Gorzów Wlkp.: wojewódzkie obchody Konstytucji 3 Maja

Mszą św. w katedrze Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, złożeniem kwiatów pod obeliskami i przemarszem na Plac Grunwaldzki upamiętniono w Gorzowie Wielkopolskim 232. rocznicę uchwalenia Konstytucji 3 Maja. Mszy św. w gorzowskiej farze przewodniczył ordynariusz diecezji zielonogórsko – gorzowskiej bp Tadeusz Lityński.

W Wojewódzkich obchodach Narodowego Święta udział wzięli m.in.: przedstawiciele administracji państwowej, wojska, policji oraz młodzież klas mundurowych zrzeszona w Gorzowskim Korpusie Kadetów im. Zesłańców Sybiru przy Zespole Szkół Technicznych i Ogólnokształcących.

Na początku Eucharystii proboszcz katedry ks. dr Zbigniew Kobus przypomniał o dzisiejszym święcie Maryjnym, polecając opiece wiernych Kościoła, Polaków w kraju i za granicą i całą ojczyznę.

Bp Tadeusz Lityński w homilii nawiązał do bieżącej sytuacji w kraju, do szerzących się nienawiści wśród rodaków, znieważaniu papieża Polaka czy kompromitowania kard. Adama Sapiehy. Hierarcha nawoływał do jednoczenia się i pamiętania o tych, którzy walczyli o jedność i niepodległość Polski, odwoływał się do historii Konstytucji 3 Maja. Polecał wiernych opiece Matki Bożej.

– Dziś jest dzień Najświętszej Maryi Panny – hetmanki żołnierza polskiego – przypomniał hierarcha prosząc o modlitwę za tych, którzy obecnie stają do służby, by bronić naszych granic i pełnić obowiązki związane z mundurem nie tylko wojskowym.

Biskup odnosząc się do dzisiejszego czytania przedstawiającego obraz apokaliptyczny wg św. Jana zapytał: – Jaką lekcję mądrości daje nam dziś Słowo Boże? Odpowiadając na to pytanie stwierdził, że często wobec iluzorycznej potęgi zła wydajemy się zbyt słabi. A to co kochamy lub w czym pokładamy nadzieję staje się naszym zabójcą.

Duchowny porównał dzisiejszą prawdę biblijną do sytuacji ojczyzny,
która przeżyła ból niewoli, porażki, podziałów i wewnętrznych konfliktów. Przypomniał o owocach, powstałych dzięki przodkom, którzy nie pozwolili aby beznadzieja zagościła w sercach, gdy dali prymat Bożemu Słowu, nadziei i mocy, płynących z łaski wiary.

Nawiązując do Konstytucji 3 Maja ordynariusz przywołał słowa Jana Pawła II, który powiedział że dokument ten zdumiewa dojrzałością zawartej w nim prawdy i mądrości, że wobec bliskiej utraty niepodległości Konstytucja była dokumentem profetycznym i opatrznościowym. Ona stanowiła, że nie można było odebrać Polsce jej rzeczywistego bytu na kontynencie europejskim. Bo ten byt został w niej zapisany, a słowa te mając moc prawną okazały się potężniejsze od potrójnej przemocy, która spadła na Rzeczpospolitą.

Uroczystości religijne poprzedzone zostały złożeniem kwiatów przez wojewodę Władysława Dajczaka pod obeliskiem upamiętniającym patriotów walczących o wolną Polskę, znajdującym się przed Lubuskim Urzędem Wojewódzkim.
Następnie delegacja udała się na Skwer Wolności, gdzie pod pomnikiem Józefa Piłsudskiego oddano cześć tym, którzy walczyli o wolność i niepodległość Polski.

– Dziś, w nowej rzeczywistości geopolitycznej, w obliczu wojny za wschodnią granicą, chcemy czuć się bezpiecznie. Czerpiąc z testamentu Konstytucji 3 Maja 1791 r. należy pamiętać, by ojczyzna była silna i aby budować jej pomyślność naród musi być zjednoczony – powiedział wojewoda lubuski.

Po Mszy św. z katedry wyruszył pochód, który przeszedł ulicami Gorzowa Wlkp. na Plac Grunwaldzki, gdzie odbył się uroczysty apel, a obecnie trwa piknik wojskowy przygotowany dla mieszkańców.

Konstytucja 3 Maja z 1791 roku była pierwszą w Europie i drugą na świecie, po Konstytucji Stanów Zjednoczonych, nowoczesną, spisaną ustawą zasadniczą. Był to ważny krok w kierunku umocnienia państwa polskiego i zapewnienia jego mieszkańcom wolności i równości. Uchwalenie Konstytucji było też wyrazem ducha patriotyzmu i wiary w to, że Polska może stanowić wolne i suwerenne państwo.

Kościół w Polsce 3 maja obchodzi uroczystość Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski, która została ustanowiona przez papieża Benedykta XV w 1920 r. na prośbę biskupów polskich po odzyskaniu niepodległości. Uroczystość ta nawiązuje do Ślubów Lwowskich Jana Kazimierza z 1656 r.