad 300 sióstr albertynek przez ostatnie półwiecze posługiwało w Domu Księży Emerytów w Kielcach. Uroczystej Eucharystii z okazji jubileuszu 50-lecia pracy Zgromadzenia Sióstr Posługujących Ubogim III Zakonu św. Franciszka z Asyżu, zwanych albertynkami, przewodniczył w sobotę, 3 września, biskup kielecki Jan Piotrowski.

Historię Domu Księży Emerytów i posługi sióstr przypomniał ks. Jacek Karliński – kurator Domu Księży Emerytów.
– Z wielkim wewnętrznym spokojem i albertyńską duchową radością, od dnia 28 sierpnia 1972 r., siostry albertynki z prowincji krakowskiej pełnią posługę wobec księży chorych i potrzebujących w Domu Księży Emerytów w Kielcach – mówił ksiądz dyrektor.
Homilię wygłosił bp Jan Piotrowski. Podkreślił w niej m.in. znaczenie Domu Księży Emerytów w życiu diecezji kieleckiej. Zwrócił uwagę na heroiczną posługę albertynek.

– Historia Domu, którym zarządza Stowarzyszenie Wzajemnej Pomocy Kapłanom Diecezji Kieleckiej to przede wszystkim historia obecności setek kapłanów w różnym wieku i kondycji fizycznej i duchowej. Skoro jest to dom, to potrzeba w nim serca i miłości, współczucia i zrozumienia, cierpliwości i dobrego słowa, a niekiedy napomnień i wymagań – zaznaczył biskup. – Ten dom, to także uprzejmość pracowitych pań i panów, które wraz z wami, drogie siostry i z ks. Jackiem, tworzycie wspólnie dobrą i wielką rodzinę. 50 lat posługi to 18 250 dni, a w nich 438 tys. godzin. Ileż to gestów pomocy i wysiłku, pomocnych dłoni, wylanych łez i odwiedzin w szpitalach – mówił biskup kielecki.
W imieniu pensjonariuszy, podziękowania siostrom złożył ks. prof. Jan Śledzianowski.

– Dzięki porozumieniu z bp. Łosińskim, brat Albert wysłał siostry do Kielc już w 1916 roku. Dom zakonny był przy obecnym budynku Narodowego Funduszu Zdrowia, został rozebrany, kiedy budowano ulicę. Pamiętam siostry, jeszcze jako alumn seminarium – wspominał.
Obecnie w Domu Księży Emerytów pracuje siedem sióstr. Od czterech lat ich przełożoną jest siostra Rosaria Teresa Adamczyk, która pełni również posługę pielęgniarki.

Kielecki Dom Księży Emerytów jest jedną z najstarszych tego typu placówek w kraju. W 1906 r. bp Tomasz Kuliński podjął decyzję o budowie domu z przeznaczeniem dla emerytowanych kapłanów. Wyłoniony w tym celu Komitet do Spraw Społecznych powołał Stowarzyszenie Wzajemnej Pomocy Kapłanów Diecezji Kieleckiej, które po dziś dzień jest właścicielem Domu Księży Emerytów.

Początkowo były to dwa skromne domki dla czterech księży, usytuowane w sąsiedztwie kościoła św. Wojciecha – wówczas były to peryferie miasta. W 1925 r. rozpoczęto budowę obecnego obiektu. Dom wraz z kaplicą został poświęcony w 1929 r. Podczas II wojny światowej księża zmuszeni byli przenieść się do mieszkań prywatnych, gdyż w ich domu Niemcy urządzili szpital dla swoich żołnierzy. Choć na krótko kapłani wrócili, to ponownie dom zajęły wojska radzieckie (na szpital dla Armii Czerwonej). Na stałe księża powrócili do domu dopiero w 1946 r.
W 1990 r. zapadła decyzja o rozbudowie obiektu – wybudowano wówczas drugie skrzydło z nowymi mieszkaniami, ale i tak potrzeby były olbrzymie.

Warto wspomnieć, że w historię Domu wpisuje się także posługa żeńskich zgromadzeń zakonnych, m.in. sióstr szarytek, sercanek i niehabitowych, a od 50 lat – sióstr albertynek. – Praca sióstr jest bardzo ofiarna, ciężka, brakuje słów wdzięczności wobec ich cichego poświęcenia – stwierdzają księża emeryci.