Abp Budzik: dziękujemy Bogu za życie abp. Józefa Życińskiego

Dziękujemy Bogu za życie abp. Józefa Życińskiego, wybitnego pasterza naszej archidiecezji z okazji 13. rocznicy jego odejścia do Pana. Na poświęconej mu tablicy umieszczonej w tej archikatedrze napisaliśmy: „Józef Życiński – człowiek wielkiego umysłu i gorącego serca, niestrudzony pasterz oddany Bogu i ludziom w duchu i prawdzie”. O wiele więcej zapisaliśmy na tablicy naszego wdzięcznego serca. Dziękujemy dziś Bogu za to, że mogliśmy spotkać go na naszej drodze, zaczerpnąć z jego rozległej wiedzy i mądrości, umocnić się przykładem wiary oraz miłości do Boga, Kościoła, człowieka i świata – powiedział we wstępie Mszy św. abp Stanisław Budzik, metropolita lubelski, o śp. abp. Józefie Życińskim.

W wygłoszonym kazaniu ks. dr Adam Jaszcz, rzecznik prasowy archidiecezji lubelskiej, przypomniał zebranym wiernym o otwartości i umiejętności prowadzenia dialogu jaką posiadał śp. duszpasterz.

– Myślę, że pierwsza rzecz na którą trzeba zwrócić uwagę to fakt, że arcybiskup potrafił słuchać. Wszyscy ci, którzy mieli doświadczenie rozmawiania z nim pewnie zauważyli, że każda rozmowa zazwyczaj zaczynała się od tego, że arcybiskup nie mówił, ale zamieniał się w słuch. Dopiero, gdy zajrzał w ludzki umysł i serce powiedział słowo pokrzepienia, stawał się głosicielem Dobrej Nowiny w duchu i prawdzie. Potrafił powiedzieć słowo, które stawało się światłem – podkreślił ks. Jaszcz.

Arcybiskup Życiński zmarł nagle 10 lutego 2011 r. w Rzymie z powodu zawału serca. 19 lutego został pochowany w krypcie archikatedry lubelskiej.

Urodził się 1 września 1948 r. w  Nowej Wsi koło Piotrkowa Trybunalskiego. W 1966 r. podjął studia w Wyższym Seminarium Duchownym w Krakowie, gdzie następnie przyjął święcenia kapłańskie. W 1976 r. uzyskał tytuł doktora teologii na Wydziale Teologicznym w Krakowie oraz stopień doktora filozofii na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. W 1990 r. decyzją papieża Jana Pawła II został mianowany biskupem tarnowskim. Swoją funkcję pełnił w latach 1990-1997.

14 czerwca 1997 r. objął obowiązki arcybiskupa metropolity lubelskiego. Piastował również urząd Wielkiego Kanclerza Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II. Jednocześnie kierował Katedrą Relacji Między Nauką a Wiarą w Instytucie Filozofii Przyrody KUL. Wykładał również w zagranicznych ośrodkach akademickich m.in. w Wielkiej Brytanii, Stanach Zjednoczonych oraz Australii.

Był członkiem m.in. Europejskiej Akademii Nauki i Sztuki w Wiedniu, członkiem Kongregacji ds. wychowania katolickiego, członkiem Papieskiej Rady Kultury. Przewodniczył Radzie Episkopatu ds. apostolstwa świeckich i Radzie Programowej KAI. Działał we Wspólnej Grupy Roboczej (Joint Working Group) Kościoła Katolickiego i Światowej Rady Kościołów na kadencję 1999-2005. Uczestniczył w pracach Komitetu Nauk Filozoficznych PAN, jak również Komitetu Biologii Ewolucyjnej i Teoretycznej PAN. Był organizatorem i gospodarzem trzech Kongresów Kultury Chrześcijańskiej odbywających się w Lublinie.

W 2004 r. nadano mu tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie, natomiast rok później Uniwersytetu Jagiellońskiego.