Papież mianował 21 nowych kardynałów. Kim są nominaci?

Publikujemy biogramy nowych kardynałów, którym papież Franciszek wręczy insygnia tej godności na konsystorzu zapowiedzianym na 8 grudnia w Watykanie.

Abp Angelo Acerbi, nuncjusz apostolski

Urodził się 23 września 1925 w Sesta Godano w Ligurii we Włoszech. 27 marca 1948 otrzymał święcenia kapłańskie i został inkardynowany do diecezji La Spezia. W 1954 rozpoczął przygotowanie do służby dyplomatycznej na Papieskiej Akademii Kościelnej.

22 czerwca 1974 został mianowany przez Pawła VI pronuncjuszem apostolskim w Nowej Zelandii oraz arcybiskupem tytularnym Zella. Sakry biskupiej 30 czerwca 1974 udzielił mu osobiście papież. Następnie reprezentował Stolicę Apostolską w Kolumbii (1979-1990) oraz na Węgrzech (1990-1997) będąc od 1994 jednocześnie akredytowanym w Mołdawii.

8 lutego 1997 został przeniesiony do nuncjatury w Holandii. 27 lutego 2001 przeszedł na emeryturę.

Abp Carlos Gustavo Castillo Mattasoglio, arcybiskup stolicy Peru, Limy

Urodził się 28 lutego 1950 w Limie. W latach 1968-1973 studiował na Wydziale Literatury i Nauk Społecznych na Uniwersytecie Narodowym San Marcos Major w Limie, gdzie uzyskał tytuł licencjata w dziedzinie nauk społecznych. Tam poznał o. Gustavo Gutiérreza, ojca teologii wyzwolenia, który był jednym z jego nauczycieli. Był także członkiem Narodowego Związku Studentów Katolickich, któremu przewodził.

Następnie wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego „San Toribio de Mogrovejo” Archidiecezji Limy. Został wysłany do Rzymu na studia kościelne. W 1979 r. uzyskał licencjat kanoniczny z filozofii, a w 1983 r. z teologii na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim.

Święcenia kapłańskie otrzymał 15 lipca 1984 i został inkardynowany do archidiecezji Lima.

Kontynuował studia na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim, gdzie w 1985 r. uzyskał licencjat kanoniczna, a w 1987 r. doktorat z teologii dogmatycznej. Po powrocie do ojczyzny był profesorem teologii na Papieskim Uniwersytecie Katolickim w Peru w latach 1987-2019. Pełnił także funkcje m.in. archidiecezjalnego duszpasterza akademickiego, wikariusza biskupiego ds. duszpasterstwa młodzieży oraz krajowym duszpasterzem młodych.

25 stycznia 2019 papież Franciszek mianował go arcybiskupem metropolitą Limy. Sakry udzielił mu 2 marca 2019 nuncjusz apostolski w Peru – arcybiskup Nicola Girasoli.

Abp Vicente Bokalic Iglic CM, arcybiskup Santiago del Estero, prymas Argentyny

Urodził się 11 czerwca 1952 w Buenos Aires. Święcenia kapłańskie przyjął 11 kwietnia 1978 w zgromadzeniu Księży Misjonarzy. Był m.in. wychowawcą, ekonomem i rektorem zakonnego seminarium, misjonarzem w kilku argentyńskich diecezjach oraz przełożonym argentyńskiej prowincji lazarystów.

15 marca 2010 papież Benedykt XVI mianował go biskupem pomocniczym archidiecezji Buenos Aires oraz biskupem tytularnym Summa. Sakry biskupiej udzielił mu 29 maja 2010 ówczesny kardynał Jorge Bergoglio.

23 grudnia 2013 papież Franciszek mianował go biskupem diecezji Santiago del Estero. Ingres odbył się 9 marca 2014.

22 lipca 2024 papież Franciszek podniósł diecezję Santiago del Estero do rangi archidiecezji i mianował bp. Iglicia jej pierwszym arcybiskupem, nadając mu jednocześnie tytuł prymasa Argentyny.

Abp Luis Gerardo Cabrera Herrera OFM arcybiskup metropolita Guayaquil (Ekwador)

Urodził się 11 października 1955 w Azogues. Święcenia kapłańskie otrzymał 3 września 1983 w zakonie franciszkanów. w 1994 roku uzyskał licencjat kanoniczny i doktorat z filozofii na Papieskim Uniwersytecie Antonianum. Był m.in. mistrzem nowicjatu w Riobamba, dyrektorem instytutu filozoficzno-teologicznego w Quito, prowincjałem oraz definitorem generalnym zakonu dla Ameryki Łacińskiej i Karaibów.

20 kwietnia 2009 Benedykt XVI mianował go arcybiskupem Cuenca. Sakry biskupiej udzielił mu 4 lipca 2009 nuncjusz apostolski w Ekwadorze – arcybiskup Giacomo Guido Ottonello. 24 września 2015 mianowany przez papieża Franciszka arcybiskupem metropolitą Guayaquil. Uczestniczył w XIV Zwyczajnym Zgromadzeniu Ogólnym Synodu Biskupów, które odbyło się w Watykanie w dniach 4-25 października 2015 r. na temat powołania i misji rodziny w Kościele i w świecie współczesnym.

Odegrał ważną rolę w dążeniach do dialogu na rzecz pokoju podczas demonstracji antyrządowych w październiku 2019 r.

W latach 2017–2020 był wiceprzewodniczącym ekwadorskiej Konferencji Episkopatu, zaś w 2020 został wybrany jej przewodniczącym. Jest jednym z przewodniczących delegowanych obecnego Synodu Biskupów.

Abp Fernando Natalio Chomalí Garib, arcybiskup Santiago de Chile (Chile)

Urodził się 10 marca 1957 r. w Santiago de Chile. Po ukończeniu inżynierii lądowej na Chilijskim Papieskim Uniwersytecie Katolickim ukończył studia filozoficzne i teologiczne w Papieskim Wyższym Seminarium Duchownym w Santiago de Chile.

Święcenia kapłańskie przyjął 6 kwietnia 1991 r. dla archidiecezji Santiago de Chile. Uzyskał licencjat kanoniczny z teologii moralnej na Papieskiej Akademii Alfonsjańskiej w Rzymie; doktorat z teologii na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie; magisterium z bioetyki na Papieskim Instytucie Teologicznym Jana Pawła II Nauk o Małżeństwie i Rodzinie w Rzymie. Pracował w duszpasterstwie, w tym w duszpasterstwie akademickim. Był wykładowcą teologii moralnej i bioetyki na wydziałach teologii i medycyny na Chilijskim Papieskim Uniwersytecie Katolickim oraz w Wyższym Seminarium Duchownym. Od 2001 roku jest członkiem Papieskiej Akademii Życia.

6 kwietnia 2006 r. został mianowany biskupem tytularnym Noba i biskupem pomocniczym Santiago de Chile, a 3 czerwca tego samego roku otrzymał sakrę biskupią. 20 kwietnia 2011 r. został mianowany arcybiskupem Concepción. 25 października 2023 r. został mianowany arcybiskupem Santiago de Chile.

Tarcisio Isao Kikuchi SVD, arcybiskup Tokio (Japonia)

Urodził się 1 listopada 1958 w Iwate, na północno-wschodnim wybrzeżu wyspy Honsiu.

W marcu 1985 złożył śluby zakonne w zgromadzeniu werbistów. 15 marca 1986 przyjął święcenia kapłańskie. Po święceniach pracował jako misjonarz w Ghanie. W 1993 powrócił do kraju i został formatorem w zakonnym postulacie, zaś rok później objął funkcję radnego japońskiej prowincji zgromadzenia. Od 1999 był przełożonym tejże prowincji.

29 kwietnia 2004 papież Jan Paweł II powierzył mu urząd biskupa Niigaty. Sakry udzielił mu 20 września 2004 Peter Takeo Okada, ówczesny arcybiskup metropolita Tokio.

25 października 2017 papież Franciszek mianował go arcybiskupem metropolitą Tokio. Ingres odbył się 16 grudnia 2017. Od 2022 jest przewodniczącym Konferencji Biskupów Japonii.

Bp Pablo Virgilio Siongco David biskup Kalookan (Filipiny)

Urodził się 2 marca 1959 w Betis, w regionie Luzon.

Święcenia kapłańskie przyjął 12 marca 1983 i został inkardynowany do archidiecezji San Fernando. Uzyskał licencjat kanoniczny, a następnie doktorat z teologii świętej na Uniwersytecie Katolickim w Louvain w Belgii oraz dyplom École biblique et archéologique française w Jerozolimie. Pracował przede wszystkim jako wykładowca archidiecezjalnego seminarium duchownego. Był także m.in. wiceprzewodniczącym stowarzyszenia biblistów filipińskich.

27 maja 2006 papież Benedykt XVI mianował go biskupem pomocniczym San Fernando i biskupem tytularnym Guardialfiery. Sakry biskupiej udzielił mu 10 lipca 2006 kard. Gaudencio Rosales.

14 października 2015 został mianowany biskupem diecezjalnym Kalookan, zaś 2 stycznia 2016 kanonicznie objął urząd.

Jest znany jako krytyk pogwałceń praw człowieka popełnionych w ramach wojny z narkomanią przez reżim prezydenta Rodrigo Duterte. 1 grudnia 2021 r. otrzymał tytuł doktora honoris causa nauk humanistycznych prywatnego katolickiego uniwersytetu badawczego w Angeles City na Filipinach

Jest autorem, zarówno akademickim, jak i popularnym, kilku publikacji na temat Pisma Świętego i jest uważany za jednego z czołowych ekspertów w dziedzinie studiów biblijnych w swej ojczyźnie.

Arcybiskup Ladislav Nemet, SVD, arcybiskup Belgradu, Serbia

Urodził się 7 września 1956 r. w rodzinie węgierskiej w Odžaci, w diecezji Subotica (Serbia). W 1977 roku wstąpił do Towarzystwa Słowa Bożego (werbiści) i po ukończeniu seminarium w Pieniężnie (gdzie nauczył się języka polskiego) 1 maja 1983 otrzymał święcenia kapłańskie.

Posiada doktorat z teologii dogmatycznej, uzyskany na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie.

Był misjonarzem na Filipinach; wykładowcą w Polsce, Austrii i Chorwacji; współpracownikiem Stałej Misji Stolicy Apostolskiej przy ONZ w Wiedniu; prowincjałem Prowincji Węgierskiej Towarzystwa Słowa Bożego; sekretarzem generalnym Konferencji Episkopatu Węgier.

23 kwietnia 2008 r. Benedykt XVI mianował go biskupem Zrenjanina. Sakrę biskupią przyjął 5 lipca 2008 roku z rąk prymasa Węgier, kard. Pétera Erdő. W 2016 został wybrany przewodniczącym Międzynarodowej Konferencji Episkopatu Świętych Cyryla i Metodego skupiającej biskupów Czarnogóry, Kosowa, Macedonii Północnej i Serbii. W 2021 r. został wybrany na drugą kadencję. Od 2021 roku jest także wiceprzewodniczącym Rady Konferencji Biskupów Europy (CCEE).

Mówi po węgiersku, serbsku, angielsku, niemiecku, polsku, włosku i chorwacku.

Archidiecezja belgradzka jest jedyną katolicką metropolią w Serbii. Obejmuje całe terytorium historycznej Serbii. Siedziba arcybiskupa znajduje się przy katedrze Najświętszej Maryi Panny w Belgradzie. Diecezja belgradzka została założona w X wieku i prowadziła działalność misyjną na terenie wschodnich Bałkanów. 23 grudnia 1729 biskupstwo zostało przemianowane na diecezję belgradzko-smederewską. 29 października 1924 podniesiono ją do rangi archidiecezji. 16 grudnia 1986 papież Jan Paweł II ustanowił archidiecezję siedzibą metropolii, przydzielając jej jako sufraganie diecezje położone w Wojwodinie.

Abp Jaime Spengler OFM, arcybiskup Porto Alegre (Brazylia)

Urodził się 6 września 1960 w Gaspar w stanie Santa Catarina.

Święcenia kapłańskie przyjął 17 listopada 1990 w Zakonie Braci Mniejszych Pracował głównie w placówkach formacyjnych dla przyszłych zakonników oraz jako wykładowca uczelni wyższych w Campo Largo i Kurytybie. Był także wiceprzewodniczącym franciszkańskiego stowarzyszenia Ensino Senhor Bom Jesus.

10 listopada 2010 papież Benedykt XVI mianował go biskupem pomocniczym archidiecezji Porto Alegre oraz biskupem tytularnym Patara. Sakry biskupiej udzielił mu 5 lutego 2011 ówczesny nuncjusz apostolski w Brazylii – arcybiskup Lorenzo Baldisseri. Pracował jako wikariusz biskupi dla rejonu Gravataí.

18 września 2013 papież Franciszek mianował go arcybiskupem metropolitą Porto Alegre. Ingres odbył się 15 listopada 2013. Paliusz otrzymał z rąk papieża Franciszka w dniu 29 czerwca 2014. 1 czerwca 2022 r. papież Franciszek mianował go członkiem Kongregacji Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów.

W dniach od 3 do 28 października 2018 r. uczestniczył w XV Zwyczajnym Zgromadzeniu Ogólnym Synodu Biskupów poświęconym młodzieży.

W 2021 r. potępił poważny kryzys zdrowotny wynikający z pandemii wywołanej przez COVID-19 w Brazylii, zwłaszcza wariant brazylijski, który spowodował załamanie systemu opieki zdrowotnej i poważne konsekwencje ekonomiczne dla ludności.

Od 24 kwietnia 2023 r. jest przewodniczącym Krajowej Konferencji Biskupów Brazylii, a od 17 maja również przewodniczącym Rady Episkopatu Ameryki Łacińskiej (CELAM).

Abp Ignace BESSI DOGBO, arcybiskup Abidżanu (Wybrzeże Kości Słoniowej)

Ignace Bessi Dogbo urodził się 17 sierpnia 1961 roku w Niangon-Adjamé. Święcenia kapłańskie przyjął 2 sierpnia 1987 roku jako prezbiter diecezji Yopougon. Przez dwa lata był duszpasterzem parafialnym, po czym wyjechał do Rzymu na studia w Papieskim Instytucie Biblijnym. Po powrocie do kraju w 1993 roku został diecezjalnym dyrektorem Papieskich Dzieł Misyjnych, dwa lata później wikariuszem generalnym diecezji, zaś po kolejnych dwóch latach proboszczem katedry. Jednocześnie wykładał języki biblijne w seminarium duchownym w Abadjin Kouté. Był też diecezjalnym duszpasterzem studentów. 19 marca 2004 roku Jan Paweł II mianował go biskupem diecezji Katiola. Sakrę biskupią ks. Bessi Dogbo przyjął 4 lipca tegoż roku. W 2017 roku został wybrany na przewodniczącego iworyjskiej konferencji biskupiej (był nim do 2023 roku). 3 stycznia 2021 roku papież Franciszek mianował go arcybiskupem metropolitą Korhogo, a 20 maja 2024 roku – arcybiskupem metropolitą Abidżanu.

Abp Jean-Paul VESCO OP, arcybiskup Algieru (Algieria)

Jean-Paul Vesco, urodził się 10 marca 1962 r. w Lyonie we Francji. Studiował prawo i przez siedem lat pracował jako prawnik w Paryżu, po czym w 1995 r. wstąpił do Zakonu Kaznodziejskiego i 14 września 1996 r. złożył pierwszą profesję zakonną. Święcenia kapłańskie przyjął 24 czerwca 2001 r. w Zakonie Dominikanów. Po okresie spędzonym w Szkole Biblijnej w Jerozolimie, przeniósł się do Tlemcen w diecezji Oran w Algierii, gdzie odpowiedział na wezwanie swojego zakonu do przywrócenia obecności dominikańskiej, sześć lat po zamordowaniu bp. Pierre’a Claverie. W 2005 r. został mianowany wikariuszem generalnym diecezji, a od 2007 r. był także jej ekonomem. W grudniu 2010 roku, wybrany na prowincjała dominikanów we Francji, musiał opuścić Algierię, by zamieszkać w Paryżu.

1 grudnia 2012 r. Benedykt XVI mianował go biskupem Oranu, gdzie zastąpił bp. Alphonse’a Georger’a, który osiągnął przewidziany prawem wiek. Sakrę biskupią otrzymał 25 stycznia 2013 r. w katedrze w Oranie z rąk kard. Philippe’a Barbarina, arcybiskupa Lyonu. Brał udział w XIV Zgromadzeniu Zwyczajnym Synodu Biskupów o rodzinie w 2015 roku.
W lutym 2023 r. na mocy dekretu prezydenckiego wydanego przez prezydenta Republiki Abdelmadjida Tebboune’a przyjął obywatelstwo algierskie.

Bp Paskalis Bruno SYUKUR OFM, biskup Bogoru (Indonezja)

Paskalis Bruno Syukur urodził się 17 maja 1962 roku w Ranggu w diecezji Ruteng. W 1981 roku wstąpił do zakonu franciszkanów. Święcenia kapłańskie przyjął 2 lutego 1991 roku
W latach 1991-1993 był duszpasterzem w diecezji Jayapura. Następnie przez trzy lata studiował w Papieskim Uniwersytecie Antonianum w Rzymie. Po powrocie do Indonezji był m.in. mistrzem nowicjatu (1996-2001), prowincjałem indonezyjskiej prowincji zakonnej (2001-2010) oraz definitorem generalnym zgromadzenia dla Azji i Oceanii (od 2009 roku).
21 listopada 2013 roku papież Franciszek mianował go biskupem diecezji Bogor. Sakrę ks. Syukur przyjął 22 lutego 2014 roku.

Abp Dominique Joseph MATHIEU OFMConv, arcybiskup Teheranu (Iran)

Dominique Joseph Mathieu urodził się 13 czerwca 1963 w Arlon w belgijskiej prowincji Luksemburg. W 1983 roku, po ukończeniu licencjackich studiów ekonomicznych, wstąpił do zakonu franciszkanów konwentualnych, w którym 20 września 1987 roku złożył śluby wieczyste. Święcenia kapłańskie przyjął 24 września 1989 roku. Był kolejno: duszpasterzem powołaniowym, sekretarzem, wikariuszem i ministrem prowincjalnym belgijskiej Prowincji Braci Mniejszych Konwentualnych, a po jej połączeniu z Prowincją Francuską został delegatem generalnym. Przez wiele lat był rektorem Narodowego Sanktuarium św. Antoniego z Padwy w Brukseli. Przewodniczył Środkowoeuropejskiej Federacji Braci Mniejszych Konwentualnych. W 2013 roku został wysłany na misje do Libanu, gdzie został inkardynowany do Kustodii Prowincjalnej Wschodu i Ziemi Świętej. W latach 2013-2019 był sekretarzem Kustodii oraz zajmował się formacją zakonną nowicjuszy i postulantów. Od 2019 roku był definitorem i asystentem generalnym Środkowoeuropejskiej Federacji Franciszkanów Konwentualnych. 8 stycznia 2021 roku papież Franciszek mianował go arcybiskupem teherańsko-isfahańskim w Iranie. Święcenia biskupie przyjął 16 lutego 2021 roku w Rzymie. Dopiero w listopadzie 2021 roku kanonicznie objął archidiecezję i odbył ingres do katedry Matki Bożej Pocieszenia w Teheranie.

Abp Roberto REPOLE, arcybiskup Turynu (Włochy)

Roberto Repole urodził się 29 stycznia 1967 roku w Turynie. Po ukończeniu szkoły średniej w Niższym Seminarium Duchownym, został przyjęty do Arcybiskupiego Seminarium Duchownego w Turynie, gdzie uczęszczał na kursy filozofii i teologii. Ukończył studia, uzyskując licencjat kanoniczny i doktorat z teologii na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim. Święcenia kapłańskie przyjął 13 czerwca 1992 roku.

Był wikariuszem parafialnym (1992-1996), wykładowcą teologii systematycznej na Wydziale Teologicznym w Turynie i w Wyższym Instytucie Nauk Religijnych w Turynie (1996-2022), kanonikiem kościoła królewskiego św. Wawrzyńca (od 2010), przewodniczącym Włoskiego Stowarzyszenia Teologicznego (2011-2016) oraz dziekanem Sekcji Turyńskiej Wydziału Teologicznego Północnych Włoch (2016-2022). Był też redaktorem serii serii książek „Teologia papieża Franciszka”, ukazującej się nakładem watykańskiego wydawnictwa Libreria Editrice Vaticana (LEV), za którą dziękował mu papież senior Benedykt XVI.

Został również członkiem Rady Dyrektorów Agencji Stolicy Apostolskiej ds. Oceny i Promocji Jakości na Uniwersytetach i Wydziałach Kościelnych (AVEPRO).
19 lutego 2022 roku papież Franciszek mianował go arcybiskupem metropolitą Turynu oraz biskupem diecezji Susa połączonych unią in persona episcopi. Sakrę ks. Repole przyjął 7 maja tegoż roku.

Abp Baldassare REINA, wikariusz generalny Diecezji Rzymskiej (Włochy)

Baldassarre Reina urodził się 26 listopada 1970 roku w San Giovanni Gemini w archidiecezji Agrigento. Święcenia kapłańskie przyjął 8 września 1995 roku. Studiował teologię biblijną na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie. W latcach 1998-2001 był diecezjalnym asystentem Akcji Katolickiej i wicerektorem seminarium duchownego w Agrigento. Od 2001 od 2003 roku był proboszczem parafii w Itria di Favara, a następnie do 2009 roku prefektem studiów w Studium Teologicznym San Gregorio Agrigentino. W latach 2009-2013 był proboszczem parafii św. Leona w Agrigento, po czym, do 2022 roku, rektorem tamtejszego seminarium. Jednocześnie wykładał Pismo Święte w Wyższym Instytucie Nauk Religijnych, był też dyrektorem diecezjalnego biura ds. kultury. W 2022 roku rozpoczął pracę w Dykasterii ds. Duchowieństwa w Watykanie. 27 maja 2022 roku papież Franciszek mianował go biskupem pomocniczym diecezji rzymskiej. Święcenia biskupie ks. Reina przyjął 29 czerwca tegoż roku. Odpowiadał za sektor zachodni diecezji rzymskiej, został też delegatem ds. seminariów i powołań. 6 stycznia 2023 decyzją papieską został wiceregentem diecezji, od dziś jest jej wikariuszem generalnym.

Abp Francis LEO, arcybiskup Toronto (Kanada)

Frank Leo urodził się 30 czerwca 1971 w Montrealu. Święcenia kapłańskie przyjął 14 grudnia 1996. Zdobył doktorat z teologii w Międzynarodowym Instytucie Badań Maryjnych na Uniwersytecie w Dayton (USA). W 2006 rozpoczął przygotowanie do służby dyplomatycznej na Papieskiej Akademii Kościelnej. Od 2008 pracował kolejno w nuncjaturze apostolskiej w Australii i w misji dyplomatycznej w Hongkongu (2011-2012). W 2012 powrócił do Kanady i został wykładowcą w montrealskim seminarium duchownym. W 2013 założył Kanadyjskie Centrum Mariologiczne i został jego pierwszym dyrektorem. W latach 2015-2021 był sekretarzem generalnym konferencji episkopatu Kanady, a następnie był kanclerzem kurii i wikariuszem generalnym swej archidiecezji. 16 lipca 2022 papież Franciszek mianował go jej biskupem pomocniczym. Sakrę ks. Leo przyjął 12 września tego roku. 11 lutego 2023 został mianowany arcybiskupem metropolitą Toronto.

Abp Rolandas MAKRICKAS, archiprezbiter koadiutor Papieskiej Bazyliki Santa Maria Maggiore w Rzymie (Litwa)

Rolandas Makrickas urodził się  31 stycznia 1972 w Birżach na Litwie. Święcenia kapłańskie przyjął 20 lipca 1996 jako kapłan diecezji poniewieskiej. Jest doktorem nauk humanistycznych specjalizującym się w historii Kościoła. W 2003 rozpoczął przygotowanie do służby dyplomatycznej na Papieskiej Akademii Kościelnej. Od 2006 pracował w Nuncjaturze Apostolskiej w Gruzji. Następnie był sekretarzem nuncjatury w Szwecji (2009-2013) oraz radcą nuncjatur w Stanach Zjednoczonych (2013-2016) i w Kongu (2016-2019). W 2019 rozpoczął pracę w Sekcji Spraw Ogólnych Sekretariatu Stanu Stolicy Apostolskiej. 15 grudnia 2021 został mianowany komisarzem nadzwyczajnym bazyliki Matki Bożej Większej. 11 lutego 2023 papież Franciszek mianował go arcybiskupem tytularnym Tolentino. Sakrę przyjął 15 kwietnia tego roku. Od 20 marca 2024 jest archiprezbiterem koadiutorem bazyliki Matki Bożej Większej.

Bp Mykoła BYCZOK CSsR, biskup eparchii Świętych Piotra i Pawła w Melbourne Ukraińców (Australia)

Mykoła Byczok C.Ss.R. urodził się 13 lutego 1980 r. w Tarnopolu na Ukrainie. Do zakonu redemptorystów wstąpił w lipcu 1997 r. Studia ukończył w Ukrainie i w Polsce, uzyskując licencjat z teologii pastoralnej. Śluby wieczyste złożył 17 sierpnia 2003 r., a święcenia kapłańskie przyjął 3 maja 2005 r. we Lwowie. Pełnił następujące funkcje: misjonarz w kościele Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Prokopiewsku w Rosji, przełożony klasztoru św. Józefa i proboszcz parafii Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Iwano-Frankowsku na Ukrainie, ekonom Prowincji Lwowskiej Redemptorystów, a od 2015 r. wikariusz parafii św. Jana Chrzciciela w Newark, w archieparchii filadelfijskiej. Następnie został wybrany ordynariuszem eparchii świętych Piotra i Pawła w Melbourne. 15 stycznia 2020 r. papież Franciszek zatwierdził ten wybór. 7 czerwca 2020 r. o. Byczok przyjął chirotonię biskupią z rąk arcybiskupa większego kijowsko-halickiego Światosława Szewczuka, zwierzchnika Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego.

O. Timothy RADCLIFFE OP, teolog (Anglia)

Timothy Radcliffe urodził się 22 sierpnia 1945 roku w Londynie.. Wstąpił do zakonu dominikanów w 1965 r., a święcenia kapłańskie przyjął w 1971 r . Studiował w Oksfordzie i Paryżu. W 2003 roku Timothy Radcliffe OP został honorowym doktorem Uniwersytetu Oksfordzkiego. Był wykładowcą Pisma Świętego w Oksfordzie i został wybrany prowincjałem Anglii w 1988 r. W 1992 r. został wybrany mistrzem Zakonu Dominikanów (generałem), pełniąc ten urząd do 2001 r.

W 2001 roku, po wygaśnięciu jego kadencji jako mistrza, Radcliffe wziął rok szabatowy. W 2002 r. został ponownie zwykłym członkiem wspólnoty dominikanów w Oksfordzie. Wcześniej prowadził Instytut Las Casas, zajmujący się kwestiami etyki, zarządzania i sprawiedliwości społecznej w Blackfriars w Oksfordzie. Głosił kazania i prowadził wystąpienia publiczne na arenie międzynarodowej.

W 2015 r. o. Radcliffe został mianowany konsultorem Papieskiej Rady ds. Sprawiedliwości i Pokoju. Publicznie bronił nauczania Kościoła katolickiego na temat niemożliwości uznania za małżeństwa związków osób tej samej płci.

W styczniu 2023 r. papież Franciszek wyznaczył o. Radcliffe’a do poprowadzenia trzydniowych rekolekcji przygotowawczych dla uczestników synodu na temat synodalności w październiku 2023 r. Ponownie głosił on rekolekcje przed obecną drugą sesją Synodu.

W 2003 r. Uniwersytet Oxfordzki przyznał o. Radcliffe’owi honorowy tytuł doktora teologii. O. Radcliffe otrzymał w 2007 r. nagrodę Michaela Ramseya w dziedzinie teologii za książkę „What Is the Point of Being A Christian?”. Radcliffe jest również patronem Positive Faith, głównej posługi katolickiej prewencji i wsparcia AIDS, zasiada w Radzie ds. Chrześcijańskiego Podejścia do Obrony i Rozbrojenia, i jest patronem Embrace the Middle East. W 2024 r. Liverpool Hope University przyznał Radcliffe’owi tytuł doktora honoris causa.

Po polsku nakładem Wydawnictwa W drodze ukazały się jego książki: „Globalna nadzieja” (2005), „Siedem ostatnich słów” (2006), „Po co chodzić do kościoła?” (2009), „Daj nura. Życie po chrzcie i bierzmowaniu” (2013) a także zbiór jego pism z czasu, kiedy był generałem zakonu: „Wysławiać, błogosławić, głosić. Słowa łaski i prawdy”.

O. Fabio BAGGIO CS, podsekretarz Sekcji ds. Migrantów i Uchodźców w Dykasterii ds. Integralnego Rozwoju Człowieka (Włochy)

Fabio Baggio urodził się 15 stycznia 1965 w Bassano del Grappa. W 1992 otrzymał święcenia kapłańskie w zgromadzeniu Misjonarzy Świętego Karola Boromeusza. Pracował jako misjonarz w Chile, Argentynie, Brazylii i na Filipinach. Jest doktorem historii Kościoła. Od 2000 był wykładowcą zakonnego instytutu w Rzymie (Scalabrini International Migration Institute), a w 2013 został jego dyrektorem. 14 grudnia 2016 papież Franciszek mianował go podsekretarzem Dykasterii ds. Integralnego Rozwoju Człowieka.

Prał. George Jacob KOOVAKAD, urzędnik Sekretariatu Stanu, odpowiedzialny za organizację podróży papieskich (Indie)

George Jacob Koovakad urodził się 11 sierpnia 1973 w Thiruvananthapuram. Jest duchownym katolickiego obrządku syromalankarskiego. Święcenia kapłańskie przyjął 24 lipca 2004 i został inkardynowany do archieparchii Changanacherry. Do watykańskiej służby dyplomatycznej przygotowywał się na Papieskiej Akademii Kościelnej w Rzymie. W 2006 rozpoczął pracę w nuncjaturze apostolskiej w Algierii. Następnie był sekretarzem nuncjatury w Korei Południowej (2009-2012) i Iranie (2012-2014), radcą nuncjatur w Kostaryce (2014-2018) i w Wenezueli (2018-2020). W 2020 został pracownikiem sekcji II Sekretariatu Stanu Stolicy Apostolskiej. Rok później papież powierzył mu organizację swoich podróży. Przedstawiając go dziennikarzom w czasie podróży na Węgry i do Słowacji, Ojciec Święty stwierdził, że ks. George będzie dla nich „uśmiechniętym dyktatorem”, bo „zawsze się uśmiecha”. W czasie podróży do Mongolii we wrześniu 2023 papież włączył się do jego rozmowy przez komunikator wideo z jego 95-letnią babcią w Indiach.