Abp A. Nossol laureatem Ekumenicznej Nagrody Homiletycznej

Emerytowany biskup opolski abp Alfons Nossol otrzymał 16 listopada w Bonn specjalną Ekumeniczną Nagrodę Homiletyczną za rok 2011 w kategorii „dzieło życia”.

Za „najlepszego kaznodzieję” w br. uznano ewangelickiego pastora z Lipska – 64-letniego Rüdigera Luxa. Nagrody wręczono w kaplicy Uniwersytetu w Bonn w ramach obchodzonego obecnie w Niemczech ewangelickiego Dnia Pokuty i Modlitw.

Kazanie to głoszenie Słowa Bożego, nie można go więc traktować jako polityki. Ale jeśli Słowo Boże znajduje zastosowanie w życiu społecznym, to w życiu codziennym nabiera również wydźwięku politycznego. Podkreślił to w rozmowie z niemieckim portalem internetowym katholisch.de biskup-senior opolski, przypominając kryteria dobrego kazania. Zaznaczył, że zawsze należy się starać, aby Słowo Boże docierało do wszystkich i dodał, że wielką rolę odgrywa w tym Duch Święty, bo „kazanie jest głoszone Jego mocą”.

Kazanie musi oczywiście uwzględniać znaki czasu, ale nigdy nie może ulegać modzie i głosić półprawd – stwierdził laureat tegorocznej Nagrody. „A jeśli w kazaniu zawarta jest pełna prawda, jeśli mają się otworzyć na nią serca słuchających, musimy to czynić w klimacie miłości i w tym klimacie otworzyć również swoje serca kaznodziejów na działanie Ducha Świętego. Jeśli tego zabraknie, będą to kazania pięknie opracowane pod względem teologicznym, ale nie będzie to głoszenie Słowa Bożego” – przestrzegł 79-letni obecnie hierarcha.

Przypomniał następnie, że Kościół musi mieć nową siłę przyciągania. Sama chęć „modernizowania” Kościoła nie wystarczy, bo największą jego siłą jest niesienie Słowa Bożego. „Wchodząc do kościoła musimy mieć uczucie, że Jezus jest pośród nas, ale także musimy chcieć zgromadzić się wokół Niego” – zauważył abp Nossol. Jego zdaniem, człowiek współczesny ulega wpływom z wielu stron i nie ma radosnej wizji przyszłości. Musi ją dać Kościół i dlatego orędzie chrześcijańskie ma bardzo konkretne znaczenie we wspólnym świętowaniu Eucharystii – dodał rozmówca portalu.

Ekumeniczną Nagrodę Homiletyczną przyznaje od 2000 roku Wydawnictwo Gospodarki Niemieckiej w Bonn-Bad Godesberg. Otrzymują ją – jak podkreślił twórca fundacji i członek Rady Kościołów Ewangelickich w Niemczech, Norman Rentrop – autorzy najlepszych kazań, tej „szczególnej formy publicznych przemówień w kościele“. Dotychczasowymi laureatami tej niedotowanej nagrody są m.in. katolicki biskup Erfurtu – Joachim Wanke, była ewangelicka biskup z Hanoweru – Margot Käßmann, profesor retoryki – Walter Jens, zakonnica Isa Vermehren i teolog Jörg Zink.

Kazania, które abp Nossol głosił po polsku i niemiecku, wyróżnia teologia niezwykle przyjazna człowiekowi, podkreślili fundatorzy nagrody, uzasadniając swój wybór. Sposób głoszenia kazań, ich bogactwo językowe i humor powodują, że ufając w budującą pojednanie siłę Słowa hierarcha buduje mosty między narodami i wyznaniami – czytamy w decyzji przyznania polskiemu hierarsze tej nagrody.

Abp Alfons Nossol urodził się 8 sierpnia w 1932 roku w Brożcu koło Opola. Święcenia kapłańskie przyjął 23 czerwca 1957 r. Następnie nadal studiował teologię na KUL-u, specjalizując się w myśli protestanckiej. Po krótkim okresie pracy duszpasterskiej w diecezji opolskiej (1961-62) był wykładowcą w swym dawnym seminarium duchownym w Nysie, a w latach 1969-77 na KUL-u. 25 czerwca 1977 – niemal dokładnie w 20. rocznicę święceń kapłańskich Paweł VI mianował go biskupem opolskim; sakrę nowy biskup przyjął 17 sierpnia tegoż roku. W 1982 r. bp A. Nossol został profesorem nadzwyczajnym, a w 1988 – profesorem zwyczajnym na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. 12 listopada 1999 Jan Paweł II obdarzył go godnością arcybiskupa tytularnego.

W 2007, gdy skończył 75 lat, abp Nossol miał zamiar – zgodnie z Kodeksem Prawa Kanonicznego – odejść na emeryturę i wrócić do pracy naukowej, ale Benedykt XVI nie przyjął rezygnacji i przedłużył jego posługę o 2 lata. I dopiero 14 sierpnia 2009 hierarcha ustąpił z urzędu jako ostatni biskup diecezjalny w Polsce, mianowany przez Pawła VI.

Abp Nossol jest jednym z wielkich budowniczych Europy, a także pojednania między Polakami i Niemcami, a przy tym głęboko zaangażowany w sprawy ekumenizmu i jedności chrześcijan.

Był lub jest członkiem różnych instytucji watykańskich, m.in. Papieskiej Rady Popierania Jedności Chrześcijan, Międzynarodowych Komisji Mieszanych ds. Dialogu Teologicznego między Kościołem katolickim i prawosławnym oraz między Kościołem katolickim i luterańskim, jak również Rady Stałej Konferencji Episkopatu Polski, Rady Naukowej Episkopatu, Rady Episkopatu ds. Ekumenizmu oraz profesorem i wielkim kanclerzem Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego.

Ma liczne odznaczenia krajowe i zagraniczne, zarówno kościelne, jak i świeckie, w tym Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (17 października 2008), Złoty Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis (17 lipca 2009), Medal „Za zasługi dla Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego” (4 grudnia 2007), tytuł Honorowego Obywatela Województwa Opolskiego (21 grudnia 2004), Wielki Krzyż Zasługi z Gwiazdą Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec (8 grudnia 2009), Niemiecką Nagrodę Narodową (23 czerwca 2010) i inne. Jest także doktorem honoris causa 6 uniwersytetów i wydziałów teologicznych w Polsce i Niemczech oraz laureatem wielu pomniejszych nagród.