Proboszczowie archidiecezji wrocławskiej przygotowują się do kolejnego roku duszpasterskiego

W Metropolitalnym Wyższym Seminarium Duchownym we Wrocławiu zebrali się proboszczowie z całej archidiecezji wrocławskiej na specjalnej konferencji przygotowującej do nowego roku duszpasterskiego pt. „Pielgrzymi nadziei”.

Konferencję duszpasterską wprowadzającą w nowy rok duszpasterski kapłani rozpoczęli od wspólnej modlitwy liturgią godzin. Następnie wysłuchali cyklu prelekcji. O. Paweł Kowalski SJ mówił o modlitwie w życiu kapłana.

– Jeżeli ja podążam w kierunku dobra, Bóg będzie mi pomagać, bo mnie wspiera. Bo Mu na mnie zależy. Chce mnie mieć blisko siebie. Czasem mamy w głowie straszaka w postaci Pana Boga i zamiast mówić, że Bóg jest miłością mówimy innym, że Bóg czyha na nasze potknięcia, żeby nami wzgardzić i nas upomnieć. Czy to oznacza bliską z Nim relację, o którą chodzi pomiędzy Bogiem, a kapłanem? Nie – mówił jezuita do księży archidiecezji wrocławskiej.

Bp Jacek Kiciński CMF nawiązując do prelekcji o Kowalskiego podkreślił,  że obok modlitwy, bez której kapłan nic w swoim życiu nie zdziała, czymś koniecznym jest również umiejętność rozeznawania duchowego. – Kapłani podejmują nietrafione decyzje, bo nie są poprzedzone modlitwą i rozeznawaniem. Ale usłyszałem bardzo trafione słowa: „Mam tak bardzo dużo pracy, że to jest niemożliwe, żebym przestał się modlić”. Im więcej mamy pracy, tym więcej powinniśmy mieć czasu na modlitwę – wskazuje bp Kiciński.

Jak dodaje, ceni sobie konkretne wskazówki dla życia kapłańskiego, które padły na konferencji. – Była mowa także o nawróceniu i odnowie parafii. Musimy zmienić naszą mentalność. Ta rzeczywistość, w której wzrastaliśmy, po prostu minęła. Musimy dokonać zmian w myśleniu. Młodzież przygotowujemy do przyjęcia bierzmowania, a nie przygotowujemy ich do życia w Kościele, we wspólnocie. Myślenie musi być planowane, nie spontaniczne ani nie zamknięte sztywno w schematach – opisuje wrocławski biskup pomocniczy.

W czasie spotkania proboszczowie wysłuchali także prelekcji ks. Artura Sepioły o nawróceniu misyjnym duszpasterza-proboszcza. Czyli, co można zrobić, żeby nie trwać w rutynie i nie tylko być znakiem nadziei dla innych, ale też samemu czerpać ze źródła. Chodzi o odnowienie własnego duszpasterstwa wobec tych, do których kapłan został posłany.

Ks. Arkadiusz Krziżok, dyrektor wydziału duszpasterskiego wrocławskiej kurii zwraca uwagę, że księża nie tylko mają dbać o to, by program roku duszpasterskiego został wdrożony w diecezji, w parafiach i wspólnotach, ale są przede wszystkim adresatami tego programu.

Całe nawrócenie duszpasterskie zaczyna się też od nas, czyli księży. Papież Franciszek wskazał nam kilka obszarów, m.in. obfite czerpanie ze źródła nadziei. A najlepiej robić to poprzez modlitwę – indywidualną i wspólnotową, przeżywanie Eucharystii, adorację – powiedział duchowny.

Jak dodaje, są dwa cele programu duszpasterskiego. Pierwszy dotyczy budzenia nadziei ze zwracaniem uwagi na źródło prawdziwej nadziei, którą jest Chrystus. Drugi to bycie przez wszystkich ochrzczonych znakiem dla świata.

Proboszczowie archidiecezji wrocławskiej na podobnym wydarzeniu spotykają się raz w roku.