Co dalej z niemiecką „drogą synodalną”?

Uczestnicy IV zgromadzenia ogólnego niemieckiej „drogi synodalnej” – postanowili utworzyć radę synodalną. Ma być ona organem konsultacyjnym i decyzyjnym „w sprawie istotnych wydarzeń w Kościele i społeczeństwie” oraz będzie podejmować „fundamentalne decyzje o znaczeniu ponaddiecezjalnym w zakresie planowania duszpasterskiego, kwestii przyszłości i spraw budżetowych Kościoła, które nie są rozstrzygane na poziomie diecezjalnym”.

Odpowiedni tekst roboczy został przyjęty w sobotę w południe przy prawie 93 procentach wszystkich głosów. Tylko pięciu biskupów – Gregor Maria Hanke, Rudolf Voderholzer, Dominikus Schwaderlapp, Stefan Zekorn i Rupert Stolberg – odrzuciło tekst, który mimo ustawowego wniosku nie został poddany tajnemu głosowaniu.

Przed powołaniem Rady Synodalnej miałaby najpierw powstać Komisja Synodalna, w której następnie dyskutowano by nad dokładną formą nowego organu. Komisja Synodalna będzie składała się z 27 biskupów diecezjalnych, 27 członków wybranych przez Komitet Centralny Katolików Niemieckich oraz 10 członków wspólnie przez nich wybranych. „Decyzje Rady Synodalnej mają mieć taki sam skutek prawny jak decyzje Zgromadzenia Synodalnego, a jej posiedzenia mają być jawne. Radzie Synodalnej przewodniczą wspólnie przewodniczący Konferencji Episkopatu Niemiec i przewodniczący ZdK” – postanowiono.

Przed głosowaniem w ramach Zgromadzenia Synodalnego pięciu członków „drogi synodalnej” zgłosiło wniosek o przeprowadzenie głosowania tajnego zgodnie z konstytucją. Natomiast moderatorzy zgromadzenia, przy poparciu prezydium kierowanego przez szefa DBK biskupa Georga Bätzinga i szefową ZdK Irme Stetter-Karp, kazali wszystkim członkom „drogi synodalnej” głosować nad wnioskiem, co doprowadziło do jego odrzucenia. Wniosek o zbadanie interpretacji prawnej, również został odrzucony przez większość zgromadzenia synodalnego. W reakcji na ten spór niektórzy członkowie opuścili to gremium, w tym Marianne Schlosser, która wykłada teologię duchowości w Wiedniu oraz prof. Hanna-Barbara Gerl-Falkovitz, filozofka, która w 2021 roku otrzymała nagrodę Ratzingera.

W czerwcu b.r. kardynał Walter Kasper krytycznie odniósł się do wprowadzenia instytucji rady synodalnej, powołując się na historię Kościoła: „Synodów nie można instytucjonalnie uczynić trwałymi. Tradycja Kościoła nie zna synodalnego rządu kościelnego. Synodalna rada najwyższa, jak to się obecnie przewiduje, nie ma podstaw w całej historii konstytucyjnej. Nie byłoby to odnowienie, ale niespotykana innowacja. Sowiet to stare rosyjskie słowo, które oznacza dokładnie to, co po niemiecku nazywamy radą. Taki Najwyższy Sowiet w Kościele oczywiście nie byłby dobrym pomysłem. Taki system rad nie jest pomysłem chrześcijańskim, ale pomysłem pochodzącym z całkiem innego ducha lub nieducha. Zdławiłoby to wolność Ducha Świętego, który wieje gdzie i kiedy chce, i zniszczyłoby strukturę, której Chrystus pragnął dla swojego Kościoła” – stwierdził w czerwcu br. emerytowany prefekt Papieskiej Rady ds. Popierania jedności Chrześcijan.