Abp Gądecki prosi wiernych o świadectwa nt. świętości życia ks. Woźnego

Z prośbą o nadsyłanie dokumentów, pism i wiadomości dotyczących świętości życia ks. Aleksandra Woźnego zwrócił się do wiernych w Polsce abp Stanisław Gądecki. Wkrótce ma rozpocząć się proces beatyfikacyjny świątobliwego proboszcza parafii św. Jana Kantego w Poznaniu.

W specjalnie wydanym z tej okazji edykcie abp Gądecki przypomina najważniejsze fakty z życia i działalności duszpasterskiej ks. Woźnego. „Aktualność duchowości i nauczania pozostawionego przez ks. Aleksandra Woźnego uwidacznia się w życiu wielu jego «duchowych dzieci», w diecezji i poza jej granicami. Po dziś dzień inspiruje on wielu do odkrywania bogactwa wiary, życia duchowego oraz do szukania i odnajdywania Boga w otaczającym świecie i do coraz bliższej więzi z Nim” – zauważa metropolita poznański.

Ks. Woźny od podstaw zorganizował życie wspólnotowe parafii na poznańskim Grunwaldzie. „Wiele inicjatyw ks. Woźnego, jego służebna postawa, rozwijane w parafii życie eucharystyczne, nadały parafii pw. św. Jana Kantego w Poznaniu szczególny duchowy charakter. On sam stał się duchowym ojcem, ciesząc się powszechnym szacunkiem, zaufaniem i miłością swoich parafian i nie tylko” – podkreśla abp Gądecki.
Wiceprzewodniczący Episkopatu zauważa też, iż przekonanie o świątobliwości kapłana rodzi do dziś wiele inicjatyw, jak np. proklamowanie i publikowanie jego nauczania, a także kult, widoczny po jego śmierci, jako kandydata na ołtarze.

Edykt metropolity poznańskiego wzywający do przekazywania dokumentów na temat ks. Woźnego został poprzedzony zgodą Konferencji Episkopatu Polski na rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego. Wierni mogą składać stosowne dokumenty do końca 2013 roku w Kurii Metropolitalnej w Poznaniu.
Ks. Aleksander Woźny urodził się 25 czerwca 1910 roku w Uzarzewie pod Poznaniem. W 1928 roku wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego. Dnia 10 czerwca 1933 roku otrzymał święcenia kapłańskie z rąk kardynała prymasa Augusta Hlonda w katedrze poznańskiej.

Pracę duszpasterską jako wikariusz rozpoczął w poznańskiej parafii pw. św. Stanisława Kostki. Później pracował w parafii katedralnej w Poznaniu, a następnie w Borku Wlkp.
Doświadczony cierpieniem podczas pobytu w obozie koncentracyjnym w Buchenwaldzie i Dachau oraz w poznańskim więzieniu w czasach stalinowskich, wyszedł z tych prób wewnętrznie wzbogacony i umocniony. Po wojnie przez trzydzieści osiem lat pełnił funkcję proboszcza parafii pw. św. Jana Kantego w Poznaniu.