Białystok: dziś grekokatolicy wspominają św. Szczepana męczennika

Umierając, Szczepan błogosławił swoim oprawcom. Było to przypieczętowaniem jego wiary w Chrystusa i okazaniem postawy miłosierdzia wobec drugiego człowieka – mówi werbista o. Andrzej Zalewski, proboszcz parafii greckokatolickiej pw. Trójcy Przenajświętszej w Białymstoku.

„Ostatnie słowa Szczepana są powtórzeniem słów Jezusa z krzyża. Umiera oddając swego ducha Jezusowi, podobnie jak uczynił to Jezus wobec Ojca. Modli się za swych prześladowców i usprawiedliwia ich czyny brakiem świadomości. To najbardziej chrześcijańska postawa, jaką sobie można wyobrazić: człowiek kamienowany, któremu jest zadawana jest śmierć, wyraża jedynie chęć pojednania i przebaczenia, zdając się całkowicie na Tego, którego uważa za swego Pana” – podkreśla.

„Przeżywa sytuację kogoś, kto, stanąwszy odważnie po stronie Jezusa, musi stawić czoło urąganiu, drwinom, oszczerstwom i przemocy. Nie przeklina, nie domaga się sprawiedliwości. Taka jego postawa ma szczególne znaczenie w kontekście wojny” – dodaje.

Wyjaśnia, że w języku ukraińskim miłosierdzie to „człowiekolubność” – miłowanie człowieka. „Jest to wezwanie dla wszystkich tych, którzy dzisiaj doznają krzywdy, by byli «człowiekolubni», jak «człowiekolubny» jest Bóg” – stwierdza.

O. Zalewski zaznacza, że większość jego parafian to Ukraińcy, którzy przeżywali te święta w cieniu wojny. Dostrzegał u nich wielki ból spowodowany rozłąką z najbliższymi i niepewnością jutra.

6 stycznia, w wigilię Bożego Narodzenia przyjął do wspólnoty grekokatolickiej trzech prawosławnych mężczyzn, którzy publicznie złożyli wyznanie wiary Kościoła katolickiego. „To pragnienie dojrzewało w nich już od dłuższego czasu, ale na ostateczną decyzję miał wpływ wybuch wojny i stanowisko, jakie zajął w niej Kościół prawosławny” – mówi.

Przed uroczystymi nieszporami zorganizował wigilię parafialną. Wspólnotę parafii greckokatolickiej pw. Trójcy Przenajświętszej w Białymstoku tworzą przeważnie matki z dziećmi, ale także całe ukraińskie rodziny, które zaprosił na wieczerzę, aby nie czuły się nieswojo, nie chcąc narzucać się osobom, które je przyjęły, ze swoimi tradycjami.

„Na wspólny posiłek każdy coś ze sobą przyniósł, aby podkreślić, że jesteśmy wspólnotą. We wspólnocie radość się mnoży, a naszym zadaniem – jako Kościoła – jest dawać ludziom nadzieję, sprawić, żeby choć na te parę dni zapomnieli o wojnie” – mówi o. Andrzej, podkreślając, jak ważny jest dla wiernych punkt odniesienia, jakim jest parafia, duszpasterz mówiący w ich ojczystym języku i wschodnia liturgia.

Parafia greckokatolicka w Białymstoku istnieje od 2015 r. Od trzech lat o. Zalewski jest jej proboszczem, choć wierni nie mają tu swojej cerkwi – modlą się w dolnym kościele pw. Ducha Świętego. Terytorialnie parafia obejmuje niemalże całe Podlasie. Do parafii zapisanych jest ok. 70 osób, ale ostatnio przybywa wiernych z Ukrainy, którzy licznie uczestniczą w niedzielnej i świątecznej liturgii.