Porcjunkula w Kętach: tak żyć, żebyśmy zawsze mogli wejść do nieba z butami

– Musimy tak żyć, żebyśmy zawsze mogli wejść do nieba z butami. Życzę tego sobie i wam z całego serca – zaakcentował w kazaniu o. Klaudiusz Bartos OFM podczas sumy odpustowej, która była kulminacyjnym momentem trzydniowych uroczystości z okazji odpustu Matki Bożej Anielskiej z Porcjunkuli w klasztorze franciszkanów-reformatów w Kętach. Tradycja franciszkańskiego odpustu kontynuowana jest w kęckim klasztorze nieprzerwanie od ponad 300 lat.

W triduum uczestniczyli wierni z dekanatu kęckiego i okolic. O północy z 1 na 2 sierpnia w klasztorze odprawiona została Pasterka Maryjna. Sumie odpustowej, koncelebrowanej 2 sierpnia w kaplicy św. Dydaka przewodniczył o. Adrian Maźnicki OFM – gwardian kęckiego klasztoru. Kazanie wygłosił o. Klaudiuszu Bartos z krakowskiej parafii franciszkańskiej na Azorach.

Zakonnik przybliżył historię odpustu zupełnego, który Franciszek uzyskał dla Porcjunkuli. Wyjaśnił, że pomimo początkowego odrzucenia przez biskupa Franciszek nie poddał się i w końcu otrzymał ten przywilej od papieża.

– Odpust zupełny oznacza całkowite darowanie kar za grzechy dla tych, którzy nawiedzą Porcjunkulę w stanie łaski uświęcającej – stwierdził kaznodzieja, który jednocześnie zwrócił uwagę na istotę Kościoła jako mistycznego ciała Chrystusa, gdzie wszyscy wierni, zarówno duchowni, jak i świeccy, są jego członkami. Wskazał na potrzebę jedności i posłuszeństwa w Kościele oraz wierności naukom Chrystusa.

Przypomniał na koniec o możliwości uzyskania odpustu zupełnego.

– Oznacza to darowanie wszystkich grzechów i wszystkich związanych z nimi skutków, które powodują cierpienie. To tak, jakbym wziął teraz deskę i powiedział wam: za każdy grzech, który popełnicie, wbijcie w nią gwoździa. Czasami ta deska się zapełni, bo gwoździ może przybywać. Ale, kiedy idziecie do konfesjonału, Pan Bóg w swojej łaskawości i miłosierdziu daruje wam te grzechy. Wyciągamy więc te gwoździe, lecz pozostają dziury. I dzisiaj Pan Bóg gładzi tę deskę do czystości – tych dziur już nie ma, jesteśmy po prostu czyści. Gdyby tak się stało, nie daj Boże, że Pan Bóg nas w tej chwili, kiedy przyjmiemy Komunię Świętą i odmówimy te modlitwy, powołał do siebie, to gwarantuję wam, że z butami idziecie do nieba. Musimy tak żyć, żebyśmy zawsze mogli wejść do nieba z butami. Życzę tego sobie i wam z całego serca – zakończył.

Klasztor Ojców Franciszkanów w Kętach został wybudowany na przełomie XVII i XVIII wieku. Inicjatorem budowy był chorąży krakowski i rycerz chorągwi husarskiej Andrzej z Żydowa Żydowski. Celem jego przedsięwzięcia była walka na tutejszych terenach z coraz bardziej szerzącym się kalwinizmem. W 1901 roku do klasztoru dobudowano kaplicę św. Dydaka. Wewnątrz znajdują się freski przedstawiające św. Franciszka, który dostępuje łaski odpustu Porcjunkuli.

Kościół Matki Boskiej Anielskiej (Porcjunkula) leży około 2 kilometrów na południe od Asyżu. Znajdowała się tu pierwotnie benedyktyńska kapliczka odbudowana przez św. Franciszka w 1207 roku. W roku 1211 benedyktyni z góry Subasio odstąpili Franciszkowi i jego towarzyszom kaplicę.

Przy Porcjunkuli rozgrywały się bardzo ważne epizody z życia św. Franciszka i Zakonu. W 1216 roku św. Franciszek wymodlił i uprosił niezwykły przywilej Odpustu Porcjunkuli zwany także Perdono (Przebaczenie). Porcjunkula jest symbolem zarówno ruchu franciszkańskiego, jak i pielgrzymiej religijności średniowiecza oraz późniejszych czasów. Przy tej kaplicy św. Franciszek zakończył ziemski żywot 3 października 1226 roku.

Papież św. Pius X nadał Porcjunkuli pod Asyżem tytuł Matki i Głowy Zakonu Braci Mniejszych, a samą bazylikę wraz z kaplicą Porcjunkuli podniósł do rangi bazyliki patriarchalnej. Papież Paweł VI umożliwił uzyskanie odpustu zupełnego w każdym kościele parafialnym, zwłaszcza jeśli nie można dotrzeć do jakiegokolwiek klasztornego kościoła franciszkańskiego. Dziś Asyż z Porcjunkulą oraz bazylikami świętych Franciszka i Klary należy do najczęściej odwiedzanych przez pielgrzymów i turystów miejsc kultu na religijnej mapie Europy.