Inauguracja Roku bł. Wincentego Kadłubka w diecezji kieleckiej

– Jako świadek wiary był solą ziemi i światłem dla świata. Posłuchał głosu Chrystusa i szedł za nim odważnie, a jego wiara i rozum unosiły go w kierunku Boga – mówił bp Jan Piotrowski podczas Mszy św. w archiopactwie cystersów w Jędrzejowie, inaugurując Rok bł. Wincentego Kadłubka w diecezji kieleckiej.

Dzisiaj, 8 marca przypada 800 rocznica śmierci bł. Kadłubka. Jego doczesne szczątki spoczywają w Jędrzejowie – mieście, gdzie ostatnie lata były biskup i doradca panujących spędził jako prosty cysters.

Mszę św. wraz z bp. Janem Piotrowskim koncelebrowali o. opat Ścibiorowski – przełożony cysterskiej wspólnoty w Jędrzejowie, opaci cysterscy z innych opactw w Polsce, z udziałem licznie przybyłych kapłanów z dekanatu jędrzejowskiego oraz wiernych.

Penitencjaria Apostolska przyznała na rok jubileuszowy, trwający do 8 marca 2024 r., specjalny odpust, który można spełnić pod odpowiednim warunkami.

W homilii biskup kielecki nawiązał do życia bł. Wincentego i jego dorobku.

– Wincenty żyje w naszych sercach i naszych pragnieniach. Jego piękne życie i twórczość sprawiły, że został włączony przez papieża Klemensa XIII w 1764 r. do grona świętych i błogosławionych. Św. Jan Paweł II – jego następca w urzędzie biskupa krakowskiego – uczył, że święci nie przemijają, ale rodzą nowych świętych – mówił.
Biskup przypomniał wykształcenie bp. Kadłubka i erudycję nabytą na studiach w uniwersytetach europejskich, wszechstronną działalność duszpasterską, pisarską, naukową, a nawet polityczną, z racji bycia doradcą panujących. Pomimo tych zalet i osiągnięć bł. Wincenty pozostał „pokornym sługą Kościoła krakowskiego”, a przy tym „nie zabezpieczył swojej doczesnej przyszłości biskupimi dobrami, ale świętością”. Wśród zasług biskupa-mnicha bp Piotrowski wskazał także zapalenie wiecznej lampki i cześć dla Najświętszego Sakramentu oraz miłość do Eucharystii.
Przypomniał, że „biskup i mistrz duchowości” – bł. Wincenty Kadłubek jest patronem Jędrzejowa i współpatronem diecezji kieleckiej.

Wincenty Kadłubek przyszedł na świat ok. 1150 r. w Karwowie k. Opatowa. Uczył się w pobliskiej Stopnicy, w katedralnej szkole krakowskiej, a studia w Paryżu i Bolonii zakończył tytułem magistra. Był kapelanem i doradcą panujących, scholastykiem katedralnej szkoły krakowskiej i kolegiaty w Sandomierzu. W 1208 r. został biskupem krakowskim w czasach burzliwych walk sukcesyjnych. Był wykształconym historiografem i kronikarzem, zwolennikiem reform w Kościele polskim i w kraju. Brał udział w Soborze Laterańskim IV i wcielał jego reformy. Admirator św. Bernarda, czciciel św. Floriana i Stanisława Szczepanowskiego, był zarazem człowiekiem wielkiej maryjności.

Jego niespodziewana rezygnacja z biskupstwa, beneficjów i zaszczytów wzbudziła wiele emocji. Kadłubek znał opactwo w Brzeźnicy (Jędrzejowie), gdyż to on dokonał konsekracji kościoła (trzeciej z kolei) w 1210 r. Cystersi byli poruszeni jego decyzją. W miejscowości Sudół powitał go opat Teodoryk wraz z francuskimi współbraćmi. Miejsce to upamiętnia Kopiec Spotkania, przy którym współcześnie koncentruje się wiele cysterskich uroczystości, np. podczas dorocznych odpustów sierpniowych.

Ostatnie lata, po złożeniu urzędu biskupiego, Kadłubek spędził w opactwie w Jędrzejowie. Tu zmarł 8 marca 1223 r. i tu przechowywane są jego relikwie, przeniesione w 1633 r. do specjalnie wzniesionego mauzoleum.

Cysterskie opactwo i kościół należą do najstarszych w Polsce. Budowano je jeszcze za życia św. Bernarda przez mnichów z Morimond. W zachodnim murze zachowano fragmenty świątyni romańskiej sprzed 1140. W centrum późnobarokowej kaplicy bł. Wincentego znajduje się ołtarz grobowy (ok.1764). Na postumencie, wsparta na czterech srebrnych orłach stoi trumienka z relikwiami. Właśnie stąd pobierane są relikwie.

W Polsce znajdują się cztery opactwa cysterskie w: Wąchocku, Szczyrzycu, Mogile i – najstarsze – w Jędrzejowie. Łącznie posługuje w nich 123 cystersów. Ok. 1400 jest ich na świecie: w Niemczech, Austrii, Hiszpanii i Wietnamie.