Bydgoszcz: obchody 83. rocznicy masowej deportacji Polaków na Sybir

Pod pomnikiem przy bydgoskim Sanktuarium Nowych Męczenników, wspominano 83. rocznicę pierwszej masowej deportacji Polaków na Sybir. Wieńce oraz wiązanki złożyli m.in. byli więźniowie, przedstawiciele władz i zaproszone delegacje.

Gospodarz spotkania ks. prałat Józef Kubalewski w wygłoszonej homilii zauważył, że współczesna rzeczywistość obfitująca w akty przemocy i terroru, każe nam zastanowić się nad kondycją moralną człowieka. – Nawet najlepiej zorganizowane międzynarodowe struktury, które stawiają sobie za cel budowanie trwałego pokoju na świecie, muszą w pierwszym rzędzie zwrócić się ku ludzkiemu sercu. W nim bowiem biorą swój początek wszelkie wybory, które mają określony wpływ na relacje międzyludzkie – mówił.

Ksiądz prałat Józef Kubalewski dodał, że każdy szuka swojego spokojnego miejsca na ziemi, a gdy je odnajdzie, pragnie sobie i najbliższym zapewnić spokój i poczucie bezpieczeństwa. – Ewangelizacja wiąże się z przełamywaniem barier, pokonywaniem własnych słabości i uprzedzeń, dojrzewaniem w drugim człowieku godności, której źródłem jest sam Bóg – podkreślił.

Jak zaznaczył kustosz sanktuarium na bydgoskich Wyżynach, człowiek zaślepiony i opętany, „często staje się rozjuszoną bestią”. – Przecież takimi bestiami okazali się wasi oprawcy. Im szło o fizyczną likwidację Polaków z Kresów, w celu kompletnej sowietyzacji tego regionu. Zbrodniarze nie pozwolili zabrać nawet paru walizek, najwyżej kilka tobołków z ubraniami i żywnością. Całe rodziny musiały się zbierać w ciągu zaledwie trzydziestu minut. Tragiczna podróż była gehenną, gdyż wielu – od niemowląt po starców – zamarzało lub umierało z głodu – kreślił losy Sybiraków.

Kapłan wyraził wdzięczność wobec bohaterów, którzy z najwyższą czcią przechowywali polskie, chrześcijańskie tradycje, kulturę, język i katolicką wiarę. – Wasza dramatyczna, ale pełna bohaterskiej godności historia życia i cierpienia, jest najwspanialszym przykładem, jak na nieludzkiej ziemi i w nieludzkich warunkach, można być i pozostać dobrym oraz szlachetnym człowiekiem – powiedział.

– Musimy uczynić wszystko – mówił na zakończenie homilii ks. prałat Józef Kubalewski – by ofiara Sybiraków nie tylko nie uległa zapomnieniu, ale w obliczu wojennego okrucieństwa, które dotyka naszych wschodnich sąsiadów i ich bohaterskich zmagań z niesprawiedliwym agresorem, była czytelnym ostrzeżeniem i przestrogą dla wszystkich, do czego zdolny jest człowiek, gdy lekceważy Boże prawo i prawa ludzkie.

Jak dodał Mirosław Myśliński w nocy z 9 na 10 lutego 1940 roku na dworze panował siarczysty mróz, dochodzący do minus 40 stopni. – W takich warunkach do tysięcy polskich rodzin osadników wojskowych, służby leśnej, żołnierzy Wojska Polskiego z 1920 roku, którzy na Kresach Wschodnich otrzymali nadziały ziemi i cywilnych kolonistów, siłą wkroczyły grupy operacyjne NKWD z nakazem natychmiastowego opuszczenia mieszkań, domów, całego dorobku życia – powiedział.

Prezes zarządu Oddziału Związku Sybiraków w Bydgoszczy dodał, że transporty pierwszej deportacji kierowane były do rejonów bardzo trudnych klimatycznie, gdzie już samo przebywanie stanowiło śmiertelne zagrożenie. – Ciężka praca, brak odpowiedniego odzienia zimą, w lecie plaga owadów, w pomieszczeniach roje pluskiew, wszawica, niedożywienie, były powodem licznych zgonów i chyba o to w ostateczności chodziło – mówił Mirosław Myśliński, kreśląc historyczne wydarzenia.

Po pierwszej deportacji nastąpiły jeszcze trzy – w kwietniu i lipcu 1940 roku i czwarta – w czerwcu 1941 roku. – Musieliśmy ukrywać swoją przeszłość ponad czterdzieści lat, by móc dawać świadectwo o zbrodniach reżimu stalinowskiego na narodzie polskim i z tej szansy nie rezygnujemy. Dziś, w 83. rocznicę pierwszej deportacji, modliliśmy się za tych, którzy szukając różnych dróg do ojczyzny, złożyli swoje prochy w nieludzkiej ziemi, tylko dlatego, że byli Polakami. Za tych, którzy szukali swojej drogi na wielu frontach drugiej wojny światowej. Modliliśmy się, by nigdy nie było już wojny – zakończył prezes Mirosław Myśliński.