Rokicie: mural na 800-lecie parafii i kościoła

Na budynku parafialnym w Rokiciu, w diecezji płockiej, powstał mural upamiętniający 800-lecie parafii i kościoła. To najstarszy kościół parafialny w diecezji, która rozpoczęła obchody 950-lecia swojego istnienia.

Mający 18 metrów długości mural powstał na ścianie budynku parafialnego z okazji 800-lecia parafii i kościoła w Rokiciu. Znajduje się na nim wizerunek bryły romańskiego kościoła, położonego nad rzeką Wisłą. W tle można dostrzec konie: kościół został prawdopodobnie zbudowany za pieniądze pochodzące z sprzedaży dzikich koni, tarpanów, stąd nazwa „kobyli kościół”.

Poza tym na muralu są dwie daty: 29 czerwca 2025 roku, kiedy wraz z biskupem płockim Szymonem Stułkowski uczczona zostanie 800. rocznica kościoła i parafii oraz 6 lipca 2025 roku – gdy gościem specjalnym Dnia Dziękczynienia za wyjątkowy jubileusz będzie były misjonarz kard. Philippe Barbarin, emerytowany arcybiskup Lyonu.

Na muralu jest też św. Małgorzata (III/IV wiek) ze swoimi atrybutami (palmą i smokiem u stóp) oraz patroni kościoła: święci apostołowie Piotr i Paweł. Między nimi w sercu Jezusa umieszczono napis: „Rozpal ogień wiary”.

Św. Małgorzata trzyma wstęgę z historią parafii: herbem diecezji płockiej oraz herbami rodów, które żyły w Rokiciu: Rościszewskich herbu Junosza, Murzynowskich herbu Ogończyk, Myśliborskich herbu Dołęga, Rembielińskich herbu Lubicz, Rokickich herbu Rogala.

Pamiątkowy mural za środki parafialne wykonała firma Wallart w składzie: Dominika Glanc, Artem Kalach oraz Tomasz Smieszkoł: – Nie tylko nasz kościół, ale też cała nasza miejscowość nabiera barw przed rozpoczęciem roku jubileuszowego – uważa ks. Bogdan Zalewski, proboszcz parafii, były wieloletni misjonarz w Wenezueli.

***

Kościół św. Apostołów Piotra i Pawła w Rokiciu, to kościół parafialny parafii pw. św. Małgorzaty. Powstał prawdopodobnie na początku XIII wieku w stylu romańskim i do dziś nie uległ znacznym ingerencjom w architekturę zewnętrzną. Nazywany była „kobylim kościołem”, gdyż według miejscowych, niepotwierdzonych naukowo podań zbudowano ją za pieniądze pochodzące ze sprzedaży dzikich koni, które w tych okolicach wyłapywano (wzgórze, na którym stoi, było miejscem koncentrowania się stad koni).

Kościół jest stosunkowo niewielki i ma 18 metrów długości. Składa się z trzech części: prezbiterium, nawy i wieży na planie kwadratu. W 1783 r. wnętrze zostało poważnie przebudowane z zatraceniem pierwotnych cech stylowych. Na wyposażeniu świątyni jest barokowy, złocony ołtarz, jak również XVII-wieczna chrzcielnica. Pod stopniami ołtarzowymi umieszczony jest grobowiec cześnika dobrzyńskiego Stanisława Myśliborskiego (zm. 1569) z płytą pamiątkową.

Na elewacjach znajdują się płytkie wgłębienia (dołki) w cegłach, które najprawdopodobniej są pozostałościami po wzniecaniu ognia w Wielką Sobotę. Część z nich oznaczała zmarłych chowanych na przykościelnym cmentarzu (przy dołkach ryto też znaki będące prostymi wiejskimi epitafiami – jodełki, pługi, krzyże). Oprócz tego na cegłach wyryte są różne imiona i nazwiska stanowiące swoiste pamiątki osób zwiedzających kościół lub go remontujących. Najstarszy ryt tego typu pochodzi z 1647. Kamienne ogrodzenie nawiązuje do okresu średniowiecza. Nieopodal, na nadwiślańskiej skarpie, położony jest zabytkowy cmentarz.