Otwarcie wystawy o bł. Natalii Tułasiewicz w Urzędzie Marszałkowskim w Rzeszowie

W Urzędzie Marszałkowskim w Rzeszowie, 12 marca br. otwarto wystawę pt. „tylko AŻ tyle” poświęconą bł. Natalii Tułasiewicz. Organizatorem wystawy jest Adrianna Sulimirska, dyrektor Szkoły Podstawowej im. Sybiraków w Nawsiu, przy współudziale NSZZ Solidarność Region Rzeszowski, Gminy Wielopole Skrzyńskie, a także Katolickiego Stowarzyszenia Wychowawców – Oddział w Sędziszowie Małopolskim.

Otwarcia wystawy dokonał Władysław Ortyl, Marszałek Województwa Podkarpackiego, któremu towarzyszyli członkowie zarządu. W wydarzeniu wziął udział również ks. prał. Jan Szczupak, wikariusz biskupi ds. społecznych, a także reprezentujący Katolickie Radio VIA, ks. Jakub Nagi oraz ks. Jakub Oczkowicz.

Jak podkreślają organizatorzy, wystawa zaprezentowana w Urzędzie Marszałkowskim w Rzeszowie jest formą artystycznej kreacji, która skłania do refleksji nad doświadczeniami, przeżyciami i fundamentalnymi wartościami, którymi kierowała się w swoim życiu bł. Natalia Tułasiewicz, patronka polskich nauczycieli.

Wystawę można oglądać w głównym holu Urzędu Marszałkowskiego w Rzeszowie, przy al. Łukasza Cieplińskiego 4, w godzinach pracy urzędu.

Natalia Tułasiewicz, która urodziła się 9 kwietnia 1906 r. w Rzeszowie, od dzieciństwa doświadczała cierpienia spowodowanego gruźlicą. Jako młoda dziewczyna prowadziła głębokie i zaangażowane życie religijne. W czasie II wojny światowej poświęciła się pracy w tajnym nauczaniu. Jednocześnie usilnie poszukiwała własnej drogi życiowej. W tym celu czytała rozprawy ascetyczne, żywoty świętych, wiele się modliła. W 1943 roku postanowiła wyjechać dobrowolnie do Niemiec, by tam posługiwać apostolsko wśród rodaków, wywiezionych na roboty przymusowe. 29 kwietnia 1944 roku została zatrzymana i osadzona w więzieniu w Hanowerze, a następnie przewieziono ją do więzienia w Kolonii. W dniu 16 maja 1944 r. podczas przesłuchania została dotkliwie pobita.

26 września 1944 r. przetransportowano ją do obozu koncentracyjnego w Ravensbück. Nowe miejsce pobytu stało się dla niej kolejnym życiowym zadaniem apostolskim, gdyż również w obozie była animatorką życia religijnego. Jej zdrowie jednak, na skutek rozwijającej się gruźlicy, było coraz słabsze. Mimo to do końca pozostała aktywną apostołką. Rok później, w Wielki Piątek wytypowano ją podczas selekcji na śmierć. Zagazowano ją najprawdopodobniej w Wielką Sobotę 1945 r. 13 czerwca 1999 roku Jan Paweł II włączył ją w poczet błogosławionych.