73. rocznica śmierci bp. Kubiny i 40. rocznica śmierci bp. Bareły

– „Dziś” Kościoła, w którym jesteśmy to jest „dziś”, które zostało zbudowane również na pasterzowaniu naszych biskupów – mówił w homilii biskup pomocniczy archidiecezji częstochowskiej Andrzej Przybylski, który wieczorem 12 lutego przewodniczył Mszy św. w archikatedrze Świętej Rodziny w Częstochowie, z okazji 73. rocznicy śmierci pierwszego biskupa częstochowskiego Teodora Kubiny w latach 1925-1951 i 40. rocznicy śmierci Stefana Bareły trzeciego ordynariusza diecezji częstochowskiej w latach 1964-1984.

Biskup pomocniczy archidiecezji częstochowskiej przypomniał, że „znakiem Kościoła, znakiem Jezusa w Kościele są również biskupi”. – To On wybrał tych, których chciał. To On po całej nocy modlitwy zszedł z góry i wymienił konkretne imiona apostołów. To nie oni sami zdecydowali, że zostali apostołami. On ich wybrał nie dlatego, że chcieli i nadawali się do tego, ale to On ich chciał. Na mocy sukcesji apostolskiej każdy biskup diecezjalny jest takim właśnie znakiem – podkreślił.

Bp Przybylski nawiązał do pierwszego listu pasterskiego bp. Teodora Kubiny, w którym pytał: Czym jest dla was diecezja? Kim jest dla was biskup? Odpowiedział, że biskup i diecezja są dziełem Chrystusa, a więc dziełem samego Boga. – Bóg w nim jak w naczyniu umieścił święte oleje, jakąś świętą moc. Biskupem się nie zostaje tylko dlatego, że ma się, magistra z teologii, doktoraty, że ma się jakąś wiedzę. To wszystko jest ważne. Ale tak jak kapłanem, tak i biskupem zostaje się przez święcenia, przez święte namaszczenie i dlatego w każdym kapłanie przez namaszczenie jest jakaś moc Boga – wyjaśnił.

– Tak chcemy spojrzeć na naszych dwóch biskupów, którzy taki wiele zrobili dla historii naszego Kościoła. Oni są nie tylko znakami jakiegoś zewnętrznego organizowania tego Kościoła. Ich moc, ich znak, ich znaczenie jest w świętym namaszczeniu – zaznaczył.

Zaznaczył, że „biskup Stefan też nosił w sobie święte oleje, bo Bóg go wybrał”. – Dzisiaj kiedy jesteśmy w takim czasie Kościoła, w którym tak dużo się mówi o synodalności. To właśnie on w czasie swojego dwudziestoletniego pontyfikatu na stolicy biskupiej w Częstochowie trzykrotnie brał udział w sesjach II Soboru Watykańskiego. Pewnie uczył się tam w Rzymie wspólnego zasłuchania w to, jak prowadzić Kościół. Owocem tego zasłuchania było to, że bp Stefan rozpoczął II Synod w naszej diecezji – przypomniał.

Po Mszy św. odbyły się modlitwy przy sarkofagu bp. Teodora Kubiny oraz w krypcie biskupów częstochowskich.

Bp Teodor Kubina był pierwszym biskupem częstochowskim po utworzeniu diecezji w 1925 r.. Był w 1926 r. założycielem tygodnika „Niedziela”. W swoim nauczaniu, zgodnie z biskupim zawołaniem „Misereor super turbam” („Żal mi ludu”) wiele miejsca poświęcał sprawom społecznym, szczególnie działalności Akcji Katolickiej.

Pierwszy biskup częstochowski bardzo często w swoich listach pasterskich, homiliach, przemówieniach, szczególnie z racji kongresów eucharystycznych w diecezji częstochowskiej, dostrzegał bardzo trudną sytuację ludzi pracy. W swoim nauczaniu wiele miejsca poświęcał sprawom społecznym, rozwijając teologię społeczną, w której centrum znalazła się Eucharystia jako sakrament miłości społecznej. Wiele miejsca poświęcił sprawom ludzi pracy. Uczynił tak m.in. w przemówieniu „Chrystus Robotnik”, które wygłosił w Sosnowcu w czasie jednego z Kongresów Eucharystycznych. Swoje nauczanie opierał na fundamencie doktryny społecznej Kościoła, zwłaszcza na encyklikach społecznych: Rerum novarum (1891 r.) Leona XIII i Quadragesimo anno (1931 r.) Piusa XI. Główne tezy swojej myśli społecznej wypowiedział w książce „Akcja katolicka a akcja społeczna” (1930 r.), uważanej za opus vitae tego biskupa społecznika.

Obejmując szczególną troską robotników sezonowych na uchodźstwie z terenów diecezji częstochowskiej, upominał się dla nich o dostęp do świątyń i do prasy katolickiej. Dbał o to, by docierała do nich „Niedziela”. W 1931 r. bp Kubina otrzymał doktorat honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Zmarł 13 lutego 1951 r.

Trzeci biskup ordynariusz diecezji częstochowskiej Stefan Bareła urodził się 24 czerwca 1916 r. w miejscowości Zapolice, w ziemi radomszczańskiej. Świecenia kapłańskie otrzymał 25 marca 1944 r. 9 grudnia 1960 został mianowany biskupem pomocniczym diecezji częstochowskiej. Jako motto swoje biskupiej posługi obrał słowa: „Veritati et Caritati” (Prawdzie i Miłości). W latach 1964-84 był ordynariuszem diecezji częstochowskiej.

Bp Stefan Bareła należał do grona najbliższych współpracowników św. Jana Pawła II i kard. Stefana Wyszyńskiego. To właśnie bp. Barełę wspominał papież w swojej książce „Wstańcie, chodźmy!”.

Jako ordynariusz diecezji częstochowskiej bp Bareła m.in. brał udział w trzech sesjach II Soboru Watykańskiego. Powołał do istnienia Diecezjalne Studium Dokumentów Soborowych (dziś Instytut Teologiczny w Częstochowie). Zwołał też II Synod Diecezji Częstochowskiej pod hasłem „Chrystus Światłem – Maryja Wzorem”. Rozpoczął dzieło budowy Wyższego Seminarium Duchownego w Częstochowie.

Odważnie bronił dostępu do Jasnej Góry dla pielgrzymów, który władze komunistyczne chciały ograniczyć, a nawet zlikwidować, budując specjalne tunele i przejścia podziemne oddzielające Aleje Najświętszej Maryi Panny od Jasnej Góry.

Bp Bareła wznowił wydawanie tygodnika katolickiego „Niedziela”. Wiele uczynił także dla duszpasterstwa akademickiego, organizując dla studentów spotkania w domu biskupim, w tzw. „Piwnicy”. Utworzył kilkadziesiąt parafii. Zmarł 12 lutego 1984 r.