Siostry Służebniczki od 100 lat na rzeszowskiej Słocinie

W kościele pw. Św. Rocha w Rzeszowie (os. Słocina) odbyły się uroczystości związane z setną rocznicą obecności Sióstr Służebniczek Najświętszej Maryi Panny Niepokalanie Poczętej w tutejszej parafii. Eucharystii przewodniczył bp Jan Wątroba.

W niedzielę (1.10.) w kościele pw. Św. Rocha w Rzeszowie (os. Słocina) odbyły się uroczystości związane z setną rocznicą obecności Sióstr Służebniczek Najświętszej Maryi Panny Niepokalanie Poczętej w tutejszej parafii.

Mszy św. przewodniczył bp Jan Wątroba, w koncelebrze wzięli udział: ks. Jerzy Buczek, dyrektor Domu Księży Seniorów w Rzeszowie, ks. Mariusz Matuszewski, proboszcz miejscowej parafii oraz ks. Stanisław Tarnawski, emerytowany proboszcz parafii pw. Św. Rocha.
Na początku liturgii ks. Mariusz Matuszewski, proboszcz parafii pw. Św. Rocha w Rzeszowie, powitał zebranych w świątyni i wprowadził w przeżywaną uroczystość.

Homilię wygłosił bp Jan Wątroba, który w nawiązaniu do setnej rocznicy obecności Sióstr Służebniczek w parafii pw. Św. Rocha w Rzeszowie mówił m. in., że siostry swoją obecnością wypełniają misję założyciela bł. Edmunda Bojanowskiego. Zaangażowanie sióstr w pracę na rzecz tych, którym posługują, jest realizacją ewangelicznego ideału radykalnego życia według rad ubóstwa, posłuszeństwa i czystości.
W odniesieniu do czytań mszalnych bp Jan Wątroba mówił: „Bóg ma dla wszystkich konkretne zadanie w swojej winnicy. Jest ono stosowne do naszych talentów, naszego wykształcenia, drogi życiowej i powołania. Każdy ma coś do zrobienia w Kościele i nikomu nie godzi się trwać w bezczynności. Jesteśmy wezwani do zaangażowania, do uczestniczenia w życiu Kościoła”.

Biskup Rzeszowski zwrócił się również do Sióstr Służebniczek: „Dziękujemy drogim siostrom za ich ofiarne życie, za służbę, przez zapatrzenie się na Chrystusa Sługę, na rzecz rodziny, dzieci, a przez to, na rzecz ojczyzny, co jest szczególną formą patriotyzmu. Wyjątkowa jest ta troska o najmłodsze pokolenie, nieocenione jest także pomaganie rodzicom w wychowaniu dzieci, by te, wyposażone w fundamentalne wartości mogły dalej się rozwijać. (…) Modlimy się gorąco, by nie zabrakło sióstr służebniczek i innych ludzi, którzy nie myśląc o sobie, chcą służyć i otwierają się na innych, bo taką drogą szedł Jezus, najlepszy nauczyciel i wychowawca”.

Na zakończenie Mszy św. ks. Mariusz Matuszewski podziękował zebranym w słocińskiej świątyni za udział w uroczystości.

Zmarły w 1892 r. ks. Daniel Sulikowski były proboszcz w Słocinie w swoim testamencie z dnia 5 czerwca 1891 r. zlecił wykonawcom testamentu: „… aby w Słocinie zbudowany był zakład dla Służebniczek, Felicjanek lub innych zakonnic, zostawiam to do wyboru, które by prowadziły ochronkę dla dzieci, a starsze dziewczęta uczyły szyć i żeby był przy tym zakładzie szpitalik…”. Po realizacji testamentu fundację tę przyjęły siostry Felicjanki i prowadziły dzieło do 1 września 1923 r., gdy decyzją władz zakonnych opuściły Słocinę. Ksiądz kanonik Jan Kobak ówczesny proboszcz podjął na miesiąc wcześniej starania o sprowadzenie służebniczek do prowadzenia ochronki im. ks. Daniela Sulikowskiego, którym zapewnił wraz z miejscowym ziemiaństwem tymczasowe utrzymanie. Służebniczki odpowiedziały na prośbę i 16 października 1923 r. przyjechały do Słociny.