Papież przewodniczył liturgii Wigilii Paschalnej

„Siostro, bracie, niech w tę świętą noc twoje serce wybuchnie radością! Razem wyśpiewujmy zmartwychwstanie Jezusa” – wezwał Franciszek podczas Liturgii Wigilii Paschalnej Wielkiej Nocy w watykańskiej Bazylice św. Piotra.

Papież przestrzegł przed zamykaniem się „w pancernych murach egoizmu i obojętności, które niweczą trud budowania bardziej sprawiedliwych miast i społeczeństw, na miarę człowieka; we wszystkich tęsknotach za pokojem, rozbitych przez okrucieństwo nienawiści i brutalność wojny”. W czasie Liturgii Sakramentów papież udzielił sakramentów chrztu i bierzmowania ośmiu dorosłym katechumenom z Włoch, Korei Południowej, Japonii i Albanii.

Wigilię Paschalną wielką i najświętszą noc całego roku, „matkę wszystkich wigilii”, jak nazywał ją św. Augustyn, rozpoczęła Liturgia Światła w bazylice św. Piotra. W przedsionku pogrążonej w mroku bazyliki zapalono paschał symbolizujący zmartwychwstałego Chrystusa, na którym umieszczono litery greckiego alfabetu “Alfa” i “Omega”, znak krzyża oraz cyfry roku 2024 i w procesji udano się główną nawą do Konfesji św. Piotra. W ciszy rozległo się trzykrotnie zawołanie: „Światło Chrystusa!”, na które zgromadzeni odpowiadali: „Bogu niech będą dzięki!” Po trzecim zawołaniu zapaliły się światła bazyliki.

Po ustawieniu paschału pośrodku prezbiterium świątyni i jego okadzeniu diakon odśpiewał hymn „Exultet”, zaczynający się od słów: „Weselcie się już zastępy Aniołów w niebie! Weselcie się słudzy Boga! Niech zabrzmią dzwony głoszące zbawienie, gdy Król tak wielki odnosi zwycięstwo! Raduj się, ziemio opromieniona tak niezmiernym blaskiem, a oświecona jasnością Króla wieków, poczuj, że wolna jesteś od mroku, co świat okrywa!” Pieśń ta jest śpiewna tylko raz w roku, właśnie w trakcie Wigilii Paschalnej.

Podczas Liturgii Słowa odczytano fragmenty Starego i Nowego Testamentu w językach: francuskim, portugalskim, hiszpańskim, angielskim, włoskim przypominające historię zbawienia, poczynając od stworzenia świata, przez wyjście Izraelitów z niewoli egipskiej, proroctwa zapowiadające Mesjasza aż do Ewangelii św. Mateusza, kiedy kobiety przyszły do grobu Jezusa i objawił się im Anioł Pański. Każde z czytań przeplatał śpiew Psalmów.

Zmartwychwstanie Chrystusa ogłosiły dzwony bazyliki św. Piotra, które zabrzmiały w czasie śpiewu „Chwała na wysokości Bogu”.

W homilii Franciszek nawiązał do fragmentu Ewangelii o niewiastach, które idą do grobu Jezusa o pierwszym brzasku świtu, ale w swoim wnętrzu zachowują mroki nocy i zadają sobie pytanie: „kto nam odsunie kamień z wejścia do grobu?” Kiedy jednak docierają na miejsce, wstrząsa nimi zadziwiająca moc Paschy: „Gdy jednak spojrzały – mówi tekst – zauważyły, że kamień został już odsunięty, a był bardzo duży”.

Papież rozważał dwa momenty „niesłychanej radości Wielkiej Nocy”: najpierw niewiasty z niepokojem zadają sobie pytanie, kto odsunie kamień; potem, gdy jednak spojrzały, zauważyły, że został on już odsunięty.

„Ten kamień, będąc przeszkodą nie do pokonania, był symbolem tego, co niewiasty nosiły w swoich sercach, kresu ich nadziei: wszystko o niego się rozbiło, z mroczną tajemnicą tragicznego bólu, który uniemożliwił spełnienie ich marzeń” – powiedział Franciszek i dodał: „Nam też może się to przydarzyć”.

Przestrzegł, aby „wejście do naszego serca nie było obciążone nagrobnym kamieniem, który tłumi życie, gasząc ufność, więżąc nas w grobowcu lęków i goryczy, blokując drogę do radości i nadziei”.

Zdaniem papieża są to „głazy śmierci”, które napotykamy na swojej drodze we wszystkich doświadczeniach i sytuacjach, które okradają nas z entuzjazmu i siły, by iść dalej: w dotykających nas cierpieniach i w śmierci drogich nam osób, które pozostawiają w nas przytłaczającą pustkę; w niepowodzeniach i lękach, które uniemożliwiają nam pełnienie wszelkiego dobra, jakie jest nam drogie; we wszystkich zamknięciach, które hamują nasz poryw wielkoduszności i nie pozwalają nam otworzyć się na miłość; w pancernych murach egoizmu i obojętności, które niweczą trud budowania bardziej sprawiedliwych miast i społeczeństw, na miarę człowieka; we wszystkich tęsknotach za pokojem, rozbitych przez okrucieństwo nienawiści i brutalność wojny”.

Papież dodał: „Kiedy doświadczamy tych rozczarowań, mamy poczucie, że bardzo wiele marzeń jest przeznaczonych do zrujnowania, i my również zadajemy sobie z niepokojem pytanie: kto odsunie kamień z grobu?”

Papież podkreślił: „Pascha Chrystusa, oto moc Boga: zwycięstwo życia nad śmiercią, triumf światła nad ciemnością, odrodzenie nadziei na gruzach porażki. To Pan, Bóg rzeczy niemożliwych, który na zawsze odsunął kamień, i zaczął otwierać nasze groby, aby nadzieja nie miała końca.

Franciszek zaznaczył, że zmartwychwstały Jezus otworzył dla rodzaju ludzkiego nową kartę. „Od tej chwili, jeśli pozwolimy Jezusowi, by wziął nas za rękę, żadne doświadczenie porażki i cierpienia, bez względu na to, jak bardzo by nas zraniło, nie może mieć ostatniego słowa odnośnie do sensu i przeznaczenia naszego życia. Od tej chwili, jeśli pozwolimy się porwać Zmartwychwstałemu, żadna porażka, żadne cierpienie, żadna śmierć nie będą mogły powstrzymać naszej drogi ku pełni życia” – zapewnił papież.

Franciszek przypomniał, że Jezus jest naszą Paschą, Tym, który sprawia, że przechodzimy z ciemności do światła, który związał się z nami na zawsze, i wybawia nas z otchłani grzechu i śmierci, wciągając w świetlisty poryw przebaczenia i życia wiecznego”. Zachęcił, abyśmy przyjęli Jezusa, Boga życia, do naszego życia, ‘ponówmy dzisiaj nasze `tak` dla Niego, a żaden głaz nie będzie mógł stłumić naszych serc, żaden grób nie będzie mógł zamknąć radości życia, żadna porażka nie będzie mogła nas skazać na rozpacz. Podnieśmy nasze oczy ku Niemu i prośmy Go, aby moc Jego zmartwychwstania odrzuciła głazy, które uciskają nasze dusze. Podnieśmy nasze oczy ku Niemu, Zmartwychwstałemu, i podążajmy w pewności, że w najciemniejszych głębinach naszych oczekiwań i naszej śmierci jest już obecne życie wieczne, które On przyszedł przynieść”.

Pełny tekst papieskiej homilii publikujemy TUTAJ.

Na zakończenie Franciszek wezwał: „Siostro, bracie, niech w tę świętą noc twoje serce wybuchnie radością! Razem wyśpiewujmy zmartwychwstanie Jezusa”. Przytoczył fragment medytacji francuskiego kapłana ks. Jean-Yves Quelleca pt „Dieu face Nord”. „Śpiewajcie, dalekie krainy, rzeki i równiny, pustynie i góry… śpiewajcie Panu życia, który wstaje z grobu, jaśniejszy niż tysiące słońc. Narody połamane złem i biczowane niesprawiedliwością, narody bez miejsca, narody męczenników, odpędźcie w tę noc śpiewaków rozpaczy…”

Obrzęd chrztu rozpoczął się odśpiewaniem Litanii do Wszystkich Świętych, po czym papież poświęcił wodę chrzcielną i następnie ochrzcił ośmioro katechumenów, czworo Włochów (Luca Piero Bertolini, Yenitza Cristina Cartaya Jimenez, Diana Jamshir, Daniele Petricca), dwoje Koreańczyków (Jun Woong Alvaro An, Yeongeun Rosaria Choi), Japończyka (Toyokazu Luke Kitazume) i Albankę (Erisa Margherita Ruzhdija).

Każda z osób w towarzystwie ojca lub matki chrzestnej podchodziła do papieża, który wymieniał imię nowo ochrzczonego lub ochrzczonej i polewał ich głowy wodą święconą. Bezpośrednio po tym obrzędzie Franciszek udzielił każdej osobie sakramentu bierzmowania, namaszczając ich głowy olejem świętym.

Odmówiono modlitwę wiernych. W pierwszym wezwaniu modlono się, aby „w Kościele umacniało się pragnienie służenia Bogu Ojcu przez głoszenie Ewangelii Jego Chrystusa”, w drugim, aby „Bóg strzegł i błogosławił posługę papieża Franciszka i wszystkich pasterzy Kościoła”. Trzecia modlitwa była prośbą, aby „Bóg kierował działaniami rządzących na rzecz dobra wspólnego i pokoju”, czwarta – „aby ożywiał On wiarę braci i sióstr, którzy przyjęli dziś sakramenty paschalne”, w piątym wezwaniu modlono się, aby Bóg „strzegł wszystkich narodów ziemi od wojny, nienawiści i oswajania się ze złem”. Jako szósta była prośba o to, aby Pan „wspierał mocą Paschy osoby prześladowane z powodu ich wiary w Zmartwychwstałego”, w siódmej proszono Boga, aby „ożywił na nowo nadzieję życia godnego i napełnił błogosławieństwem ubogich, chorych i zmarginalizowanych”. W ostatnim wezwaniu modlono się, aby Bóg Ojciec „dopuścił naszych zmarłych braci i siostry do oglądania swego miłosiernego oblicza”.

Na zakończenie liturgii Wigilii Paschalnej odśpiewano przed ikoną Salus Populi Romani (Ocalenie Ludu Rzymskiego Antyfonę Maryjną: „Królowo nieba wesel się, alleluja”).

Z Franciszkiem liturgię sprawowało ponad 200 koncelebransów: kardynałów, biskupów i księży. Wzięło w niej udział ok. 6 tysięcy wiernych.

Wystrój kwiatowy w Bazylice św. Piotra został stworzony przez florystów z Centrum Biotechnologii Naklo w Słowenii we współpracy z watykańskimi ogrodnikami.

Jutro w Niedzielę Zmartwychwstania Pańskiego papież będzie przewodniczył Mszy św. o godz. 10.00 na placu św. Piotra i udzieli błogosławieństwa „Urbi et Orbi” (Miastu i światu).