Obchody 43. rocznicy wprowadzenia stanu wojennego w Polsce

Spotkania i przemówienia w miejscach internowania kielczan, Msza św. w bazylice, udział związkowców w obchodach 40-lecia obrony krzyży przez włoszczowskich uczniów – tak wyglądały kieleckie obchody 43. rocznicy wprowadzenia stanu wojennego.

Przedstawiciele świętokrzyskiej „Solidarności” złożyli wieńce i kwiaty przed tablicą Aresztu Śledczego w Kielcach. Od 1981 r. internowano tu przedstawicieli opozycji antykomunistycznej z regionu. Już pierwszej nocy z 12 na 13 grudnia internowano 496 osób. W sumie, w całym okresie stanu wojennego, w regionie internowano ponad 500 osób.

– Każdego roku chcemy przypominać o negatywnych skutkach tego wydarzenia dla całego społeczeństwa – powiedział Waldemar Bartosz, przewodniczący świętokrzyskiej Solidarności.

Przed Aresztem Śledczym w Kielcach kwiaty złożyli także przedstawiciele parlamentu i delegacje władz miasta.

Solidarnościowy z regionu wzięli również udział w obchodzonym dzisiaj 40-leciu strajku uczniowskiego we Włoszczowie, który miał miejsce w grudniu 1984 r. i zaangażował kilkuset odważnych uczniów, protestujących wobec zdjęcia krzyży ze ścian szkolnych sal.  – Ich protest to najwyższy wzór w wierności wartościom – mówi KAI Waldemar Bartosz. – Szkoda, że wielu z nich zostało pozostawionych samym sobie – dodaje.

Za ofiary stanu wojennego modlono się w bazylice katedralnej w Kielcach podczas Mszy św., której przewodniczył i homilię wygłosił bp Jan Piotrowski. Przywołał w niej grudniowe dni sprzed 43 lat, upływające w klimacie „pogardy dla człowieka, ludzi, Kościoła”, zachęcając do wspólnej modlitwy za śmiertelne ofiary stanu wojennego, internowanych i ich rodziny. Biskup odwołał się m.in. po poezji Czesława Miłosza i wersetów umieszczonych na gdańskich krzyżach, które stały się „historyczną księgą pamięci o tych, którzy kochali prawdę i cenili nade wszystko wolność i Polskę jako swoją cierpiącą matkę”.

– Te niebywałe dni odwagi, nadziei i świadectwa wiary, które zbudowały „Solidarność” jako ruch wolnościowy, patriotyczny, obywatelski i związkowy, wpisały się w historię Polski i Polaków. Dlatego niezależnie od sytuacji politycznej w Polsce, tej dzisiejszej i przyszłej, na zawsze „Solidarność” pozostaje trwałym dowodem, że to, co nieśmiertelne, można zranić, wyrzucić na śmietnik dziejów, ale tego nie można zabić – mówił w homilii bp Piotrowski.

Po Eucharystii uczestnicy złożyli kwiaty przed pomnikiem bł. ks. Jerzego Popiełuszki.

Z kolei Ośrodek Myśli Patriotycznej i Obywatelskiej  zaprosił uczniów na prezentacje o charakterze rekonstrukcji, tj. walkę ZOMO z członkami „Solidarności”, pacyfikacje, kontrole, rewizje, aresztowania.

Represje, które dotknęły mieszkańców województwa kieleckiego po wprowadzeniu stanu wojennego były bardzo szerokie. Łączna liczba internowanych – ok. 500 osób, jest większa niż w niektórych znacznie większych i aktywniejszych regionach. Duża była również liczba działaczy podziemia dotkniętych represjami sądowymi, łącznie to ok. stu osób. Zdecydowana większość oskarżonych o przestępstwa z dekretu o stanie wojennym skazana została na kary pozbawienia wolności, dużej części wyrok zawieszono lub złagodzono w kolejnych instancjach.

Wielu mężczyzn z województwa kieleckiego – łącznie 65 osób jesienią 1982 r. skierowano do Wojskowych Obozów Internowania na „ćwiczenia”, w trakcie których szykanowano ich ze względu na antykomunistyczną postawę..

Ostatni internowany został wypuszczony z więzienia na Piaskach w grudniu 1982 roku.

Pomocy internowanym i aresztowanym po wprowadzeniu stanu wojennego udzielał Biskupi Komitet Pomocy Potrzebującym w Kielcach, powołany z inicjatywy śp. bp. Mieczysława Jaworskiego, angażujący w swe prace znaczną grupę kieleckich księży.