Dyrektor Misyjnego Dzieła: cała nadzieja w Maryi

We współczesnym świecie, cała nadzieja w Maryi. Cała nadzieja w tych, którzy codziennie odmawiają różaniec – mówił ks. Łukasz Zygmunt, dyrektor Misyjnego Dzieła Diecezji Kieleckiej, dzisiaj w bazylice kieleckiej podczas Mszy św. w odpust MB Różańcowej. Uroczystej Eucharystii przewodniczył bp Jan Piotrowski.

Zebranych wiernych przywitał biskup kielecki, podkreślając znaczenie modlitwy różańcowej i prosząc o modlitwę w intencji misjonarzy.

– Tam, gdzie jest różaniec, tam człowiek jest wspaniałomyślny w swoim widzeniu potrzeb Kościoła. Włączmy w naszą modlitwę wszystkich misjonarzy, gdziekolwiek pracują na świecie – powiedział bp Piotrowski.

Homilię wygłosił ks. Łukasz Zygmunt, dyrektor Misyjnego Dzieła Diecezji Kieleckiej.

Podkreślił w niej nadzieję, płynącą z modlitwy różańcowej oraz jej znaczenie dla świata.

– Przez różaniec rzeczywistość zbawienia wchodzi w nasz dzień powszedni, a my wchodzimy w tajemnicę Chrystusa całym sobą – mówił kaznodzieja.

– Podobnie jak pokazują cztery części różańca świętego, tak i my w życiu radujemy się często, nie brakuje nam bolesnych cierpień, szukamy światła, gdy się gubimy, a czasami żyjemy w przebłyskach chwały Bożej – mówił ks. Zygmunt nawiązując do czterech części modlitwy różańcowej. Przypominał, jak ważny był różaniec w wielu sytuacjach historycznych, np. dla żołnierzy Westerplatte, dla mjr. Henryka Suchańskiego, który organizował tzw. żywe różańce dla żołnierzy i sam je dla nich przepisywał.

– Kiedy żyjemy we współczesnym świecie, cała nadzieja w Maryi. Cała nadzieja w tych, którzy codziennie odmawiają różaniec, nie żałując tej modlitwy za cały świat, Kościół i za swoich bliskich – zachęcał kapłan. – Królowo Różańca Świętego, spójrz dzisiaj na nas i pomóż dostrzec nasze błędy, zrobić rachunek sumienia z naszych grzechów, ale dodaj też odwagi do wybierania tego co Boże, co Chrystusowe – mówił.

Zwrócił uwagę na moc modlitwy różańcowej w obronie przed trudnymi wyzwaniami i tempem życia we współczesności.

– Wypowiedzmy dzisiaj te słowa, które kapłan codziennie wypowiada w liturgii: wybaw nas od wszelkiego zamętu. Tyle dzisiaj tego zamętu w świecie, ojczyźnie i naszych domach. Przychodzimy do Ciebie w to szczególne miejsce, by prosić Cię o pomoc, by uczynić różaniec modlitwą wszystkich, modlitwą każdego z nas – zalecał ks. Łukasz Zygmunt.

Kult Matki Bożej, patronki kolegiaty i Kielc, rozwinął się z chwilą założenia Arcybractwa Różańcowego. Dla rozwoju bractw różańcowych ogromną rolę odegrało zwycięstwo nad Turkami pod Lepanto w 1571 r. Papież Grzegorza XIII wydał zgodę na zakładanie nowych bractw nie tylko przy świątyniach dominikańskich, lecz i przy kościołach parafialnych.

Erekcja arcybractwa dokonana została za czasów ks. Macieja Obłomkowicza 1 marca 1626 r. Od tego czasu cześć Matki Bożej Różańcowej w Kielcach szerzyła się z ogromną szybkością i związała się z obrazem, który zasłynął wielu łaskami czego wyrazem były liczne wota, ofiarowywane przez duchowych, parafian, pielgrzymów a także napis umieszczony na ramie obrazu: „Matka Boska Kielecka Łaskawa XVII w.”. Do bractwa należeli niemal wszyscy mieszkańcy miasta ze starostą i wójtem na czele.

Już ok. 1630 r. obraz po raz pierwszy ozdobiono koronami, które skradziono w roku 1824. Od 1698 r. w niedzielę i święta śpiewano Godzinki. Innym objawem kultu Matki Bożej przy kolegiacie było odgrywanie i śpiewanie pieśni na balkonie dzwonnicy przez muzyków i śpiewaków każdego dnia po zachodzie słońca, w porze letniej – od Zmartwychwstania Pańskiego do ostatniej niedzieli września. Wikariusze odprawiali także 4 wotywy w roku do Matki Bożej, podczas której śpiewacy wraz z kapelą i organami śpiewali litanię do Najświętszej Maryi Panny. Około 1663 r. obraz został przyozdobiony srebrną, pozłacaną sukienką w kwiaty, ofiarowaną przez kanonika Stanisława Panceriusa. Do połowy XVII wieku zawieszono na ołtarzu lub przy nim wiele cennych przedmiotów o wotywnym charakterze – ogółem naliczono prawie 180 tego typu przedmiotów, często zdobionych drogimi kamieniami – diamentami, rubinami, szmaragdami. W 1730 r. Madonnę umieszczono w specjalnym ołtarzu ufundowanym przez biskupa Felicjana Konstantego Szaniawskiego. W 1757 r. Obraz odnowił ks. Antoni Brygierski, znany malarz XVIII-wieczny.

Z biegiem lat nabożeństwo różańcowe tak się rozrosło, że w połowie XIX w. przeniesiono uroczystość odpustową, którą od wieków odprawiano w święto Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, na pierwszą niedzielę października. Na odpusty różańcowe do Kielc ściągały tłumy z bliższej i dalszej okolicy: od Suchedniowa i Wąchocka do Buska i Stopnicy i od Bielin, do Radoszyc i Włoszczowy. Ilość komunikujących w tym dniu przekraczała liczbę 3000 wiernych.

W latach I wojny światowej i międzywojnia oraz tuż po II wojnie światowej, kult nieco osłabł, ale do ponownego ożywienia przyczynił się ks. prob. Mieczysław Jaworski, późniejszy biskup pomocniczy.

Jan Paweł II będąc w Kielcach 3 czerwca 1991 r. koronował słynący łaskami obraz Maryi. Dziś Matka Boża Łaskawa jest Patronką Kielc.