Duchowość dla Warszawy – Jak pokonać ciemności wewnętrzne? O mistyce codzienności

Obudzić w sobie pragnienie prostoty, pasję życia i zachwyt nad pięknem – to zaproszenie, które o. Mariusz Wójtowicz OCD skierował do uczestników wykładu z cyklu „Duchowość dla Warszawy”, zorganizowanego przez Akademię Katolicką. Spotkanie zatytułowane: „Jak pokonać ciemności wewnętrzne? O mistyce codzienności” odbyło się 12 grudnia w auli Narodowego Instytutu Kultury i Dziedzictwa Wsi.

Życie wewnętrzne zachodzi w człowieku, gdyż człowiek jest mieszkaniem Boga. W oparciu o pisma mistyków karmelitańskich, prelegent zauważył, że Bóg mieszka w człowieku. Według św. Jana od Krzyża dokonuje się to na poziomie jego natury, przez fakt stworzenia, na poziomie łaski, wynikającej z chrztu świętego oraz mistycznie, przez odczucie duchowe. Z tego wynika fakt modlitwy wewnętrznej, która jest spotkaniem z Bogiem, przyjaźnią z Tym, który mieszka w człowieku. Odnosząc się do św. Teresy od Jezusa, o. Mariusz wymienił cztery sposoby życia modlitwy, zobrazowane podlewaniem ogrodu. Początkowo modlitwa pełna jest wysiłku, jak czerpanie wody ze studni, następnie objawia się przez liczne „kanały” obrazujące formy pobożności, dalej formuje się w jeden wybrany, najbardziej skuteczny „kanał”, a ostatnim etapem jest „deszcz”, który symbolizuje dar Bożej kontemplacji.

W rozwoju życia modlitwy ciemności duchowe są czymś naturalnym. A zatem należy je przyjąć, przetrwać, pokochać, a nawet zamienić w ewangelizację i służbę innym. Ciemności te, zauważył karmelita, dotyczą ludzi, którzy stawiają Boga na pierwszym miejscu, a On przeprowadza ich kolejno przez „ciemną noc” zmysłów i ducha. Oba etapy wynikają z faktu, że człowiek posiada sferę cielesno-zmysłową oraz duchową (rozum, pamięć i wola), które podlegają zarówno czynnemu wysiłkowi pracy duchowej człowieka, jak i biernemu, Bożemu działaniu. W wyniku oczyszczenia, we wnętrzu człowieka powstaje pustka, aby otworzyć się na niezgłębioną tajemnicę Boga.

Prelegent zauważył, że poza klasycznym rozróżnieniem mistyków karmelitańskich, można jeszcze wyróżnić taj zwaną „noc zbawczą”, która polega na cierpieniu związanym z przyjęciem na siebie zmagań drugiego człowieka. Wtedy człowiek doświadczając własnych ciemności, staje się światłem dla innych. Było to doświadczeniem św. Teresy od Dzieciątka Jezus i św. Matki Teresy z Kalkuty.

Nasza duchowa droga, która wiedzie poprzez ciemności jest niezbędna w naszym życiu wiary. Pozwala nam zauważyć naszą ludzką głębię, odkryć bliskość Boga w każdych okolicznościach oraz odkrywać piękno życia w naszej codzienności. Po wykładzie, o. Mariusz odpowiadał na pytania słuchaczy. Kolejny wykład z cyklu „Duchowość dla Warszawy” odbędzie się 23 stycznia.

Galeria zdjęć (18 zdjęć)