Abp Budzik: Mędrcy pytając o Dziecię, pytali o sens życia

Pytanie o nowonarodzonego Króla Żydowskiego jest przecież pytaniem o Mesjasza, o drogę, którą warto iść, o prawdę, która nigdy nie zawiedzie i o życie, które nigdy się nie kończy – mówił abp Stanisław Budzik w uroczystość Objawienia Pańskiego celebrowaną w archikatedrze lubelskiej.

W swoim kazaniu abp Budzik zauważył, że na przykładzie dzisiejszej Ewangelii można wyróżnić różne postawy ludzi wobec tajemnicy narodzin Mesjasza. – Herod obawiał się, że narodziny rzekomego króla zagrażają jego władzy, dlatego posyła innych, aby zbierali informacje, kiedy on siedzi zamknięty w swoim pałacu. Również cała Jerozolima obawia się i ogarnia ją lęk przed Bożą Nowiną. Woli, aby wszystko zostało po staremu, tak jak zawsze, i nikt nie ma odwagi wyruszyć do Betlejem.

– Bardziej subtelna jest pokusa kapłanów i uczonych w Piśmie, którzy powołując się również na starodawne proroctwa znają dokładnie miejsce narodzin Mesjasza i przekazują je Herodowi. Oni wiedzą, ale nic nie czynią. Nie stawiają kroku w stronę Betlejem, może być to pokusa dla ludzi, którzy od dawna wierzą. Dyskutujemy o wierze, jak o czymś, co jest już znane, oczywiste, ale się nie angażujemy na rzecz Bożej sprawy. Rozmawiamy i debatujemy, ale się nie modlimy, narzekamy, ale nie czynimy dobra – przestrzegł metropolita lubelski.

Hierarcha mówił o Mędrcach ze Wschodu, jako o znaku osoby poszukującej prawdy i swojej tożsamości. – Pytanie o nowonarodzonego Króla Żydowskiego jest przecież pytaniem o Mesjasza, o Chrystusa, Odkupiciela Człowieka, o drogę, którą warto iść, o prawdę, która nigdy nie zawiedzie i o życie, które nigdy się nie kończy. Odnosi się do sensu życia każdego człowieka, zwłaszcza chrześcijanina. Mędrcy byli ludźmi szukającymi prawdy, która ważyła dla nich więcej niż złoto – powiedział.

Abp Budzik stwierdził, że współczesnym darem, jaki mogą złożyć Bogu chrześcijanie, jest miłość wobec potrzebujących. – Czynić dobro bez wyrachowania, być dobrym nawet jeśli nikt tego od nas nie wymaga, nawet jeżeli nie mamy z tego pożytku, nawet jeżeli nie sprawia nam to przyjemności. Bóg chce abyśmy czynili dobro. On stając się małym Dzieckiem prosi, abyśmy pamiętali o najmniejszych, o najmniej posiadających, o najbardziej potrzebujących. Ofiarowanie daru miłego Jezusowi to zatroszczenie się o człowieka chorego, poświęcenie czasu osobie, czy wyciągnięcie ręki do przebaczenia, także w stronę tych, którzy nas, jak się nam wydaje, obrazili – wymieniał metropolita lubelski.

Z uwagi na panujące warunki, w tym roku podjęto decyzję o zmianie formuły Orszaku z radosnego przemarszu, na grę miejską. Składała się ona z kilkunastu stacji nawiązujących do wydarzeń biblijnych, przy których uczestnicy mogli brać udział w związanych z nimi konkurencjach.

Z powodu obostrzeń grupy mogły być maksymalnie pięcioosobowe. Każda z drużyn przechodziła trasę w swoim tempie i w dowolnie wybranej kolejności punktów. Już po raz drugi organizatorem lubelskiego Orszaku Trzech Króli było Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży. Wydarzenie to ma na celu ewangelizację oraz promocję różnych form rodzinnie spędzanego czasu.

Dzień Objawienia Pańskiego, inaczej zwany Świętem Epifanii, a w Polsce potocznie Świętem Trzech Króli, stanowi ważny punkt w kalendarzu liturgicznym, gdyż należy do jednych z pierwszych świąt, które ustanowił Kościół. Święto zamyka cykl świąteczny Bożego Narodzenia. Wspominane jest wówczas wydarzenie opisane w Ewangelii Mateusza, w którym Mędrcy ze Wschodu nazywani również Królami lub Magami, wyruszyli do Betlejem, by pokłonić się nowonarodzonemu Jezusowi. Prowadzeni przez betlejemską gwiazdę, przynieśli małemu Dzieciątku drogocenne dary: mirrę, złoto i kadzidło.