Abp Kupny do cieszyńskich elżbietanek: jesteście darem dla Boga i bliźnich

Uroczystość jubileuszu 25-lecia ślubów wieczystych obchodziły trzy cieszyńskie elżbietanki, które podczas Mszy św. w parafialnym kościele pw. św. Elżbiety w Cieszynie odnowiły 29 sierpnia swoje przyrzeczenia zakonne. Wraz z metropolitą wrocławskim abp. Józefem Kupnym, kapłanami, całą wspólnotą, rodzinami i bliskimi, siostry Aleksandra, Marcelina i Patrycja dziękowały w domu generalnym sióstr elżbietanek za czas służby Jezusowi Chrystusowi w Zgromadzeniu Sióstr Świętej Elżbiety.

W homilii abp Kupny przybliżył chrześcijańskie rozumienie ofiary. Wskazał na Jezusa, który ofiarowując własne ciało i krew, uczynił dar z siebie samego. Za św. Pawłem hierarcha powtórzył, że w ofiarowywaniu siebie Panu Bogu powinniśmy się stać naśladowcami Chrystusa.

„Na końcu naszego życia tylko to, co darowaliśmy, co daliśmy Bogu i drugiemu człowiekowi, przemienione zostanie w coś wiecznego, pozostanie w naszych rękach. To, co zachowaliśmy, cośmy zatrzymali dla siebie, umrze” – podkreślił metropolita i wskazał, że te prawdy, dotyczące każdego chrześcijanina, w szczególny sposób wyrażają istotę powołania osób konsekrowanych. „Duszą konsekracji jest uczynienie z własnego życia ofiary żywej dla Boga” – przypomniał kaznodzieja.

Zwracając się do sióstr jubilatek, arcybiskup zaznaczył, że złożona przez nich ofiara z życia jest Bogu przyjemna. „Bo poprzez ofiarę ze swojego życia stajesz się podobna do Chrystusa, który samego siebie wydał za nas «w ofierze i dani na wdzięczną wonność Bogu». Ten dar składany Bogu powinien być darem dla bliźniego. Taka jest logika daru. Nasz przyrzeczony Bogu dar dajemy poprzez bliźniego, poprzez służbę jemu” – wytłumaczył, wskazując jednocześnie na patronów zgromadzenia elżbietanek – św. Franciszka i św. Elżbietę – którzy uczynili ze swego życia dar.

Duchowny zauważył, że dawanie siebie jest nieustannym zmaganiem się ze swą słabością i przeciwnościami losu. „Ale wystarczy tylko zaprosić Pana Jezusa do swego serca, do swego życia, w centrum naszych trudności i problemów, by się przekonać o Jego pomocy” – zapewnił, dziękując siostrom za ogrom dobra, jakie wyświadczyły podczas swej posługi trwającej już ćwierć wieku.

W czasie liturgii jubilatki – s. Aleksandra Waliczek, s. Patrycja Czaja i s. Marcelina Czendlik – klęcząc przed ołtarzem, odczytały tekst profesji zakonnej. Siostry otrzymały specjalnie przygotowane i poświęcone wianki – znak przyszłej chwały niebieskiej.

Zgromadzenie Sióstr Świętej Elżbiety Trzeciego Zakonu Regularnego Świętego Franciszka – bo tak brzmi pełna nazwa zakonu elżbietanek cieszyńskich – powstało w 1622 roku w Aachen w Niemczech. Do Cieszyna siostry trafiły z Wrocławia w 1753 roku. Rok później poświęcony został ich pierwszy klasztor, szpitalik i kaplica. Pod koniec XIX wieku elżbietanki rozpoczęły budowę nowego szpitala w Cieszynie. Został on oddany do użytku wraz z budynkami klasztornymi i kościołem 16 lipca 1903 r.

Zgromadzenie Sióstr Świętej Elżbiety jest instytutem zakonnym na prawie papieskim o ślubach prostych, agregowanym do I Zakonu Świętego Franciszka. Siostry składają trzy śluby: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa. Tworzą jedną rodzinę zakonną, mają jednakowe prawa i obowiązki. Głównym celem zgromadzenia jest pielęgnowanie chorych i pomoc w duszpasterstwie parafialnym.

Elżbietanki cieszyńskie mają placówki w Cieszynie (dom generalny), Zabrzegu, Miotku, Bytomiu-Łagiewnikach, Tarnawie i Dortmundzie.