Warszawa pożegnała śp. o. Stanisława Pomykałę SJ

W Warszawie pożegnano 9 września o. Stanisława Pomykałę, jezuitę, wieloletniego pracownika Radia Watykańskiego, misjonarza na Wschodzie, m.in. na Białorusi i w Rosji. Pogrzebowej Mszy św. sprawowanej w sanktuarium św. Andrzeja Boboli w Warszawie przewodniczy bp Aleh Butkiewicz, ordynariusz diecezji witebskiej. Duchowny spoczął w kwaterze jezuickiej na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

“Żegnamy człowieka wewnętrznie wolnego; pełnego współczucia dla ubogich; wiernego przyjaciela; wielkiego czciciela Niepokalanej; dzięki Niej rozumiał świat nieprawości i zła” – powiedział w homilii o. Józef Augustyn. Nazwał też zmarłego w wieku 72 lat współbrata kapłanem „o mistycznej duszy”.

Duchowny przypomniał, że o. Pomykała przez trzydzieści lat pracował w Rosji na Syberii, w Kazachstanie, Kirgizji, na Ukrainie i Białorusi. Był m.in. założycielem i pierwszym dyrektorem Centrum Duchowości “Inigo” w Nowosybirsku, prowadził zajęcia na uniwersytecie.

O. Augustyn podkreślił, że najważniejszym dziełem o. Stanisława w krajach byłego Związku Radzieckiego było udzielanie Ćwiczeń duchowych według metody św. Ignacego Loyoli. Zaznaczył, że o. Stanisław jeździł po całym terytorium byłego ZSRR i udzielał rekolekcji ignacjańskich, w którym to dziele był prawdziwym mistrzem.

Do Polski wrócił w 2020 roku gdy zdiagnozowano u niego chorobę nowotworową. “Wielokrotnie rozmawiałem z nim w
czasie jego choroby i zawsze byłem pod wrażeniem jego niezwykłej nadziei, pokoju, zaufania Bogu, pokornej zgody na cierpienie, wewnętrznej wolności, wiernej pamięci o przyjaciołach – wspominał o. Augustyn. – Ojciec Stanisław miał świadomość i mówił o tym otwarcie, że choroba był dla niego łaską, która miała go przygotować na odejście do domu Ojca” – dodał.

O. Stanisław Pomykała był wieloletnim pracownikiem Sekcji Polskiej Radia Watykańskiego, relacjonował wiele podróży apostolskich Jana Pawła II. Był cenionym kaznodzieją i rekolekcjonistą, związanym z drogą neokatechumenalną i wspólnotami l’Arche. Był także misjonarzem w wielu krajach byłego ZSRR.

***

Stanisław Pomykała urodził się 4 stycznia 1950 roku w Brzegu Dolnym k. Wołowa. W 1965 r. wstąpił do Towarzystwa Jezusowego. Po nowicjacie w Starej Wsi i uzupełnieniu wykształcenia w zakresie szkoły średniej, studiował filozofię na Wydziale Filozoficznym Towarzystwa Jezusowego w Krakowie w latach 1970-1973. Następnie odbył praktykę apostolską (tzw. magisterkę) w Wydawnictwie WAM (1973-1974). Teologię studiował na Wydziale Teologicznym Towarzystwa Jezusowego Bobolanum Warszawie (1974-1978) oraz na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie (1978-1979). Święcenia kapłańskie przyjął 30 lipca 1977 w Warszawie z rąk biskupa Jerzego Modzelewskiego.

Po teologii w 1980 roku rozpoczął pracę w Polskiej Sekcji Radia Watykańskiego w Rzymie. Towarzyszył wielu pielgrzymkom Jana Pawła II. Trzecią probację odbył w latach 1982-1983 w Trosly Breuil we Francji pod kierunkiem o. André de Jaer. Uroczystą profesję zakonną złożył 22 kwietnia 1985 roku w Rzymie. Związany był ze wspólnotami neokatechumenalnymi, w których przez wiele lat posługiwał.

W 1991 r., po zakończeniu pracy w Radiu Watykańskim, został posłany w 1991 roku do Nowosybirska, wspomagając biskupa Josepha Wertha SJ – pierwszego ordynariusza Administracji Apostolskiej Nowosybirska, obejmującej wówczas całą Syberię. Po roku stał się członkiem Niezależnego Regionu Rosyjskiego Towarzystwa Jezusowego. W tym czasie był założycielem i dyrektorem Centrum Duchowości „Inigo” w Nowosybirsku i prowadził rekolekcje, również w innych miastach Federacji Rosyjskiej i w niektórych byłych republikach radzieckich.

Prowadził wykłady z duchowości i pedagogiki ignacjańskiej na miejscowym uniwersytecie. Od końca 2011 pracował na Białorusi, najpierw w parafii Trójcy Świętej w Głębokiem w diecezji witebskiej (2012-2014), a następnie w Witebsku – w parafii św. Antoniego (do 2017 roku) oraz w parafii św. Władysława, którą jezuici przejęli formalnie w 2019 roku i wybudowali w niej kościół pod wezwaniem św. Ignacego Loyoli, konsekrowany w lipcu 2022 roku. Był ojcem duchownym kapłanów diecezji witebskiej.

Po restrukturyzacji prowincji zakonnych został przepisany do Prowincji Wielkopolsko-Mazowieckiej 31 lipca 2020 roku. Na początku 2020 roku zaczął zmagać się z chorobą nowotworową, co łączyło się z wyjazdem do Polski na leczenie. Zamieszkał w Kolegium Jezuitów w Warszawie przy ul. Rakowieckiej 61.

Zmarł 3 września w Warszawie wieku 72 lat, w 58. powołania zakonnego i 46. kapłaństwa. Spoczął w kwaterze jezuickiej na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.