Spotkanie nauczycieli wokół przesłania bł. Natalii Tułasiewicz

O tym, kim powinien być nauczyciel we współczesnej szkole i jaki powinien być jego etos pracy w świetle idei drogi do świętości bł. Natalii Tułasiewicz rozmawiali w Poznaniu przedstawiciele szkół wyższych, średnich i podstawowych oraz katecheci. Spotkanie w stolicy Wielkopolski odbyło się w związku z ogłoszeniem w bieżącym roku przez KEP bł. Natalii patronką nauczycieli oraz w związku z obchodzonym 14 października Dniem Edukacji Narodowej.

Zamysłem forum było spotkanie nauczycieli i „przyjaciół” błogosławionej Natalii – polonistki, nauczycieli i poetki, związanej m.in. z Krakowem i Poznaniem, która poniosła śmierć w 1945 r. w obozie w Ravensbrück. Uczestnicy spotkania zatytułowanego: „Ja – nauczyciel katolik w dzisiejszej szkole”, zgromadzili się w Muzeum Archidiecezjalnym. Przybyli też przedstawiciele rodziny błogosławionej patronki nauczycieli.

Ks. Piotr Małecki, dyrektor Referatu Katechetycznego Kurii Metropolitalnej w Poznaniu, odczytał list przesłany przez bp. Piotr Turzyńskiego, delegata KEP ds. Duszpasterstwa Nauczycieli. „Bł. Natalia była nowoczesną kobietą i wierną uczennicą Chrystusa. Posiadała szerokie kontakty społeczne, ciekawił ją świat, wysoko ceniła kulturę i sama ją tworzyła. Kochała ludzi, zwłaszcza trudne dusze i kochała Boga” – zauważył delegat KEP ds. Duszpasterstwa Nauczycieli.

Robert Gaweł, wielkopolski kurator oświaty, zaznaczył, że dziś w szkołach potrzeba mistrzów, którzy pociągną młodzież. Podkreślił, że przykład bł. Natalii powinien być natchnieniem dla nauczycieli i wychowawców, jak należy pracować.

Natalia Tułasiewicz-Wala, przedstawicielka rodziny Patronki polskich nauczycieli i współredaktorka strony blogoslawionanatalia.eu, wręczyła pamiątki dla najbardziej zasłużonych osób, które od kilkudziesięciu lat rozpowszechniają postać i idee bł. Natalii. Otrzymali je m.in. pomysłodawcy Warsztatów w Drodze, czyli pielgrzymi nauczycieli, oraz ks. Eugeniusz Guździoł, proboszcz parafii pw. św. Michała Archanioła w Poznaniu, rodzimej parafii bł. Natalii.

O chrześcijańskim etosie pracy opowiedziała Anna Walczak, nauczyciel wczesnoszkolny w Szkole Podstawowej im. Stanisława Kostki w Poznaniu. „Etos chrześcijańskiej pracy to uczciwa i dobrze wykonana praca oraz świadomość odpowiedzialności za jej owoce przed Bogiem i wychowanie dzieci przed społeczeństwem” – mówiła nauczycielka. Podkreśliła, że każdy nauczyciel wychowuje dzieci słowem i przykładem. Zaznaczyła, że nauczyciel powinien być autentyczny, czyli samemu czynić to, czego będzie od uczniów wymagał.

Wśród najważniejszych współczesnych potrzeb dzieci w szkole wskazała na potrzebę bezpieczeństwa i bycia akceptowanym. „Te potrzeby trzeba dziś w dziecku zaspokajać, że jest dla mnie ważne, że się nim interesuję” – mówiła.

Ks. Piotr Małecki zauważył, że nauczyciel powinien być dziś świadkiem prawdy. „Żyjemy w czasach, w których prawda nie jest tym, co społeczeństwo pochłania. Jeśli słowo, które ma przekazać nauczyciel, nie jest prawdziwe, to cała misja nauczyciela traci sens. Nauczyciel musi być fascynatem swojego przedmiotu” – stwierdził dyrektor Referatu Katechetycznego Kurii Metropolitalnej w Poznaniu.

Forum zakończyła dyskusja „Każdy z nas jest ogniwem w łańcuchu przyczyn i skutków, które sięgają nieskończoności”.

Bł. Natalia Tułasiewicz urodziła się 9 kwietnia w 1906 roku w Rzeszowie, pod zaborem austriackim. Została wychowana w pobożnej i patriotycznej rodzinie. Uczyła się w Kętach, a później u sióstr klarysek w Krakowie. W 1921 roku wraz z rodziną przeniosła się do Poznania, gdzie ukończyła studia polonistyczne na Uniwersytecie Poznańskim i w Konserwatorium Muzycznym (1921-26).

Brała aktywny udział w Kole Polonistów i Sodalicji Mariańskiej, planowała napisać rozprawę doktorską o K. H. Rostworowskim, wybitnym dramatopisarzu katolickim tamtych czasów. Podjęła pracę w Prywatnej Powszechnej Szkole Koedukacyjnej pw. św. Kazimierza w Poznaniu (1933-1937), a później także w Gimnazjum Sióstr Urszulanek Unii Rzymskiej (1936-1939).

W listopadzie 1939 r., wysiedlona przez hitlerowców, trafiła do Krakowa. W tym mieście i jego okolicach prowadziła tajne nauczanie, dbając, jak sama mówiła, „aby wojna nie wyjałowiła z dusz uczennic dobra i piękna”.
Wiosną 1943 r. zdecydowała się na wyjazd jako wolontariuszka wydziału duszpasterskiego organizacji „Zachód” na przymusowe roboty do fabryki w Hanowerze. Chciała, jako robotnica wśród robotnic, mówić o Ewangelii i pięknym, czystym życiu w środowisku narażonym na wszelką łatwiznę moralną.

Natalia wyruszyła do Niemiec w podwójnej roli − emisariusza rządu londyńskiego i świeckiego apostoła. Została aresztowana w kwietniu 1944 r. po wizycie nieostrożnego kuriera z Polski. Więziona i torturowana, poniosła śmierć w komorze gazowej w obozie koncentracyjnym w Ravensbrück, w Wielki Piątek 31 marca 1945 r., tuż przed jego wyzwoleniem.

Kościół potwierdził wielkość heroicznych cnót i świętość ofiary Natalii aktem beatyfikacyjnym 13 czerwca 1999 roku w Warszawie w czasie VI pielgrzymki Jana Pawła II do Ojczyzny.

W marcu 2022 r. Kościół ogłosił bł. Natalię patronką nauczycieli w Polsce.