Abp Budzik: ta świątynia stała się prawdziwie domem Bożym

W uroczystość odpustową w parafii św. Brata Alberta w Lublinie, prowadzonej przez ojców bernardynów, abp Stanisław Budzik dokonał uroczystego poświęcenia kościoła. – To wspólnym wysiłkiem ojców bernardynów i parafian świątynia rosła i stawała się coraz piękniejsza. Tak stała się prawdziwie domem Bożym, w którym można Go godnie chwalić, dziękować Mu za Jego dary i prosić Go o błogosławieństwo – powiedział w homilii metropolita lubelski. Poświęcenie nowego kościoła zbiegło się z obchodzoną w tym roku setną rocznicą śmierci św. Brata Alberta oraz dwudziestą piątą rocznicą powstania parafii.

W homilii metropolita nawiązał do odczytanej Ewangelii i przywołał Jezusowe pytanie „za kogo mnie uważacie?” – Pytanie to powraca z nową siłą i dotyka w sposób egzystencjalny miliony ludzi – podkreślił hierarcha. Od odpowiedzi na to pytanie zależą losy ludzkiego zbawienia, dlatego jedyną i właściwą odpowiedzią jest powtórzenie za św. Piotrem „Ty jesteś Chrystus, Syn Boga żywego”.

Apostoł Piotr powiedział te słowa także w imieniu wszystkich chrześcijan, dlatego od jego gorącej wiary powinna zapalić się także ich wiara. – Czasy, w których żyjemy potrzebują wyraźnego i zdecydowanego świadectwa. Potrzebują wyraźnego odpowiedzenia się po stronie dobra, życia, wiary, miłości i Chrystusa – apelował metropolita lubelski. To wezwanie stoi także przed powstającą od 25 lat nową parafią św. Brata Alberta.

Przez ten czas podejmowano wiele trudów w celu wzniesienia kościoła parafialnego. – To wspólnym wysiłkiem ojców Bernardynów i parafian świątynia rosła i stawała się coraz piękniejsza. Tak stała się prawdziwie domem Bożym, w którym można Go godnie chwalić, dziękować Mu za Jego dary i prosić Go o błogosławieństwo – powiedział abp Budzik. – Stała się domem dla wierzących, w którym parafianie budują wspólnotę jednoczącą się wokół tajemnicy Eucharystii – dodał hierarcha.

Na zakończenie metropolita wzywał do wdzięczności za dar, jakim jest świątynia parafialna oraz ci wszyscy, którzy przez ćwierć wieku aktywnie włączali się w tworzenie tego dzieła. – To ci, którzy nigdy nie żałowali czasu, trudu, pieniędzy i spieszyli z konkretną pomocą tworząc dobrą atmosferę wokół tego dzieła – stwierdził arcybiskup. Dodał, że wdzięczna wspólnota parafialna zawsze musi pamiętać, że sama jest Kościołem, wezwanym Ludem Bożym i Ciałem Chrystusa, którym On sam nieustannie kieruje.

Przedstawiciele Rady Duszpasterskiej gorąco prosili abp. Stanisława Budzika o poświęcenie świątyni i pobłogosławienie całej wspólnocie. – Wierzymy, że nadana za przyczyną Twojej posługi Boża Pieczęć wyrażająca się w akcie namaszczenia i błogosławieństwa murów tej świątyni uświęci w sposób szczególny to miejsce i wszystkich, którzy tutaj się gromadzą – zapewniali parafianie. Następnie wręczyli metropolicie symboliczne klucze do świątyni zważając, że „ma ona służyć nie tylko parafii, ale wszystkim archidiecezji lubelskiej”.

Natomiast o. dr Julian (Mieczysław) Śmierciak, gwardian klasztoru i proboszcz parafii św. Brata Alberta w Lublinie podkreślił, że ta uroczystość ma dla całej wspólnoty szczególne znaczenie. – Czekaliśmy na tę chwilę dość długo. Dziś dziękujemy Bogu za dwadzieścia pięć lat istnienia parafii – podkreślił. Dodał, że parafia nadal się rozwija i chociaż wiele jest jeszcze do zrobienia to wierzy, że „mimo wszystko dla kochającego Boga główną ozdobą kościoła nie są przedmioty, ale ludzie, którzy gromadzą się tutaj na modlitwie”. – Jak ta świątynia jest im potrzebna widać po zawsze wielu gromadzących się tutaj parafianach – podkreślił.

Kościół i klasztor ojców bernardynów przy ul. Willowej w Lublinie nie jest pierwszym jaki bernardyni zbudowali w tym mieście. Istniał i istnieje do dziś dawny klasztor i kościół pw. Nawrócenie św. Pawła Apostoła, który już od ponad stu lat – z powodu carskiej kasaty – został utracony i obecnie jest parafią księży diecezjalnych.

Jednak drewniana kaplica i klasztor przy ul. Willowej zostały poświęcone 11.08.1991 roku. Aktu tego dokonał ówczesny biskup lubelski Bolesław Pylak. Towarzyszyli mu biskup pomocniczy lwowski Marcijan Trofimiak, o. Andrzej Pabin, prowincjał zakonu bernardynów oraz księża z dekanatu i ojcowie zakonni. Od tego czasu oficjalnie bernardyni zamieszkali w drewnianym klasztorze i zajęli się pracą duszpasterską w wówczas niewielkiej, bo ok. 0,5 tyś. parafii.

W 1996 r. rozpoczęto budowę nowego – murowanego – klasztoru i kościoła. Do końca roku 2002, głównie dzięki pomocy finansowej wszystkich klasztorów bernardyńskich, wykonano większość prac budowlanych i wykończeniowych pozwalających na zamieszkanie w nim zakonników studiujących i wykładających na KUL oraz pracujących przy parafii św. Brata Alberta.

Budowa nowego, murowanego kościoła rozpoczęła się w 2005 r. i postępuje wraz z rozbudową nowego osiedla. Obecnie parafia liczy ok. 4 tyś. osób. Przejście do nowego kościoła nastąpiło uroczyście 18 grudnia 2011 r. (w 20-lecie istnienia parafii). Uroczystościom przewodniczył arcybiskup kijowski Herkulan Malczuk (bernardyn). Pięć lat później (19.06.2016) abp Stanisław Budzik, metropolita lubelski dokonał uroczystego poświęcenia murowanej świątyni.