Abp Hoser na pogrzebie ks. Żmijewskiego: tylko miłość pozostanie

– Tylko miłość po nas pozostaje i tylko ją możemy zabrać na drugą stronę – przypomniał abp Henryk Hoser w czasie pogrzebu śp. ks. Adama Żmijewskiego. W wieku 80 lat zmarł on 4 stycznia w Szpitalu Kolejowym w Pruszkowie. Uroczysta Msza pogrzebowa odbyła się w parafii Matki Bożej Częstochowskiej w Piastowie. W Liturgii uczestniczyło licznie zgromadzone duchowieństwo diecezji warszawsko-praskiej z ordynariuszem abp Henrykiem Hoserem na czele i jego bp pomocniczym Markiem Solarczykiem oraz bp seniorem Stanisławem Kędziorą.

– Życie śp. ks. Adama Żmijewskiego było jak szeroka Wisła, w pobliżu której ujrzał on światło dzienne w 1932 roku – stwierdził w homilii abp Hoser dziękując zmarłemu za jego gorliwość w służbie Bogu i ludziom. Przypominając, że kapłańskie życie jest nieustannym upodabnianiem się do Jezusa Chrystusa, Najwyższego Kapłana, ordynariusz warszawsko-praski podkreślił, że proces ten jest rozciągnięty w czasie i sięga w wieczność. A środkiem do tego celu jest Eucharystia, w czasie której człowiek przyjmuje Ciało i Krew Pańską. – „Eucharystia jest chlebem życia wiecznego, który upodabnia nas coraz bardziej do osoby Jezusa Chrystusa, ponieważ Jego Ciało i Jego Krew stają się naszym ciałem i naszą krwią” – zaznaczył abp Hoser.

Zwrócił uwagę, że w czasie sprawowania Mszy św. kapłan jednoczy się ściśle z Bogiem stając "In Persona Christi". – Śp. ks. Adam przyjmując wiatyk przeszedł przez bramę śmierci i wraz z Jezusem zmartwychwstanie – powiedział abp Hoser. – A będąc po drugie stronie, jako kapłan wstawia się za nami w niebie i uczy nas życia tylko dla Boga, jedynego życia które daje szczęście wieczne” – zaznaczył bp warszawsko-praski.
Po Mszy św. ciało zmarłego kapłana spoczęło na pobliskim cmentarzu.

Ks. Adam Żmijewski urodził się 2 marca 1932 w Grochalach (Parafia Leoncin w archidiecezji Warszawskiej). Święcenia przyjął 2 sierpnia 1959 z rąk kard. Stefana Wyszyńskiego. W ciągu swojej 52- letniej posługi pracował jako wikariusz w Żelechlinku, Latowiczu, w parafii Matki Boskiej Częstochowskiej w Wołominie, Matki Boskiej Częstochowskiej w Piastowie, oraz Matki Boskiej Nieustającej Pomocy w Warszawie na Saskiej Kępie. Następnie był proboszczem w Dzierzbicach, Budziszewicach, Pustelniku k. Mińska Maz., aż w końcu od lutego 2007 był rezydentem Domu Księży Emerytów w Warszawie. W roku 1993 odznaczony został przywilejem rokiety i mantoletu.