Abp Hoser: śp. Bp Stanisław Kędziora widział w ludziach przede wszystkim dobro

Zmarły wczoraj śp. bp senior Stanisław Kędziora był człowiekiem pełnym ciepła i życzliwości, który w innych widział przede wszystkim dobro – wspomina abp Henryk Hoser. Były bp pomocniczy diecezji warszawsko-praskiej odszedł do wieczności w Święta Narodzenia Pańskiego po długiej i ciężkiej chorobie nowotworowej. Przez pięć lat był biskupem pomocniczym archidiecezji warszawskiej, a po podziale administracyjnym Kościoła w Polsce w 1992 roku przez kolejne dziewiętnaście bp pomocniczym diecezji warszawsko-praskiej.

Abp Hoser pierwszy raz spotkał się z bp. Stanisławem na lotnisku po przylocie do kraju, by objąć diecezję. – Powitał mnie wówczas swoim ciepłym uściskiem dłoni, któremu towarzyszył ujmujący uśmiech – wspomina abp Hoser mówiąc, że to było dla niego pełne pokoju i ufności wprowadzenie w nową rzeczywistość.

Ze śp. bp. Kędziorą abp współpracował bardzo blisko przez trzy lata. – Najbardziej jestem mu wdzięczny za jego pełne mądrości, nadziei i zaufania Bogu spojrzenie w przyszłość. On przede wszystkim widział dobro w drugim człowieku i starał się zobaczyć także dobro w wielu różnych sytuacjach, które na pierwszy rzut oka na takie nie wyglądały, co nie jest dziś cechą popularną – zauważył abp Hoser.

Były ordynariusz warszawsko-praski, podkreślił, że ostatnie lata zmarłego były dla jego otoczenia niezwykle budującą lekcją. – Bp Stanisław z ogromną cichością i oddaniem znosił swoją chorobę i cierpienie ofiarowując je Bogu za diecezję. Pokazywał nam tym samym – czym w swojej istocie jest powołanie kapłańskie – zwrócił uwagę abp Hoser.

Podkreślił, że jego odejście z tego świata otwiera przed diecezją warszawsko-praską zdroje Bożych łask. – Wierzę, że mamy w nim w niebie wielkiego orędownika, który nadal będzie nas wspierał swoim wstawiennictwem – wyznał arcybiskup.

Śp. bp Stanisław Kędziora zmarł w wieku 83 lat. Urodzony 6 grudnia 1934 w Seligowie. Święcenia kapłańskie przyjął 3 sierpnia 1958 z rąk kard. Stefana Wyszyńskiego. Był wykładowcą, a później prefektem Wyższego Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Warszawie.

Na biskupa został wyświęcony 25 marca 1987 roku w kolegiacie w Łowiczu stając się biskupem pomocniczym archidiecezji warszawskiej i wikariuszem generalnym. Po podziale administracyjnym Kościoła w Polsce w roku 1992 przez kolejne dziewiętnaście lat był bp. pomocniczym diecezji warszawsko-praskiej. Za biskupie zawołanie wybrał sobie słowa Secundum Verbum Tuum – „Według słowa Twego”.