Centrum Heschela KUL: Szemini Atzeret to święto bliskości Pana

Dziś wieczorem Żydzi rozpoczynają obchody ostatniej doby Święta Namiotów, święto Szemini Atzeret – ósmy dzień zgromadzenia. Po tym jak przez siedem dni Izrael modlił się o łaski i błogosławieństwo dla innych narodów, Pan pragnie słuchać osobistych próśb Swojego ludu. To dzień ogromnej bliskości z Panem. Zaczyna się kolejny rok czytania Tory. Jego początek ma być wypełniony pewnością, że Pan jest blisko, że słucha i że będzie nam towarzyszył – komentuje dla Centrum Heschela KUL korektor starożytnego języka hebrajskiego w Biblijnym Instytucie w Tuluzie s. Eliana Kuryło, przełożona Wspólnoty Błogosławieństw w Emmaus-Nicopolis w Izraelu. Poniżej publikujemy pełną treść komentarza.

Dzień przed Radością Tory (Simchat Tora) zaczyna się święto o nazwie: Szemini Atzeret – ósmy dzień zgromadzenia. W Izraelu jest ono obchodzone tego samego dnia, co Simchat Tora i jest ostatnią dobą Święta Namiotów. W Diasporze wciąż spędza się ten dzień w „succe” (namiocie), ale już bez wypowiadania błogosławieństw. Po południu odmawia się specjalną modlitwę na pożegnanie szałasu, w którym się przebywało od tygodnia. Tego dnia również powracają modlitw z prośbą o deszcz i będą wznoszone codziennie aż do czasu Paschy.

W Biblii i historii

W Księdze Liczb i w Księdze Kapłańskiej, Pan nakazuje, aby ósmy dzień – shemini (w odniesieniu do Święta Sukkot) był doniosłym świętem i atzeret – doniosłym zgromadzeniem (zob. Kpł 23, 34; Lb 29, 35). Za czasów Drugiej Świątyni był to dzień rytualnego oczyszczenia świątynnego ołtarza.

Podczas Święta Namiotów Izrael modli się za wszystkie kraje. Za czasów istnienia Świątyni Jerozolimskiej, podczas siedmiu dni świętowania składano w ofierze codziennie 70 zwierząt. W zamierzchłych czasach była to liczba ówcześnie znanych krajów. W ósmy dzień Pan prosi Izraela o ofiarowanie tylko jednego byka. Dlaczego? Komentarz rabiniczny przychodzi nam tu z pomocą.

W Tradycji Rabinicznej

Po tym, jak przez siedem dni Izrael modlił się o łaski i błogosławieństwo dla Narodów. Pan pragnie spędzić jeden dzień tylko sam na sam z Izraelem. To tak jakby mówił: „Nie pakujcie się jeszcze by wrócić do waszych domów. Modliliście się za wszystkie narody, a dla siebie nie poprosiliście o żadną łaskę? Zostańcie jeszcze jeden dzień dłużej by być ze Mną”.

W ostatni dzień świętowania Pan mówi: „Nie odkładaj swoich świątecznych ubrań do szafy, pozostaw je na sobie jeszcze trochę dłużej. Niech ten gest ci przypomina, że łaska tego święta ma być jak piękny zapach, który przenika wszystkie dni roku”.

Obecnie, dla nas

Z tego powodu, że Izrael spędza ten czas w ogromnej bliskości z Panem. Istnieje tradycja, aby w ten dzień przedstawiać wiele osobistych próśb będąc pewnym, że zostaną one wysłuchane. Zaczyna się kolejny rok. Jego początek ma być wypełniony pewnością, że Pan jest blisko, że słucha i że będzie nam towarzyszył.