Abp Skworc do nauczycieli akademickich: Historia ukrzyżowania to przedziwna historia grzechu, który staje się błogosławioną winą

Historia ukrzyżowania to przedziwna historia grzechu, który staje się błogosławioną winą – powiedział abp Wiktor Skworc w homilii podczas Mszy w kaplicy Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Katowicach. Liturgia eucharystycznym pod jego przewodnictwem była głównym punktem Dnia Skupienia Nauczycieli Akademickich.

W homilii abp Skworc nawiązał do odczytanego fragmentu Męki Pańskiej wg św. Mateusza. Podkreślił, że już starotestamentowe „proroctwa objawiały prawdziwego Mesjasza”. – Gdyby dobrze się w nie wczytać i zestawić razem, odkryjemy gotowy scenariusz na drogę krzyżową Jezusa i Jego śmierć. Mamy więc do czynienia z faktami, które wypełniają proroctwa, wypełniają Pisma. To gwarancja, że wszystko jest prawdą, wszystko w ręku Boga, który jako reżyser bosko – ludzkich spraw realizuje plan naszego zbawienia – mówił.

Jednocześnie zwrócił też uwagę na II czytanie. Podkreślił, że „Jezus przyszedł na świat po to, aby nas zbawić”. – Historia ukrzyżowania to przedziwna historia grzechu, który staje się błogosławioną winą. Zbrodnia popełniona na niewinnym jest przyczyną naszego zbawienia – zaznaczył. – W męce i śmierci dokonała się kenoza, ogołocenie Jezusa. – „Nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem, ale ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi” – mówił za Apostołem Narodów.

Metropolita katowicki przywołał komentarz Dietricha Bonhoeffer’a. Za niemieckim teologiem stwierdził, że Bóg „nie zbawia nas ze względu na swą wszechmoc, ale na swoją niemoc, stając się całkowicie i autentycznie jak my, śmiertelny i ogołocony. Jednak także w tej ostatecznej chwili nie przestaje być Synem Bożym i dlatego w ciemność cierpienia śmierci, kenozy, wprowadza swoją Boskość, która sama w sobie jest wiecznością i nieskończonością, życiem i chwałą”.

– Dokonana kenoza i ogołocenia Jezusa, dosłownie ze wszystkiego, jest w Wielkim Poście dla chrześcijanina przykładem i umocnieniem, aby nie traktować swego życia z jego wszystkimi, nawet wypracowanymi przywilejami, jako czegoś, co słusznie nam się należy i aby pozbywając się roszczeń, oddać swoje życie z ufnością w ręce Ojca – mówił abp Skworc. – Ponadto, jeśli opróżnimy nasze serca w sakramencie pokuty z balastu egoizmów i pozwolimy je napełnić Jego Słowem i Duchem, będziemy mieli udział nie tylko w Krzyżu, ale i w chwale Chrystusa – dodał.