Ukazała się książka na podstawie kazań Sługi Bożego ks. Stanisława Sudoła

Nakładem Wydawnictwa Diecezji Sandomierskiej ukazała się książka zatytułowana „O walce z grzechami głównymi”. Publikacja zawiera treści wybrane z kazań katechizmowych wygłoszonych przez Sługę Bożego Ks. Stanisława Sudoła w 1922 r. w parafii Wiązownica koło Jarosławia. Publikacja ukazuje teologiczną i moralną analizę grzechów głównych, ich konsekwencje i wskazuje środki, dzięki którym można je przezwyciężyć.

Niech rozważania Ks. Stanisława Sudoła staną się dla nas zachętą do podejmowania codziennej wytężonej walki z naszymi grzechami i niech przyczynią się do zapoznania się z postacią Sługi Bożego i z jego duchowością.

Ks. Stanisław Sudoł urodził się 16 marca 1895 r. w Zembrzy koło Raniżowa. Uczęszczał do szkoły ludowej w pobliskiej wsi Zielonka, następnie do gimnazjum w Rzeszowie i w Przemyślu. W 1915 r. wstąpił do Seminarium Duchownego w Przemyślu. Święcenia kapłańskie przyjął 1 czerwca 1919 r. z rąk świętego Józefa Sebastiana Pelczara, biskupa przemyskiego. Został skierowany jako wikariusz do parafii Rakszawa. W gorliwej służbie Bogu i wiernym upodobał sobie nade wszystko głoszenie nauk i kazań oraz posługę sakramentu pokuty. Całymi dniami słuchał penitentów. Po prawie trzech latach biskup przeniósł go do Wiązownicy, gdzie był najpierw administratorem, a następnie proboszczem. Tutaj również dał się poznać jako oddany duszpasterz, katecheta i budowniczy wiązownickiej świątyni. W tamtym czasie okazał się mężem opatrznościowym, kapłanem jakiego potrzebowali podłamani w wierze i na duchu wojenną poniewierką i zwykłą powojenną biedą parafianie. Starszy i schorowany proboszcz tej parafii widząc, że otrzymał tak gorliwego współpracownika, przy okazji każdego pisma kierowanego do kurii biskupiej, prosił o pozostawienie ks. Sudoła na kolejne lata w Wiązownicy. W ostatnich latach życia proboszcza ks. Sudoł przejął obowiązki związane z prowadzeniem parafii. Był to czas, kiedy podjął się także budowy kolejnego kościoła w Manasterzu i był współinicjatorem budowy świątyni w Szówsku. Utrudzony pracą i doświadczony ciężką chorobą przeszedł poważną operację, a dotknięty okropnością wojny zmuszony był opuścić Wiązownicę w związku z napięciami o charakterze narodowościowym.

10 stycznia 1945 r. ks. Stanisław Sudoł objął parafię w Dzikowcu. Szybko zyskał uznanie i akceptację miejscowych parafian. Był jednym z nich, i to w znaczeniu dosłownym. Urodzony w Zembrzy, miejscowości należącej do sąsiedniej parafii, mówił tą samą gwarą, znał historię tej ziemi, jako syn chłopski doskonale rozumiał tutejszych rolników, którzy byli zbudowani jego pobożnością i gorliwością. Od samego początku zajął się reorganizacją parafii, rozpoczynając od spraw duchowych. Zachęcał do modlitwy, uczestnictwa w niedzielnej Mszy św., w nabożeństwach, zakładał i prowadził grupy duszpasterskie działające przy parafii, katechizował. Wprowadził czterdziestogodzinne nabożeństwo, głosił nauki rekolekcyjne, zachęcał do adoracji Najświętszego Sakramentu, w czym sam przewodził pozostając często na adoracji w kościele we dnie i w nocy. Nie rozstawał się z konfesjonałem. Wierni widzieli w nim rozmodlonego kapłana, inicjatora modlitw o pomyślność Kościoła, Ojczyzny, rolniczego stanu.

Ksiądz Stanisław Sudoł zakończył swoje świątobliwe życie 19 marca 1981 r. Pogrzeb odbył się 22 marca, w trzecią niedzielę Wielkiego Postu. Mszy żałobnej przewodniczył bp Ignacy Tokarczuk, a wzięło w niej udział tysiące wiernych. Został pochowany w Dzikowcu. Parafianie na jego nagrobku zamieścili napis: „Módl się za nami i ciesz się w Niebie, za wierną służbę Bogu i ludziom”.

Przez blisko 62 lata jego pracy duszpasterskiej wśród powierzonych mu wiernych, ks. Sudoł jawił się jako niezmordowany głosiciel nauki Kościoła, patriota miłujący Ojczyznę, naród, a nade wszystko jako kapłan miłujący ludność wiejską. Był jej duszpasterzem, nauczycielem, obrońcą i rzecznikiem praw do wolności wyznania i nauki. Potrafił w każdej sytuacji wychodzić naprzeciw drugiemu człowiekowi, umacniać w nadziei oraz wspomagać duchowo i materialnie. Był, jak wspomina wielu znających go, człowiekiem nieprzeciętnym. Na wszystkich placówkach, w których pracował, pozostawił żywą pamięć. Jego imieniem zostało uhonorowane dzikowieckie gimnazjum i Zespół Szkół w Wiązownicy. Był człowiekiem i kapłanem żyjącym w całej pełni wiarą, która była dla niego nie tylko najważniejszym drogowskazem życiowym, ale siłą, radością i nadzieją mimo licznych cierpień. Był pobożny, gorliwy, a przede wszystkim bardzo sumienny. Osoby, które miały okazję go poznać uważają go za autentycznego świadka wiary.

19 marca 2014 r., dokładnie w 33 rocznicę śmierci ks. Stanisława Sudoła, rozpoczął się jego proces beatyfikacyjny.

Opracowano na podstawie: J. Konefał, Bogu i ludziom bezgranicznie oddany. Życie i posługa duszpasterska księdza Stanisława Sudoła (1895-1981), Sandomierz-Dzikowiec 2001.

Modlitwa o beatyfikację

Sługi Bożego Ks. Stanisława Sudoła

Wszechmogący Wieczny Boże,
dziękujemy Ci za to,
że dałeś Kościołowi gorliwego kapłana,
Księdza Stanisława Sudoła,
który przez naśladowanie Chrystusa,
zawierzenie Matce Najświętszej,
modlitwę i ascezę ukazał żywy obraz miłosiernego Ojca,
pochylającego się nad każdym człowiekiem,
jako swoim umiłowanym dzieckiem.
Udziel nam za jego przyczyną łaski…
i spraw, aby Twój Sługa, Ksiądz Stanisław Sudoł
został zaliczony w poczet błogosławionych Kościoła świętego.
Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.

Ojcze nasz… Zdrowaś Maryjo… Chwała Ojcu…

Imprimatur:
† Krzysztof Nitkiewicz
Biskup Sandomierski
Sandomierz, 14 kwietnia 2014 r.