Bł. Edmund Bojanowski patronem Lubonia

Błogosławiony Edmund Bojanowski, pedagog, twórca ochronek, działacz społeczny, kulturoznawca, tłumacz i poeta, założyciel sióstr służebniczek, został ogłoszony patronem miasta Lubonia. Decyzję w tej sprawie, za aprobatą Stolicy Apostolskiej, podjęła 16 marca Rada Miasta Lubonia.

W podpoznańskim Luboniu mieści się klasztor Zgromadzenia Sióstr Służebniczek, gdzie spoczywają doczesne szczątki Błogosławionego. To właśnie siostry zwróciły się do Rady Miasta Lubonia z petycją o ogłoszenie patrona. Urząd Miasta Lubonia przeprowadził w tej sprawie konsultacje społeczne, w których mieszkańcy wyrazili pozytywną opinię.

„Błogosławiony Edmund Bojanowski jako patriota, społecznik i człowiek, który swoje życie poświęcił Bogu, Ojczyźnie i ludziom, zwłaszcza tym ubogim, wpisuje się w historię naszego Miasta współtworząc jego tożsamość. Wizerunek Błogosławionego Edmunda Bojanowskiego poprzez podkreślenie patriotycznego oraz etycznego aspektu jego postawy i działań, będzie istotnym motywem kreowania pozytywnego wizerunku wspólnoty samorządowej Lubonia” – czytamy w uzasadnieniu uchwały Rady Miasta.

„Od stu lat, jako Zgromadzenie Sióstr Służebniczek Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny, którego założycielem jest bł. Edmund Bojanowski, jesteśmy mieszkankami Lubonia. Od ponad 90 lat w naszym mieście jest jego grób. Po jego beatyfikacji w 1999 r. kaplica, w której jest pochowany, stała się Sanktuarium bł. Edmunda Bojanowskiego. Jako wspólnota sióstr służebniczek Maryi aktywnie uczestniczymy w życiu Lubonia, znamy jego mieszkańców, widzimy ich zaangażowanie w tworzenie wspólnego dobra” – czytamy we wniosku sióstr zakonnych.

Zdaniem mieszkańców Lubonia bł. Edmund Bojanowski jest wzorcem i inspiracją do aktywnej postawy społecznej. „Bł. Edmund Bojanowski potrafił, dysponując niewielkimi zasobami, tworzyć rzeczy wielkie. Żyjąc w epoce romantyzmu, wyprzedził ją, wprowadzając w miejscu, gdzie żył i pracował, hasła pozytywistyczne. Sam schorowany i wątły, umiejąc zjednywać do wspólnej pracy ludzi z wielu różnych środowisk, zarażał ich i pociągał wzorem tytanicznej pracy i wielkiego zaangażowania” – napisano w prośbie o ustanowienie patrona.

Edmund Bojanowski żył w latach 1814-1871 na ziemi gostyńskiej pod zaborem pruskim. Był ziemianinem, wielkopolskim organicznikiem, człowiekiem renesansu, literatem, tłumaczem, poetą, kulturoznawcą, a jednocześnie osobą nad wyraz praktyczną, z ogromnymi zdolnościami zarządczymi, czego dowody można znaleźć w pisanym przez niego dzienniku. Był gorącym patriotą. Bojanowski podjął walkę w obronie narodu i Ojczyzny angażując się w pracę organiczną, organizując działalność oświatową i dobroczynną.

Współtworzył tzw. Kasyno Gostyńskie, gdzie pod pozorem ożywienia życia towarzyskiego rozwijano działalność w obronie interesów narodowych w związku z antypolską polityką Prus. Jednocześnie Bojanowski był członkiem Towarzystwa Pomocy Naukowej niosącego pomoc biednej a zdolnej młodzieży.

Zaangażował się również w działalność Ligi Polskiej utworzonej 25 czerwca 1848 r. na wniosek Augusta Cieszkowskiego. Zakładał czytelnie wiejskie, ułatwiając dostęp do języka polskiego dla ludności wiejskiej. Zbierał skarby kultury ludowej, zachowując dla przyszłych pokoleń architekturę, folklor, pieśni ludowe Wielkopolski.

Do Bojanowskiego przylgnęło miano wielkiego społecznika, który nie tylko organizował pomoc materialną dla potrzebujących, ale także prowadził działalność oświatową, wydawniczą i kulturalną.

Rozwinął ideę tworzenia ochronek dla dzieci wiejskich, szczególnie z chłopskich rodzin. Do tego celu, jako osoba świecka, co było ewenementem w dziejach Kościoła, założył żeńskie zgromadzenie zakonne, którego głównym zadaniem jest opieka i wychowanie dzieci. Edmund Bojanowski opracował koncepcję pedagogiczną, w której położył nacisk na integralne wychowanie dzieci i młodzieży. Szczególną jego troską była sprawa wczesnego wychowania, które stanowi podstawę pełnego rozwoju osobowości dziecka.