Pacanów – biskup grodzieński będzie przewodniczył uroczystościom odpustowym w sanktuarium Jezusa Konającego

W najbliższą sobotę 14 września, uroczystościom odpustowym w sanktuarium Pana Jezusa Konającego będzie przewodniczył ordynariusz grodzieński, bp Aleksander Kaszkiewicz. Na uroczystości wiernych i pielgrzymów zaprasza proboszcz i kustosz w Pacanowie, ks. Leszek Domagała, wcześniej wieloletni duszpasterz na Białorusi.

Bp Aleksander Kaszkiewicz (ur. w 1949 r. we wsi Podgajdzi koło Ejszyszek)  to białoruski duchowny rzymskokatolicki polskiego pochodzenia, biskup diecezjalny grodzieński od 1991 r., przewodniczący Konferencji Episkopatu Białorusi w latach 2006–2015.

Uroczystości odpustowe w Pacanowie mają bogatą tradycję i oprawę, z Drogą Krzyżową w Dolinie Krzyży.

Kościół św. Marcina w Pacanowie – sanktuarium Jezusa Konającego, a od 2008 r. bazylika mniejsza, cieszy się już ponad 900-letnią historią.

Akt erygowania tego kościoła to najstarszy, znany akt erekcyjny kościoła wiejskiego. Wystawił go biskup krakowski Maur. Dokument nie zachował się w oryginale, widział go biskup krakowski Iwo Odrowąż i przytoczył w nowym przywileju dla pacanowskiego kościoła w 1219 r.

Pierwszy kościół wzniesiony w Pacanowie był drewniany, kronikarz Jan Długosz widział już w Pacanowie świątynię z kamienia i cegły. Była wielokrotnie przebudowywana. Po zniszczeniu w czasie potopu przez wojska księcia Rakoczego kościół został odbudowany w barokowej formie. W XX wieku dwukrotnie niszczyły świątynię pożary, najpierw w 1906 r., a później podczas działań wojennych w 1944 r. Z tego ostatniego ocalała jedynie kaplica od południowej strony z figurą Jezusa Konającego. Nie wiadomo, kiedy i skąd ta figura znalazła się w Pacanowie. Według legendy, płynęły kiedyś Wisłą trzy takie. Jedna zatrzymała się w Mogile pod Krakowem, druga w Pacanowie, a trzecia w Warszawie.

Pacanowska znajdowała się najpierw w kaplicy szpitalnej pw. Świętego Krzyża. Do kościoła przeniesiona została na początku XVII wieku. Do dziś jest otaczana ogromną czcią wiernych. Modlący się przed Jezusem Konającym odzyskiwali zdrowie i otrzymywali inne łaski. Świadczą o tym liczne wota, jakie zostawili w kaplicy.

Figura Chrystusa ma około 1,5 m wysokości, wyrzeźbiona jest z drzewa lipowego.

Według tradycji pochodzi prawdopodobnie z XIII wieku. Jezus umierający na krzyżu nie ma ciernistej korony na głowie, ale promienistą aureolę. Za ołtarzem znajduje się przejście, które wierni pokonują na kolanach.

Z dawnego wyposażenia kościoła zachował się także obraz św. Anny Samotrzeć z drugiej poł. XVI w. oraz marmurowa chrzcielnica z 1615 r. Prezbiterium i nawy świątyni zdobi polichromia sprzed ok. 50 lat autorstwa Macieja Makarewicza.