Uchodźcy od roku mieszkają w Domu Formacyjnym WSD w Błoniu

53 uchodźców mieszka w Domu Formacyjnym w Błoniu koło Tarnowa, należącym do Wyższego Seminarium Duchownego. Pierwsze osoby uciekające z Ukrainy trafiły tutaj w pierwszych dniach wojny. Uchodźców przywoził z granicy proboszcz w Błoniu i dyrektor seminaryjnego gospodarstwa. Z czasem liczba uchodźców rosła. Najwięcej było ich ponad 100.

W Błoniu mieszkają głównie kobiety z dziećmi i ze starszymi rodzicami. Od roku jest tutaj Tania z Tarnopola. – Mamy dużą pomoc, jest ciepło. Sami gotujemy, możemy pracować. Ja wypiekam opłatki, wszystkiego się nauczyłam i lubię tę pracę. Dziękujemy ludziom, którzy przynoszą nam różne rzeczy. Dzieci jest dużo, dostają słodycze i owoce. Może uda nam się wyjechać do Stanów Zjednoczonych, ale zawsze będę pamiętała o wielkim sercu ludzi z Polski i przede wszystkim z Błonia – opowiada kobieta.

Ks. Piotr Barczyk jest proboszczem w Błoniu, obok kościoła jest gospodarstwo rolne Wyższego Seminarium Duchownego w Tarnowie, którym także kieruje. W domu formacyjnym od lat organizowano rok propedeutyczny dla kleryków pierwszego roku, ale ponieważ zamieszkali w nim uchodźcy, to się zmieniło. Także wspólnota seminaryjna włączyła się w pomoc m.in. zbierając i segregując dary. Klerycy pracowali przy rozładunkach samochodów z pomocą. Na początku wojny ks. Piotr Barczyk jeździł sam na granicę i przywoził uchodźców do Błonia. Później dojeżdżały kolejne osoby.

Dziś w Błoniu jest 53 uchodźców, najmłodszy ma ponad rok a najstarsza kobieta ok. 90 lat. – Najwięcej mieliśmy 107 osób. Tak było przez trzy miesiące. Później przez pół roku było ok. 90 uchodźców. Ostatnio 9 osób wyjechało, chcą szukać pracy, wynająć mieszkanie. Mam nadzieję, że im się uda. Chcieli spróbować, zawsze mają otwarte drzwi u nas – mówi ks. Barczyk.

Są osoby, które nie mają gdzie wracać, ich domy zostały zniszczone. – Chcą żyć w Polsce, próbujemy ich dostosować do życia w naszym kraju. Mają zajęcia z języka polskiego, kursy kulinarne, spotkania z psychologiem i prawnikiem – wylicza ks. Piotr.

Uchodźcy sprzątają dom, gotują, mają wyznaczone dyżury. Niektórzy przez cały rok pomagali przy produkcji opłatków. Jedna z kobiet pracowała w miejscowej masarni. Uchodźcy opiekują się także zwierzętami, które są w gospodarstwie.

To był najwspanialszy rok dla mnie, nie byłem sam, ciągle było i jest wokół mnie dużo ludzi. Bardzo przeżywam to co ich spotkało. Oczywiście, że tak jak w domu są i trudne sytuacje, nieporozumienia, ale to był piękny rok. Bardzo bym chciał, żeby wojna się skończyła, ze łzami w oczach bym ich pożegnał. Jeżeli nie będą mogli wrócić na Ukrainę, to ten dom będzie im nadal służył – dodaje gospodarz tego miejsca.

Uchodźcy uczestniczą w życiu religijnym parafii. Katolicy chodzą do kościoła. W Błoniu dwa razy obchodzono święta Wielkanocne i Bożego Narodzenia, bo obok katolików, grekokatolików są także wyznawcy prawosławia. Ks. Piotr Barczyk opowiada, że wkrótce będzie chrzest. Niestety dwie osoby zmarły. Ciało kobiety zostało przewiezione na Ukrainę, a mężczyzna został pochowany na miejscowym cmentarzu.

Wiele osób pomagało przez ten rok. – Teraz mniej tej pomocy płynie, dużo mniej. Chętnie przyjmiemy żywność, owoce, warzywa, środki czystości. Za odzież dziękujemy, mamy jej bardzo dużo – mówi proboszcz.

Kapłan organizuje dla dzieci kuligi, w czerwcu był Dzień Dziecka, a w sierpniu uchodźcy pojechali do Częstochowy na wejście Pieszej Pielgrzymki Tarnowskiej.

Uchodźcy mogą tutaj być dzięki dobroci i pozwoleniu biskupa Andrzeja Jeża. Ksiądz biskup dużo nam pomaga. Słowa podziękowania należą się rektorowi seminarium, Caritas Diecezji Tarnowskiej, wojewodzie, samorządowi i ludziom, którzy mają wielkie serca – podkreśla ks. Barczyk.

Przykład pomagania poszedł z samej góry. Biskup tarnowski Andrzej Jeż sam przyjął uchodźców w domu biskupim w Tarnowie. Rok temu w marcu schronienie znalazły tutaj dwie rodziny z Iwano-Frankiwska i Żytomierza. Było to siedem osób, w tym czworo dzieci. Jedna rodzina wyjechała w lipcu, a druga we wrześniu.

W pomoc uchodźcom włączała się cała diecezja, uchodźców przyjmowały parafie m.in. w domach katechetycznych i na plebaniach. Były organizowane zbiórki darów, które pojechały również na Ukrainę. Uchodźcy mieszkali w domach rekolekcyjnych na terenie diecezji. W ramach akcji „Paczka dla Ukrainy” w wymiarze diecezjalnym udało się przygotować prawie 6 000 paczek o łącznej wartości przekraczającej 1 milion 200 tysięcy złotych. Kolejna edycja akcji odbędzie się w Wielkim Poście.

Ponadto Wydział Misyjny Kurii Diecezjalnej koordynował zbiórkę darów na Ukrainę, gdzie pracuje 13 księży diecezjalnych.