Abp Głódź modlił się na Westerplatte za uczestników II wojny światowej (dokumentacja)

„Pamiętamy i pamiętać będziemy, tu, w Gdańsku o żołnierzach z Westerplatte, o obrońcach Poczty Polskiej, o Piaśnicy pod Wejherowem, miejsc zagłady tysięcy Polaków, o obozie koncentracyjnym w Stuthoffie, także o ofiarach narzuconego Polsce komunistycznego systemu: żołnierzach Niepodległej – pośród nich Ince i Zagończyku – mordowanych w więzieniu przy Kurkowej, o poległych w grudniu 1970 w Gdańsku i Gdyni” mówił na Westerplatte w 79. rocznicę wybuchu II wojny światowej abp Leszek Sławoj Głódź, metropolita Gdański.

Bóg miłosierny daje odkupienie.
Z głębokości wołam do Ciebie, Panie.
Wysłuchaj głosu mojego!

W zmierzającej do swego kresu pierwszej wrześniowej nocy przyszliśmy tu, na Westerplatte, aby zaciągnąć wartę narodowej pamięci. Nazwę tego gdańskiego półwyspu zna każdy, kto jest Polakiem. Zna ją także świat. Tu padły strzały, które rozpoczęły II wojnę światową. Tu polską, żołnierską krwią, zapisana została pierwsza karta kolejnego rozdziału zmagań o Niepodległą. Wtedy, w wrześnio 1939 roku – w jej obronie. Później: o jej odzyskanie.

Obrona Wojskowej Składnicy Tranzytowej na Westerplatte utrwaliła się w pamięci narodu. Stanowi symbol bohaterstwa i wiernej żołnierskiej służby Ojczyźnie, godnej wiekuistej nagrody. „Prosto do nieba czwórkami szli żołnierze z Westerplatte” – pisał poeta [Konstanty Ildefons Gałczyński]. „Trzeba, aby ten symbol wciąż przemawiał, ażeby stanowił wyzwanie dla coraz nowych ludzi i coraz nowych pokoleń Polaków” – to słowa św. Jana Pawła II, który 12 czerwca 1987 roku był tutaj. Przypomina o tym upamiętnienie z 1991 roku ufundowane przez Ordynariat Polowy Wojska Polskiego, także pamiątkowa tablica powstała z inicjatyw gdańskiego Stowarzyszenia „Godność”, którą poświęciłem w 2015 roku.

Ojciec Święty mówił wtedy do polskiej młodzieży, że każdy znajduje „w życiu jakieś swoje „Westerplatte”. …. jakiś porządek prawd i wartości, które trzeba „utrzymać” i „obronić” (…) w sobie i wokół siebie”.

Jesteśmy kolejnym polskim pokoleniem, które ma obowiązek „utrzymać” i „obronić” prawdę o Westerplatte, więcej: o tamtej strasznej wojnie, o tamtych zmaganiach o polskie „być albo nie być”.

Są tacy, którzy uważają, że jest to zamknięta, złożona w zaciszu archiwum, księga polskich dziejów. Nie obciąża pamięci, nie stanowi kłopotliwego balastu w relacjach z potomkami winowajców, usprawiedliwia puszczenie w niepamięć nierozliczonych rachunków krzywd.

Jest przecież inaczej. To jest wciąż niezakrzepła rana. Trzeba ją opatrywać, przyglądać się jej, rozpoznawać jej stan. Chrześcijańska powinność przebaczania nie wymusza atrofii pamięci. Przebaczający Kościół nie strąca w niepamięć swoich męczenników. Przeciwnie, czci ich ofiarę, choćby miała miejsce przed wiekami. Obowiązek pamięci, to także powinność państw i narodów. Miernik ich autentyzmu i godności.

Pamiętamy i pamiętać będziemy, tu, w Gdańsku o żołnierzach z Westerplatte, o obrońcach Poczty Polskiej, o Piaśnicy pod Wejherowem, miejsc zagłady tysięcy Polaków, o obozie koncentracyjnym w Stuthoffie, także o ofiarach narzuconego Polsce komunistycznego systemu: żołnierzach Niepodległej – pośród nich Ince i Zagończyku – mordowanych w więzieniu przy Kurkowej, o poległych w grudniu 1970 w Gdańsku i Gdyni.

Gdańsk pamięta i Polska pamięta o bohaterach z Westerplatte. Skierowano ich nad morski brzeg z różnych stron Ojczyny. Pokaźną część ze Świętokrzyskiego. Za kilka dni w biskupim Sandomierzu, odsłonięte zostanie upamiętnienie jednego z nich, plutonowego Władysława Barana. Bo Polska pamięta…

I Wojsko Polskie pamięta. Swoją doroczną obecnością manifestujecie tu, Bracia Żołnierze, swoją wierność najpiękniejszym tradycjom Wojska Polskiego. Westerplatte to posterunek waszej nieustannej duchowej obecności. Niech o tym pamiętają, szczególnie ci, którzy zamierzali poskąpić wam tu w tym roku miejsca.
Bracia i Siostry! Rodacy!
Jak każdego roku kierujemy teraz do Pana Wieków naszą modlitwę;

Westerplatte – modlitwa

Z Westerplatte, z posterunku wiernej żołnierskiej służby, w 39 rocznicę rozpoczęcia II wojny świtowej, zanosimy do Ciebie, Boże Ojcze Wszechmogący, Królu Wieków, naszą ufną modlitwę.

Prosimy, abyś żołnierzom z Westerplatte, tym, którzy polegli w sprawiedliwym boju o wolność Ojczyzny i zmarli w następnych latach ofiarował wieniec wiecznej chwały, za ich wierną służbę w obronie polskiej wolności.

Okaż swoje miłosierdzie wszystkim polskim żołnierzom, którzy na wielu frontach II wojny światowej, w kraju i poza jego granicami, szli drogami nadziei i żołnierskiego trudu ku Niepodległej.

Także tym, którzy drogę ku wolności kontynuowali w latach komunistycznego zniewolenia: żołnierzom niepodległościowych formacji, bohaterom Grudnia 1970, ludziom Solidarności.

Ogarniamy modlitewną pamięcią kapelanów Wojska Polskiego, którzy przynosili żołnierzom Chrystusa Eucharystycznego, a żołnierską służbę rozświetlali światłem Ewangelii.
W naszą modlitwę włączamy olbrzymią rzeszę ofiar martyrologium naszego narodu. Ty jeden, Boże Wszechmogący, znasz ich imiona i bezmiar cierpień, jakie ponieśli dlatego, że byli dziećmi naszego narodu skazanego na zagładę.

Miłosiernemu Sercu Twego Syna polecamy tych wszystkich, którzy uczyli, wychowywali, kolejne polskie pokolenia w duchu wiary katolickiej, tradycji narodowych, odwiecznej chrześcijańskiej tożsamości.

Dziś, 1 września Roku Pańskiego 2018 roku, z tego miejsca opromienionego żołnierską chwałą, które nawiedził także św. Jan Paweł II, świadek nadziei i apostoł Chrystusa w XX wieku, prosimy Cię Boże, Ojcze nasz. Błogosław Ojczyźnie naszej. Dodaj nam mocy i łask, abyśmy ją modlitwą i pracą wspierali. Byli zdolni do wszelakich dla niej poświeceń.

Powierzamy Ci rządzących naszym krajem. Obdarzaj ich duchem prawdziwej służby i miłości, oświecaj światłem prawdy i mądrości.

Błogosław Wojsku Polskiemu i Jego Zwierzchnikowi, Panu Prezydentowi Najjaśniejszej Rzeczypospolitej. Wszystkim co w jego szeregach służą daj serca mężne i prawe, rozpal w nich autentyczną miłość ojczyzny, której bezpieczeństwu i ochronie mają służyć.

Błogosław harcerzom, którzy śpiewają w swym harcerskim hymnie, „Wszak Ciebie i Ojczyznę, miłując, chcemy żyć”. I młodym polskim pokoleniom.

Prosimy Cię, Boże, abyś dopomógł zgasić ducha niezgody w naszym narodzie, który osłabia jego jedność, siłę, który krzywdzi Ojczyznę. Prosimy o moc wiary, o siłę nadziei, przezwyciężanie duchowych słabości, pokonywanie szatańskich sił ciemności i grzechu.

Kierujemy także nasza wstawienniczą modlitwę ku Matce Chrystusowej, naszej Matce i Królowej Polski! Ogarnij nas swym macierzyńskim sercem.

Dodawaj nam odwagi i siły ducha. Miej w opiece naród cały, który żyje dla Twej chwały. Prowadź go drogą prawdy, sprawiedliwości, społecznej miłości.

W tajemnicy świętych obcowania przyzywamy błogosławionych męczenników gdańskich, księży Góreckiego, Komorowskiego, Rogaczewskiego, ofiary Stutthofu, prześladowanych za wierność Chrystusowi i Polsce, błogosławioną Alicje Kotowską, męczennice Piaśnicy, błogosławionego ks. komandora ppor. Władysława Miegonia, kapelana marynarzy, męczennika Dachau. Prosząc, aby wspomagali nasze gdańskie, pomorskie drogi – wierności Bogu i Polsce.

Dziś stąd, z Westerplatte, z miejsca wpisanego na wieki wieków w pamięć i serce ojczyny i polskiego narodu, zanosimy do Bożego tronu nasze ufne wołanie: Ojczyznę wolną pobłogosław, Panie.

Amen!