Kard. Piacenza kończy 80 lat – zmienia się liczba kardynałów elektorów

W niedzielę 15 września kończy 80 lat włoski kardynał kurialny Mauro Piacenza – emerytowany penitencjarz większy Kościoła katolickiego, tracąc tym samym prawo udziału w przyszłym konklawe. Obecnie wśród 236 członków Kolegium Kardynalskiego jest 123 elektorów i 113 purpuratów, pozbawionych uprawnień wyborczych.

Przyszły purpurat urodził się 15 września 1944 w Genui. W 1964 wstąpił do miejscowego Wyższego Arcybiskupiego Seminarium Duchownego, po którego ukończeniu przyjął 21 grudnia 1969 święcenia kapłańskie z rąk arcybiskupa tego miasta kard. Giuseppe Siriego. Pracował następnie duszpastersko w jednej z parafii genueńskich (1970-75), będąc jednocześnie w latach 1973-78 spowiednikiem i ojcem duchownym, w swym dawnym seminarium. Równolegle studiował na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim w Rzymie, uzyskując tam w 1976 z wyróżnieniem doktorat z prawa kanonicznego. W latach 1975-90 wykładał teologię dogmatyczną w Didascaleion – archidiecezjalnym Instytucie Teologii dla Święckich, którego od 1985 był także dyrektorem. W okresie 1978-90 nauczał również w Wyższym Instytucie Nauk Religijnych Ligurii w Genui i w tym samym czasie był profesorem prawa kanonicznego na Wydziale Teologicznym Północnych Włoch.

Przez wszystkie te lata pełnił również różne zadania w swej archidiecezji, m.in. był sekretarzem delegatury arcybiskupiej ds. Uniwersytetu Genueńskiego (1970-76) i delegatem arcybiskupim dla tej uczelni i kultury (1976-90), sędzią kościelnego sądu diecezjalnego i regionalnego, rzecznikiem prasowym archidiecezji, odpowiadając za różne cotygodniowe programy katechetyczne i bieżące wiadomości religijne w miejscowych stacjach telewizyjnych Telegenova i Primocanale, komentował niedzielne czytania mszalne, uczył religii w państwowym liceum klasycznym im. Krzysztofa Kolumba, był kapelanem sióstr itd.

W 1990 rozpoczął pracę w Kongregacji ds. Duchowieństwa, której od 2000 był podsekretarzem. 13 października 2003 św. Jan Paweł II mianował prał. Piacenzę przewodniczącym Papieskiej Komisji ds. Dóbr Kulturalnych Kościoła, wynosząc go jednocześnie do godności biskupa. Sakry udzielił mu 15 listopada tegoż roku w katedrze genueńskiej ówczesny arcybiskup tego miasta kard. Tarcisio Bertone (późniejszy sekretarz stany Stolicy Apostolskiej). Za swe motto biskupie nowy hierarcha przyjął słowa „Una quies in veritate” (Spokój w prawdzie). 28 sierpnia 2004 Ojciec Święty powołał go dodatkowo na przewodniczącego Papieskiej Komisji Archeologii Sakralnej. Na obu tych stanowiskach bp Piacenza wykazał się wielka aktywnością i pomysłowością w zakresie popularyzowania i wspierania sztuki sakralnej. Wielkim powodzeniem wśród publiczności i krytyki cieszyła się wystawiona w tym czasie w rzymskim teatrze Argentino jego opera liryczna w dwóch aktach, poświęcona błogosławieństwom ewangelicznym, grana później także w teatrach za granicą. Czuwał również nad produkcją 4 filmów DVD, ukazujących dzieje Kościoła od zwiastowania Maryi do Benedykta XVI.

7 maja 2007 właśnie ten papież mianował go sekretarzem Kongregacji ds. Duchowieństwa, obdarzając go tytułem arcybiskupa, a 7 października 2010 postawił go na czele tego urzędu jako prefekta. Na konsystorzu 20 listopada 2010 papież Ratzinger włączył go w skład Kolegium Kardynalskiego. 6 grudnia 2011 kard. Piacenza został również przewodniczącym Papieskiego Dzieła Pomoc Kościołowi w Potrzebie. W dniach 12-13 marca 2013 wziął udział w konklawe, które wybrało papieża Franciszka. 21 września 2013 nowy biskup Rzymu przeniósł kardynała na stanowisko penitencjarza większego. W październiku 2014 kard. Piacenza uczestniczył w Synodzie Biskupów poświęconym sprawom rodziny w kontekście ewangelizacji.

Kolegium Kardynalskie liczy obecnie 236 członków, w tym 123 elektorów i 113 nie mających prawa udziału w konklawe. Z tych pierwszych 6 powołał Jan Paweł II, 25 – Benedykt XVI i 92 – Franciszek a wśród nieelektorów 37 mianował papież Polak oraz po 38 – jego następca i obecny następca św. Piotra.

Najstarszymi wiekowo kardynałami są obecnie Angolczyk Alexandre do Nascimento (1 III 1925), Argentyńczyk pochodzenia chorwackiego Estanislao Esteban Karlic (7 II 1926) i Ugandyjczyk Emmanuel Wamala (15 XII 1926), najmłodszymi zaś Włoch posługujący w Mongolii Giorgio Marengo (7 VI 1974), Portugalczyk Américo Manuel Alves Aguiar (12 XII 1973) i Francusz François-Xavier Bustillo OFMConv (23 XI 1968). Najdłuższy staż w Kolegium mają obecnie dwaj kardynałowie: Michael Michai Kitbunchu z Tajlandiii i Alexandre do Nascimento z Angoli, mianowani 2 lutego 1983.