Abp Forte o synodzie: doświadczyłem Kościoła zdolnego do braterstwa

Doświadczyłem Kościoła wychodzącego, zdolnego do braterstwa i wypowiadającego się swobodnie – tak zakończone 29 października XVI Zgromadzenie Ogólne Synodu Biskupów na temat: „Ku Kościołowi synodalnemu: komunia, uczestnictwo, misja” podsumował metropolita Chieti-Vasto abp Bruno Forte.

Na łamach dziennika „Avvenire” ten jeden z najwybitniejszych współczesnych teologów zwrócił uwagę, że synodalność jest „komunią, która łączy uczniów Zmartwychwstałego, doceniając godność każdego i wprawiając w ruch dary udzielone każdemu przez Ducha, aby wyrażały się poprzez uczestnictwo we wspólnej drodze i w zapale misyjnym całego Kościoła, bez którego żadne zjednoczenie z Chrystusem nie byłoby autentyczne i owocne”.

Przypomniał, że trzy czwarte wśród 350 uczestników zgromadzenia stanowili biskupi, zaś pozostałą jedną czwartą „prezbiterzy, diakoni, zakonnicy, zakonnice i świeccy, reprezentujący cały świat”.

Zdaniem, abp. Forte, synod był najpierw czasem braterstwa ludzi „zjednoczonych spotkaniem, z Panem Jezusem w Jego Kościele, które naznaczyło ich życie”. „Choć może się to wydawać zaskakujące, ludzie w różnym wieku i różnych kultur, posiadający znaczną odpowiedzialność i zadania w różnych dziedzinach i na różnych poziomach, uznali się za zjednoczonych w prawdziwej i głębokiej komunii: już w samym akcie celebracji synod był przykładem przeżywania synodalności” – stwierdził hierarcha. Dodał, że „w obliczu świata, który niejednokrotnie składa się z sumy samotności, często skonfliktowanych ze sobą, ta doświadczona wspólnota stała się dobrą nowiną o możliwej miłości jako darze przyjętym z góry i podzielanym w wierze”.

Drugim charakterystycznym rysem doświadczenia synodalnego była swoboda wypowiedzi, stanowiąca „konkretny wyraz odrzucenia owego autoreferencyjnego i tępego klerykalizmu, który – jak wielokrotnie powtarzał papież w ostatnich latach – ogołaca życie chrześcijańskie ze świeżości i autentyczności oraz sprowadza Kościół do formy zewnętrznej, pozbawionej duszy, prawdy lub piękna”. Praca w dwunastoosobowych grupach „pozwoliła na godną uwagi wymianę doświadczeń i przemyśleń w «konwersacji w Duchu», przeżywanej w absolutnej szczerości, przekładającej się na zgromadzenia plenarne, w czasie których znalazło się miejsce dla najróżniejsze głosów, a doświadczenia kobiet, mężczyzn, księży, osób świeckich, konsekrowanych mogły być wyrażone bez skrępowania i obawy przed niezrozumieniem”. „Ta swoboda i łatwość wypowiedzi wydała się wielu prawdziwym darem Ducha, potwierdzającym pragnienie Franciszka, by uczynić z Kościoła laboratorium prawdziwego człowieczeństwa, wolnego od sterylizujących form i praktyk, zdolnego do przyjmowania, towarzyszenia i integrowania różnych ludzi, często doświadczanych przez paraliżujące wykluczenia i etykiety” – podkreślił włoski hierarcha.

Za trzeci istotny rys synodu uznał „poczucie silnego wezwania do bycia Kościołem wychodzącym”, gdyż „Ewangelia jest łaską, która pobudza nas do przekazywania innym piękna otrzymanego daru”. „Kościół bez pasji misyjnej jest trupem, który ma tendencję do zamykania się w sobie, aż spali się w celebrowaniu samego siebie lub w strachu właściwym oblężonej twierdzy. Synodalność to komunia, uczestnictwo i misja, a tam, gdzie tej ostatniej by brakowało, pozostałe dwa wymiary również okazałyby się nieskuteczne lub niezdrowe. Kościół misyjny zapomina o sobie nie w tym sensie, że nie kocha siebie jako daru otrzymanego od Pana, ale w tym, że sam dar staje się płodny właśnie w poświęceniu, aby piękno Bożej miłości ofiarowanej w Jezusie Chrystusie dotarło do wszystkich ludzi” – zaznaczył abp Forte.