Bp Piotr Greger wyświęcił 4 pallotyńskich diakonów

Czterech pallotynów przyjęło 19 października br. w kościele seminaryjno-parafialnym pw. Królowej Apostołów w Ołtarzewie święcenia diakonatu z rąk biskupa pomocniczego diecezji bielsko-żywieckiej Piotra Gregera. W homilii duchowny wyjaśnił, czym diakonat różni się od kapłaństwa. Zaznaczył, że ważnym elementem ich posługi jest głoszenie Ewangelii, służenie miłosierdziem i oddanie się modlitwie oraz życiu w czystości.

Liturgia święceń zgromadziła wielu pallotynów, księży diecezjalnych i świeckich. Kandydatom do diakonatu towarzyszyła także rodzina i znajomi.

Akolici, przedstawieni do święceń w stopniu diakonatu, przygotowywali się do tego wydarzenia poprzez formację pallotyńską. Przebiegała ona poprzez postulat, nowicjat i trwa w seminarium w Ołtarzewie. Bezpośrednim przygotowaniem były rekolekcje.

Bp Greger w homilii podczas święceń opowiedział o istocie diakonatu w Kościele, zwracając uwagę na jego początkową rolę w czasach apostolskich. „Wybrani przez wspólnotę diakoni pełnią bardzo specyficzną funkcję, którą nie należy mylić z kapłaństwem, chociaż należą do hierarchii kościelnej. Ich zadania koncentrują się na służbie Kościołowi i jego członkom, a nie na sprawowaniu sakramentów kapłańskich” – zaznaczył.

Hierarcha przywołał obraz Chrystusa jako dobrego pasterza, który prowadzi swoje owce, oraz wzywa diakonów do naśladowania tego wzoru. Podkreślił, że diakoni, tak jak owce podążające za swoim pasterzem, muszą kroczyć za Chrystusem, ucząc się od Niego słuchania i posługiwania. W tym kontekście wskazał na trzy kluczowe aspekty ich posługi: uważne słuchanie słowa Bożego, roztropność w działaniu oraz miłość i otwartość na każdego człowieka.

Zwrócił uwagę, że diakoni, pełniąc swoją posługę, są wezwani do naśladowania Chrystusa, który nie przyszedł, by być obsługiwanym, lecz aby służyć. Powtórzył, że misją diakonów jest troska o Bożą owczarnię, zarówno w wymiarze duchowym, jak i praktycznym.

„Całą Waszą posługę musicie oprzeć na mocnym fundamencie Tego, który Was wybrał, powołuje i posyła. Bez Chrystusa niczego nie zdołacie zrealizować: bez Niego nie zbudujecie Kościoła, nie doprowadzicie grzeszników do łaski nawrócenia, nie spowodujecie pojednania ludzi skłóconych. Niech święta posługa umacnia Was na drodze wiary i wierności Chrystusowi; niech święte czynności, które będziecie sprawowali, przybliżają Was do święceń prezbiteratu; niech Wasz entuzjazm i zapał nie słabnie, ale ciągle się potęguje i stale dojrzewa” – zaapelował.

Na koniec wezwał do odwagi i wytrwałości, które diakoni mają czerpać z przykładu męczenników, takich jak bł. Jerzy Popiełuszko, a całą ich posługę zawierza się opiece Maryi – Matce Chrystusa oraz świętym diakonom.

Po homilii miał miejsce obrzęd święceń. Kandydaci przyrzekli życie w celibacie i posłuszeństwo swoim przełożonym. Podczas śpiewu Litanii do wszystkich świętych, kandydaci leżeli krzyżem na znak najgłębszego uniżenia przed Bogiem. Następnie biskup wypowiedział modlitwę i przedstawieni do święceń podchodzili do biskupa, aby ten nałożył na nich ręce. Obrzędami wyjaśniającymi było przyjęcie Księgi Ewangeliarza oraz stroju – dalmatyki, a także przyjęcie znaku pokoju od celebransa.

Pallotyni, właściwie Stowarzyszenie Apostolstwa Katolickiego (łac. Societas Apostolatus Catholici – SAC) to wspólnota księży i braci, założona przez św. Wincentego Pallottiego w I połowie XIX wieku. Pallotyni prowadzą liczne dzieła duszpasterskie i misyjne na wszystkich kontynentach oraz promują współpracę ze świeckimi.

Według prawa kanonicznego pallotyni są stowarzyszeniem życia apostolskiego na prawie papieskim. W Ołtarzewie k. Warszawy mieści się ich Wyższe Seminarium Duchowne.