Bp Włodarczyk: śmierć – jedyny fakt naszej przyszłości, którego możemy być pewni

„Śmierć jawi się jako jedyny fakt naszej przyszłości, którego możemy być pewni. Wszystko inne jest w naszym życiu wielką niewiadomą” – powiedział bp Krzysztof Włodarczyk.

Msza św. w Sanktuarium Matki Bożej – Królowej Krajny w Górce Klasztornej zainaugurowała obchody 35. rocznicy powstania Apostolstwa Dobrej Śmierci. – Kiedy stajemy nad trumną bliskiego, śmierć staje się czymś bardzo realnym. Trudno wtedy uniknąć pytań: po co żyję, czy życie ma sens, co po śmierci? – mówił bp Włodarczyk.

Odpowiedzią na nie – jak podkreślił – są słowa św. Jana Apostoła: „Tak Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne”. – To przez śmierć Syna, Bóg Ojciec wyzwolił nas z lęku przed bezsensem życia i śmierci – mówił, dodając, że każdy „po śmierci będzie żył dalej”: wierzący i niewierzący. – Problem w tym jak, czy w domu Ojca, w wiecznej szczęśliwości, czy w domu księcia ciemności? – pytał.

Stąd, według biskupa, sprawą bezsporną jest to, że każdy z nas jest odpowiedzialny za przygotowanie do śmierci. – Czy śmierć́ może być́ dobra? Może rzeczywiście nie mylił się̨ św. Karol Boromeusz, twierdząc: „Dajcie śmierci do ręki złoty klucz, a nie kosę”. W tych i podobnych pytaniach należy upatrywać́ przyczyn powstawania wielu bractw i stowarzyszeń́, propagujących ideał chrześcijańskiej śmierci – powiedział bp Włodarczyk, dziękując wszystkim za zaangażowanie w rozwój i działalność Apostolstwa Dobrej Śmierci.

Z okazji jubileuszu w auli szkolnej w Łobżenicy odbyła się konferencja „Jest nadzieja, bo jest Niepokalana”, której organizatorami byli: Sekcja Liturgiki i Homiletyki KUL Jana Pawła II, Polska Prowincja Misjonarzy Świętej Rodziny oraz Apostolstwo Dobrej Śmierci w Górce Klasztornej. – Tytuł konferencji wskazuję na ścisły związek stowarzyszenia z jego Patronką, którą nie tylko prosimy, by towarzyszyła wszystkim w godzinie ich śmierci. Także o to, by uczyła nas nadziei na osiągnięcie życia wiecznego – dodał ks. dr Bogdan Kulik MSF z apostolstwa.

Swoje wystąpienia zaprezentowali wykładowcy, reprezentujący kilka ośrodków naukowych w Polsce: ks. dr Piotr Krupa MSF (UAM Poznań), ks. prof. dr hab. Stefan Szymik MSF KUL Lublin), ks. prof. dr hab. Waldemar Pałęcki MSF (KUL Lublin), ks. prof. dr hab. Marian Machinek MSF (UWM Olsztyn), ks. dr hab. Adam Sobczyk MSF (UAM Poznań), ks. prof. UAM dr hab. Andrzej Pryba MSF, prof. KUL dr hab. Urszula Dudziak oraz ks. dr Bogdan kulik MSF (UAM Poznań). Ich myśli skupiły się wokół zagadnień mariologicznych i eschatologicznych.

Ks. prof. dr hab. Marian Machinek MSF z Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie, skupiając się na zagadnieniu „Droga nadziei – pięć imion Maryi”, przedstawił Matkę Bożą nie tyle jako Wspomożycielkę i Orędowniczkę, ale jako „Wzór Osobowy” w oparciu o pięć imion, obrazów Maryi, pochodzących z tradycji biblijno-ikonograficznej: Kecharitomene – Łaską Ubogacona; Pneumatophora – Niosąca Ducha; Theotokos – Matka Boga; Hodegetria – Wskazująca Drogę; Eleusa – Miłosierna.

Prof. KUL dr hab. Urszula Dudziak, która wydała książkę „Misterium ludzkiego życia: od poczęcia do umierania”, zaprezentowała temat: „Umierać znaczy wstępować w życie. Tytuł ten powstał na bazie stwierdzenia, jakie w jednym ze swych listów napisała św. Tereska od Dzieciątka Jezus. W swojej prezentacji zawarła informacje o przeżyciach związanych ze śmiercią i umieraniem. – To wyjątkowy czas w życiu człowieka, w którym potrzebna jest obecność innych i umiejętne wsparcie – powiedziała, podejmując próbę odpowiedzi na pytanie: czy śmierć to unicestwienie, czy przejście do życia?

Apostolstwo Dobrej Śmierci liczy ponad 400 tys. członków oraz ponad tysiąc zelatorów. Należący do stowarzyszenia zamawiają Msze św. w intencji członków, żyjących jak i zmarłych, a także angażują się w różne akcje apostolskie na terenie swoich parafii.