Szukał pomocy, znalazł śmierć – 80 lat temu odszedł ks. Jan Chojnacki

W piątek 27 września czterech kapłanów z dwóch diecezji odprawiło w kościele pw. Znalezienia Krzyża Świętego w Ochotnicy Dolnej (diecezja tarnowska) Mszę św. w intencji śp. ks. Jana Chojnackiego, kapłana diecezji łuckiej na Wołyniu (Ukraina). Okazją była obchodzona tego dnia 80. rocznica śmierci kapłana. Mszy św. przewodniczył miejscowy proboszcz ks. Jan Legutko. Okolicznościowe kazanie wygłosił ks. kan. Witold-Josif Kowaliw. Koncelebrowali wikariusze ks. Piotr Tajak z Ochotnicy Dolnej i ks. Marcin Sędzik z Poronina.

Ks. Jan Chojnacki urodził się 23 czerwca 1907 roku w Szubinie w powiecie nakielskim (obecnie województwo kujawsko-pomorskie). Syn kowala-kołodzieja Tomasza Chojnackiego i Antoniny z domu Patenkiewicz. Rodzice posiadali dom wraz z warsztatem kowalskim przy ulicy 3 Maja w Szubinie, obok budynku poczty. Jan został ochrzczony 29 czerwca 1907 roku w kościele parafialnym pw. św. Marcina w Szubinie. Szkołę powszechną ukończył w Szubinie a następnie wstąpił do założonego przez kard. Augusta Hlonda, Prymasa Polski zgromadzenia zakonnego – Towarzystwa Chrystusowego dla Polonii Zagranicznej w Poznaniu i Potulicach. Za namową Prymasa wyjechał z listem polecającym do Włodzimierza Wołyńskiego w diecezji łuckiej i tam wstąpił do Niższego Seminarium Duchownego, gdzie w 1931 r. ukończył gimnazjum, uzyskując maturę. W tym samym roku rozpoczął studia w Wyższym Seminarium Duchownym w Łucku.

Święcenia kapłańskie przyjął z rąk biskupa Stefana Walczykiewicza 20 lutego 1937 r. w katedrze pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Łucku. W rodzinnej parafii w Szubinie odprawił Mszę św. prymicyjną, odwiedził rodzinę i dobrodziejów. W kwietniu 1937 r. został wikariuszem przy kolegiacie pw. Świętej Trójcy w Ołyce. Już od czerwca 1937 r. został administratorem parafii Długoszyje na Wołyniu. W 1943 r. na skutek masowych mordów UPA na ludności polskiej parafia uległa likwidacji, a parafianie rozproszeniu. Przeniósł sie do Dubna. Przed 14 września 1944 roku, za zgodą władzy duchownej, wyjechał do Lwowa, gdzie na krótko zatrzymał sie u Sióstr Opatrzności Bożej. Stamtąd przez Tyniec i Rabkę dotarł do Ochotnicy Dolnej. Tułający się kapłan, wszędzie szukał pomocy. Z Tyńca m.in. pisał do biskupa kieleckiego, prosząc o „jakiekolwiek zajęcie”. W dniu 27 września 1944, uczestnicząc w pogrzebie polskich partyzantów w Ochotnicy Dolnej, zmarł tragicznie na skutek postrzału z karabinu w czasie salwy honorowej. Pochowany został 29 września 1944 r. na cmentarzu parafialnym w Ochotnicy Dolnej.