Bp Gurda: Zwrócić się do Chrystusa

Niech przyjęcie popiołu na nasze głowy będzie znakiem naszej gotowości na wejście na drogę nawrócenia, znakiem skierowania naszych kroków ku naszemu Zbawicielowi – Jezusowi Chrystusowi – wskazał biskup siedlecki Kazimierz Gurda podczas Mszy św. sprawowanej w Środę Popielcową. W Eucharystii, celebrowanej w katedrze siedleckiej, uczestniczyli moderatorzy i klerycy Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Siedleckiej oraz licznie obecni wierni. Obrzęd posypania głów popiołem, który odbył się po homilii, rozpoczął czas Wielkiego Postu.

Biskup siedlecki w homilii wskazał, że dzisiejsza Liturgia Słowa przypomina, że jesteśmy ludźmi grzesznymi, słabymi. Stan grzechu człowieka, domaga się zmiłowania, jakie może okazać tylko Pan Bóg. Zło jest bolesną rzeczywistością; grzech zwraca się przeciwko temu, który zło wyrządza, jak i temu, przeciwko któremu jest wymierzone. Jednak decyzja człowieka o swym odejściu od Boga, nie spowodowała, że Bóg przestał człowieka kochać, że zostawił człowieka samemu sobie w jego trudnej sytuacji.

Na początku Wielkiego Postu, potrzebujemy uznania, że grzech nie daje szczęścia. – Życie i szczęście są w Bogu. Nie zbawi nas żaden inny człowiek; żadna ideologia. Zbawi nas tylko Bóg, jeżeli się do Niego zwrócimy – mówił bp Gurda.

Pan Bóg nam pokazuje, że nasze zbawienie jest w Jego Synu Jezusie Chrystusie. On nas odkupił – za cenę krwi i cierpienia z niewoli zła i grzechu. Zbawiciel nasz grzech pokonał na Krzyżu. – Tylko Chrystus jest naszą szansą. Poza Nim nie ma zbawienia. Nikt nas od zła, poza Nim, nie uwolni. On jest stale obecny na drodze naszego nawrócenia. On jest obecny w swoim Kościele. Dlatego Kościół jest nam drogi, bliski. Dlatego w Kościół wierzymy i Kościół kochamy. Jezus mocą tajemnicy Krzyża, w sakramencie pokuty i pojednania, uwalnia nas z grzechów i daje nam swą łaskę – mówił biskup siedlecki.

Praktykowanie modlitwy, postu i jałmużny są dla ludzi wiary znakami, że jesteśmy na drodze nawrócenia. Podejmujemy je, aby Pan Bóg je widział i abyśmy my sami nie wypadli z tego procesu, naszego upodabniania się do Jezusa – Bożego Syna.