7. ogólnopolska sesja poświęcona formacji, życiu i posłudze prezbiterów

We wtorek 26 listopada 2024 r. w sali plenarnej Sekretariatu Konferencji Episkopatu Polski w Warszawie odbędzie się siódma ogólnopolska sesja poświęcona formacji, życiu i posłudze prezbiterów. Przewodniczyć jej będzie bp Damian Bryl, a debatą pokieruje dr Magdalena Jóźwik. Listopadowa sesja rozpocznie szczegółową pracę nad zagadnieniami, które znajdą się w końcowym dokumencie z prac Zespołu ds. przygotowania wskazań dla formacji i posługi prezbiterów w Polsce.

Czas, który minął od poprzedniej sesji, czyli od 20 czerwca br., wypełniły swą pracą:

– w I połowie września (w Częstochowie): 2-dniowa sesja Sekcji Stałej Formacji Kapłańskiej

– w II połowie września (w Olszy k. Łodzi): 3-dniowa sesja Zespołu przy Komisji Duchowieństwa KEP

– w połowie października (w Gnieźnie): spotkanie Komisji Duchowieństwa, pod przewodnictwem Księdza Prymasa, z udziałem biskupów i konsultorów Komisji

– w połowie listopada (w Gnieźnie): 2-dniowa sesja, w której wzięli udział odpowiedzialni za stałą formację prezbiterów w 11 diecezjach Polski północnozachodniej.

Wszystkie te spotkania wniosły kolejne treści w przebieg prac Zespołu, a owoce tych spotkań, w sposób możliwie zwięzły, zostaną zaprezentowane i uzupełnione uwagami z obecnej sesji.

Do udziału w sesjach, które odbywają się w Warszawie od początku 2023 roku, zaproszeni są prezbiterzy z całej Polski, a zwłaszcza odpowiedzialni za stałą formację kapłańską w diecezjach i zgromadzeniach zakonnych, pracownicy kurii diecezjalnych i instytutów formacji kapłańskiej, przedstawiciele wydziałów teologicznych oraz wychowawcy z seminariów duchownych i domów zakonnych.

Przewiduje się, że dokument końcowy z podjętych prac zaprezentuje najpierw zasadnicze kwestie (zwł. antropologiczne, teologiczne i kulturowe), które warunkują proces wzrostu prezbiterów (jego podstawy, cele, etapy i wymiary). Bardzo obszernie opisana zostanie właściwa troska o autoformację oraz o kształtowanie środowisk formacji i wzrostu (diecezji, dekanatów i parafii). Szeroki opis zostanie dedykowany prewencji i wsparciu, którego wymagają szczególne sytuacje formacyjne, czyli np. podejmowanie nowych zadań, kończenie i przekazywanie posługi, wchodzenie w nowe środowisko, kryzysy, doświadczenia krzywdy, uzależnienia, wypalenie w posłudze, doświadczenia straty, sytuacje konfliktowe, przestępstwa i ich następstwa, szerzenie zamieszania i błędów doktrynalnych. Wprowadzenie niezbędnych zmian w formacji, życiu i posłudze prezbiterów będzie w istotnym stopniu zależne od stałej formacji biskupów i formatorów, co znajdzie wyraz we wskazaniach dokumentu. Przygotowywane są sugestie dla wizji duszpasterstwa w Polsce i funkcjonowania instytucji kościelnych, aby zawsze sprzyjały one stałej formacji wszystkich osób w Kościele. Zamierzony dokument będzie kontynuacją ducha i wskazań Ratio institutionis sacerdotalis pro Polonia z r. 2021.

Prace Zespołu zmierzają równolegle do podjęcia nowych dzieł i zadań służących formacji w Kościele w Polsce, które stopniowo będą planowane i wdrażane.