Abp Hoser: bez Chrystusa budowanie ludzkiej jedności to Wieża Babel

Budowanie ludzkiej jedności bez Jezusa Chrystusa jest budowaniem Wieży Babel – mówił abp Henryk Hoser.

Biskup warszawsko-praski przewodniczył Mszy św. i procesji eucharystycznej w 12 czerwca w uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa.

W kazaniu, które zakończyło procesję z Najświętszym Sakramentem do czterech ołtarzy, abp Hoser mówił o Eucharystii jako źródle i podstawie autentycznej jedności między ludźmi. „Eucharystia jest znakiem obecności Boga wśród swojego ludu, Boga, który mówi, że jest z nami wszędzie i idzie ulicami naszego miasta. Nawet jeśli człowiek odwróci się do Niego plecami, On czeka, jest, nie przestaje kochać. Gdy zostanie odkryty, tak jak uczniowie z Emaus, osłabiony wzrok powraca, a także rozum, inteligencja, możność rozumienia” – powiedział abp Hoser.

Hierarcha zwrócił uwagę, że obecność Chrystusa trwa, jest niezmienna, mimo upadających imperiów, rewolucji, które pożerają własne dzieci, ideologii, które odchodziły do historii. „I tylko w Jezusie Chrystusie rodzaj ludzki może zbudować autentyczną jedność, bez Niego wszystko będzie budowaniem Wieży Babel, osuwaniem się w niezrozumienie i bratobójcze walki. To jedynie Chrystus daje zrozumienie rzeczywistości społecznej, rodzinnej i państwowej, bez Niego popadamy w egoizm i zatracamy zdolność wzięcia odpowiedzialności za własne życie. Chrystus dlatego modlił się o jedność swoich uczniów, gdyż brak jedności powoduje niewiarę i dezintegrację społeczną” – mówił biskup warszawsko-praski i na zakończenie życzył swoim diecezjanom, by dzisiejsza uroczystość odrodziła w każdym z nich głód Eucharystii. – Nie omijajmy Chrystusa, Który na nas czeka i nam Siebie daje – zaapelował.

W tradycyjnej procesji eucharystycznej wzięli udział mieszkańcy warszawskiej Pragi, poczty sztandarowe, słuchacze Wyższej Szkoły Pożarniczej w Warszawie. Jeden z ołtarzy został zbudowany przy niedawno otwartym Oknie Życia w klasztorze sióstr loretanek. Widniał na nim cytat z założyciela Zgromadzenia, ks. Ignacego Kłopotowskiego, że każdy, kto ratuje choć jedno ludzkie istnienie, oddaje także ogromną przysługę całej ojczyźnie.